سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
.jpg/3 "دست‌وپا زدن نشر برای بودن و حفظ هویت فرهنگی است")
به گزارش کسب و کار نیوز، عباس حاج‌محمدی مدیر انتشارات مینودر در این نشست تصریح کرد: پیش‌از این که وارد عرصه نشر شوم نشر را یک مرکز فرهنگی، موفق، مؤثر و کارا می‌دانستم، اما وقتی وارد عرصه نشر شدم نگاهم به آن تغییر پیدا کرد.
وی افزود: برخلاف آنچه فکر می‌کردم، امروز کار نشر از رونق افتاده است درواقع امروز کار نشر دست‌وپا زدن برای بودن و حفظ هویت فرهنگی است به‌طوری‌که به‌عنوان یک شغل نمی‌شود به آن نگاه کرد.
مرتضی صفری نویسنده و ناشر قزوینی نیز در این جلسه اظهار کرد: ۱۲ سال است که به‌عنوان مؤلف در قزوین فعال هستم مجوز نشر دارم اما تاکنون نتوانستم کتابی را به‌صورت مستقل منتشر کنم، در حال حاضر آنچه بیش از همه ناشران را اذیت می‌کند نبود امکانات چاپخانه در قزوین است.
وی افزود: قزوین سابقه فرهنگی و نویسندگان خوبی دارد که باید به آن‌ها توجه شود، حدود ۸ سال پیش مقدمات لازم برای تأسیس چاپخانه در استان را فراهم کردیم چراکه نشر قسمت نرم‌افزار کار و چاپخانه قسمت سخت‌افزار است که هر دو در کنار هم لازم است.
این مؤلف یادآور شد: با تلاش مسئولان در آن دوران زمینی در شهرک لیا برای چاپخانه خریداری کردیم و ناشران با هزینه شخصی خود یک سوله احداث کردند، بعدازآن به دنبال دستگاه‌های چاپ بودیم که با توجه به خارجی بودن نیاز به واردات داشت.
وی افزود: بعد از مکاتبات طی ۴ سال موفق به واردات نشدیم و سوله و زمین را اجاره دادیم که مستأجر فعلی به مدت ۴ سال اجاره پرداخت نکرده است، نبود چاپخانه در استان قزوین در حالی است که ۱۶ ناشر در این صنعت فعال هستند.
ناشران را به رسیمت نمی‌شناسند
محمدی مدیرعامل تعاونی ناشران قزوین با اشاره به این‌که کار فرهنگی یک‌طرفه نیست، تاکید کرد: باید همه ارگان‌ها و مسئولان فرهنگی احساس مسئولیت کنند، در حال حاضر موضوع اصلی بسیاری از آن‌ها اقتصاد شده و به همین بهانه از فرهنگ دور شده‌اند، این در حالی است که دیدگاه فرهنگی هم می‌تواند اقتصادی باشد.
وی بیان کرد: تعدادی ناشر به‌منظور ارتقا سطح نشر استان با هزینه شخصی خود می‌خواستند چاپخانه تأسیس کنند که مکمل کار نشر است اما هیچ حمایتی نشد، در حال حاضر ناشران جایگاه مناسبی ندارند و کسی آن‌ها به رسیمت نمی‌شناسند و در نمایشگاه‌های کتاب استانی مسئولان صرفاً به بازید از غرفه و گرفتن عکس یادگاری با ناشران بسنده می‌کنند.
مدیرعامل تعاونی ناشران قزوین اظهار کرد: از سال ۸۵ تاکنون نتوانسته‌ایم مکان مناسبی برای اتحادیه ناشران پیدا کنیم و محلی برای گردهمایی و افزایش تعامل نداریم، می‌گویند در اروپا سرانه مطالعه بالا است باید توجه داشت که حمایت آن‌ها از ناشران خیلی بیشتر است.
وی افزود: در کشورهای اروپایی چاپ کتاب ممیزی ندارد هرکس می‌تواند با هر سلیقه‌ای کتاب چاپ کند و مخاطب خودش را پیدا کند، ما با چارچوب نظارتی و وجود ممیزی مشکلی نداریم، مسئولین مدعی هستند که مجوز کتاب یک هفته طول می‌کشد اما زمان دریافت مجوز چاپ در کشور گاهی بیش از یک سال طول می‌کشد به‌طوری‌که ناشر و نویسنده آن کتاب را فراموش می‌کنند.
محمدی گفت: برای افزایش سرانه مطالعه راهکارهای فراوانی وجود دارد، برای مثال همان‌طور که خیرین مدرسه‌ساز داریم می‌توانیم درزمینه کتاب نیز خیر داشته باشیم و در مساجد، تاکسی‌ها، اتوبوس‌ها کتاب‌ها را به مردم امانت دهیم.
وی افزود: همچنین می‌توانیم در مدارس از انجمن اولیا کمک بگیریم، باید فرهنگ نشر مکتوب را زنده کنیم و کتاب را به خانه‌ها ببریم، احساس مسئولیت و انگیزه وجود ندارد این در حالی است که اگر اقتصاد نشر مکتوب به گردش دربیایید بازار کتاب خوب می‌شود و نویسنده مشتاق می‌شود که کتاب بنویسید و درنهایت اقتصاد به گردش درمی‌آیند، مسئولان اگر اندیشه داشته باشند افزایش سرانه مطالعه کار راحتی است.
