خطای قانونگذار در اخذ مالیات از تلگرام فیلترشده

یادداشت- 
اصل اساسی این است که هر کسی متناسب با درآمدی که دارد، باید مالیات بدهد. برخی افراد با توجه به خلأیی که در سازمان امور مالیاتی وجود دارد و بنابه دلایلی، مالیات پرداخت نمی کنند. هرچند مالیات به تدریج از همه بخش ها اخذ خواهد شد. روزی پزشکان، روزی وکلا و روز بعد قرعه به نام گروه دیگری خواهد افتاد. طبیعی است که زمانی که سازمان امور مالیاتی و قانون گذار نتواند کل مشمولان مالیات را شناسایی کند، به سراغ مجموعه هایی بیاید که راحت تر می تواند شناسایی کند. یکی از مجموعه هایی که می شود شناسایی کرد، اینفلوئنسرها هستند.
در کشور ما قانونی به نام «حمایت از هنرمندان» وجود دارد. طبق آن قانون، هنرمندان از برخی از تکالیف قانونی ازجمله مالیات معاف شده اند. تعدادی از اینفلوئنسرها از این قانون سوءاستفاده می کنند و با دادن ۳۰۰ میلیون تومان، در فیلمی بازی می کنند و نام خود را هنرمند می گذارند. از طرفی ابزاری برای شناسایی این گروه وجود دارد. طبیعی است که قانونگذار هم از این قاعده استفاده کرده است. قانونگذار محاسبه کرده کسانی که بالای ۵۰۰ هزار نفر فالوور دارند به طور متوسط ماهانه ۱۰۰ میلیون تومان به بالا درآمد دارند. بنابراین می بایست مالیات بدهند. البته یک سوال اصلی در این میان وجود دارد. این مالیات از کجا سر خواهد درآورد؟ من به عنوان عضوی از مالیات دهندگان می خواهم مالیات من در کشور خودم خرج شود و صرف کمک به مردم محروم کشورم همچون سیستان و بلوچستان شود و راه کشورهای دیگر را در پیش نگیرد. بپذیریم که همه باید مالیات بدهند اما باید جلوی فراریان مالیاتی را هم گرفت. کارمندان دولتی که پاسخ دهی مناسبی به ارباب رجوع ندارند چرا به ارباب رجوع پاسخگو نیستند در حالی که حقوق آنها از مالیات همنوعان پرداخت می شود؟ من به عنوان مالیات دهنده وظیفه دارم که مالیات بدهم و البته مطالبه گر نیز باشم.
این در حالی است که آقایان درصددند از یک ابزار فیلترشده مثل تلگرام مالیات بگیرند. این مصداق همان توئیت زدن مسئولان در توئیترِ فیلترشده است. دوگانگی و ناآگاهی و بی تدبیری در تصمیم گیری ها اینجا هم مشخص است. مسئولان اگر تلگرام را فیلتر نمی کردند، در حال حاضر می توانستند ۱۰۰ برابر از آن ابزار، مالیات بگیرند و فعالان بسیاری هم از آن منفعت می بردند. این از ناآگاهی تصمیم گیرندگان ماست که یک ابزار را فیلتر می کنند و بعد در دوگانگی اسیر می شوند و می خواهند از ابزاری که خود بسته اند، مالیات بگیرند.