الهام خداکرمی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: بررسیهای تاریخی نشان میدهند که ابتدا کشورهای اروپایی مصرف کننده تولیدات حبوبات آسیایی و قاره کهن بودند تا اینکه سیاست دروازههای باز توسط اقتصاددانان انگلیس توصیه شد و براساس آن منابع اولیه، انسانی و بازارهای فراوان در کشورهای مختلف به دقت شناسایی شد.
وی افزود: پس از آن برنامهریزیهای اقتصادی و تولید برنامهریزی شده را پیریزی کردند.
خداکرمی ادامه داد: با اجرای این سیاست و شناخت کامل منابع اولیه در آسیا و تولید مطابق ترجیحات مصرف کننده، صادرات آنها به ممالک آسیایی شدت گرفت و در صادرات اقلامی تخصص پیدا کردند که پیش ترقی امکان تولید داخلی آنها نداشتند.
این کارشناس ارشد توسعه اقتصادی و برنامهریزی اضافه کرد: به تدریج اقتصاد آنها از حالت ملی به بینالمللی تغییر وضعیت داد و تولیداتشان به جای اتکا به حمایت داخلی، مشمول حمایتهای بینالمللی شد.
وی خاطرنشان کرد: در مقابل برای کشورهای اصلی تولید کننده(آسیایی) دیگر تولید داخلی این اقلام صرفه اقتصادی نداشت و از مزیت افتادند.
خداکرمی یادآور شد: در کشور ما اما صادرات غیرنفتی هنوز چنان در پیچ و خم مشکلات اقتصادی دیگر است که به رغم رشد اقتصادی خوب در برخی بخشها نظیر صنعت، معدن و کشاورزی، صدور محصولات این بخشها، حتی به کشورهای همسایه با مشکل مواجه است.
خداکرمی گفت: استانداردهای ما مورد پذیرش برخی همسایگان هم نیست که باید آنها را ارتقا داد.
انتهای پیام