مرتضی صفری در خصوص افزایش سرانه مطالعه تأکید می‌کند: هرکدام باید از خودمان شروع کنیم و کتاب‌های خوب را معرفی کنیم و به دیگران کتاب معرفی کنیم، برای مثال ۹۰ درصد بازدیدکنندگان نمایشگاه نمی‌دانند که چه می‌خواهند ما باید کتاب خوب معرفی کنیم.
وی افزود: طی یک سال گذشته خودم ۲۰۰ جلد کتاب را به افراد کتاب‌خوان اهدا کردم، ما نباید به امید مسئولین باشیم بلکه باید خودمان شروع به کارکنیم، کتاب‌هایی که ما در انبارهای انتشارات داریم چند میلیارد تومان ارزش دارد می‌توانیم به‌جای خمیر کردن کتاب‌ها آن‌ها را هدیه دهیم.
حمیدرضا سبحانی‌نژاد نویسنده و فعال فرهنگی نیز در این نشست تصریح کرد: اغلب ناشران ما نگاه فرهنگی دارند و نگاه اقتصادی ندارند، در هر جای دنیا نگاه به فرهنگ اقتصادی است، در کشور ما برای فعالیت‌های فرهنگی سازوکار اقتصادی در نظر نمی‌گیرند.
وی افزود: نداشتن نگاه اقتصادی مختص کتاب نیست بلکه درزمینه تئاتر، سینما و هنر هم همین امر صدق می‌کند؛ تغییر نگاه کار یک فرد یا یک ارگان خاصی نیست همه باید در این بخش تلاش کنند، بسیاری از ادارات ما کتاب‌های انبارهایشان را برای خمیر کردن ارسال می‌کنند.
این نویسنده تأکید کرد: اولین مسئله‌ای که باید به آن پرداخته شود این است با وجود کتاب‌های زیاد در کشور تولید فاخر کم است و به‌سختی می‌توان کتاب خوبی پیدا کرد و سازوکار نشر در استان قزوین سازوکار منظم نیست.
وی افزود: برخی از پایان‌نامه‌های انجام‌شده که به کتاب تبدیل می‌شوند صرفاً کتاب‌سازی شده‌اند و جنبه پژوهشی ندارند، باید سازوکاری در استان تشکیل دهیم که کتاب را کارشناسی کنند و دولت بر اساس داده‌های آماری و کارشناسی به این تیم کارشناسی کتاب کمک کند ضمن این‌که ناشران باید هدایت همراه با حمایت داشته باشند.
سبحانی‌نژاد یادآور شد: انتشارات‌هایی در قزوین هستند که در حوزه کودک به‌خوبی واردشده و هرروز شاهد خلاقیت ازجمله کتاب ۳ بعدی و کتاب پازلی در این حوزه توسط این انتشارات‌ها هستیم که مخاطب خود را پیدا کرده است.
وی افزود: استان قزوین درزمینه فروش کتاب کودک و نوجوان در کشور رتبه دوم دارد که نشان‌دهنده خلاقیت است، این انتشارات‌ها ذائقه کودکان را می‌شناسند و به دنبال راه‌های جذب کودک به کتاب هستند و موفق عمل کرده‌اند که باید در سایر حوزه‌ها نیز گسترش پیدا کند.
محمدی نیز در این زمینه بیان کرد: نویسنده‌ها باید پالایش شوند؛ برای چاپ کتاب یک درخت قطع‌شده و هزینه‌های زیادی می‌شود اگر کتابی ارزش ندارد نباید اجازه چاپ به آن داده شود، یکی از راه‌های ارتقا فرهنگ جامعه ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی است.
وی افزود: در حال حاضر تیراژ چاپ کتاب در کشور که ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد بین ۳۰ تا ۲۰۰ جلد است که جای تأسف دارد، مسئولان فرهنگی باید وارد میدان شوند و بر روی فرهنگ کتاب‌خوانی سرمایه‌گذاری کنند.
محمدی تأکید کرد: برای نوشتن کتاب یکسری از موارد باید بازخوانی شود؛ زمان انقلاب کتاب‌ها تیراژ ۳ هزار نسخه چاپ می‌شد همان کتاب‌ها امروز به فروش نمی‌رسد، چراکه ذائقه مخاطب تغییر کرده است، بنابراین نیاز است که روانشناسی جامعه از نو و با نگاهی نو صورت بگیرد و با توجه به شناخت جامعه می‌توانیم مخاطبان را بشناسیم و کتاب‌های منتشرشده را به فروش برسانیم.
وی افزود: در حال حاضر ترجمه کتاب‌ها نیز ناقص و انتقال دهند فرهنگ غرب است، باید روانشناسی اجتماعی صورت بگیرد و سنین مختلف را موردبررسی قرار دهیم، در این صورت می‌توانیم تعامل و گفت‌وگو داشته باشیم تا کتاب‌ها مخاطب داشته باشند.
انتهای پیام
