زمزمه همکاری خودرویی ایران و چین

شایلی قرائی

به گزارش کسب و کار نیوز، اما از آنجاییکه چین تا به امروز نقش یک عرضه کننده و ایران نیز نقش مصرف کننده این خودروها را داشته اند ضرورت دارد در فصل جدید همکاری های مشترک خودروسازان ایرانی با چینی ها، یک همکاری برد- برد وجود داشته باشد. هیات دولت اوایل تیر ماه امسال پیش‌نویس نهایی برنامه ۲۵ ساله همکاری‌های جامع ایران و چین را به تصویب رساند، برنامه‌ای که طی آن قرار است طرف چینی بین ۲۸۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار در بخش‌های مختلف اقتصاد ایران سرمایه‌گذاری کند.

به هر ترتیب چین به عنوان بزرگترین اقتصاد دنیا می تواند تکنولوژی ساخت خودرو را به ایران انتقال دهد و خودروسازان با بهره گیری از این استانداردهای روز دنیا توان تولید خودروی داخلی را ارتقا دهند. اما باید این نکته را در نظر داشت که چین حاضر خواهد بود بازار فروش صرف خود را به همکاری مشترک و انتقال تکنولوژی تغییر دهد. این همان نکته ای است که باید در فصل جدید همکاریهای اقتصادی با چین بخصوص در بخش صنعت خودرو در نظر گرفت.

در همین زمینه فرد زاوه، کارشناس صنعت خودرو با اشاره به اینکه امضای قرارداد بلند مدت میان ایران و چین برای صنعت خودرو نمی‌تواند فرصتی را فراهم کند، اظهار داشت: این مسئله تنها به چین مرتبط نمی‌شود، بلکه با سایر قرارداد‌هایی که در این سال‌ها در صنعت خودرو با شرکای خارجی بسته شد نیز مربوط می‌شود، نکته اصلی و مهم این است، تا زمانیکه این قرارداد‌ها با وضعیتی فعلی صنعت خودرو بسته شود، هیچگونه تاثیری در بهبود عملکرد این صنعت نخواهد داشت.

وی افزود: مهم‌ترین ایراد ساختاری که بر صنعت خودرو وارد است، انحصار قلمداد می‌شود، با توجه به اینکه دولت از تصدی‌گری در این صنعت دست بر نمی‌دارد، سال‌ها است شاهد درجار زدن صنعت خودرو هستیم، حال اگر خودروسازان آلمانی و ژاپنی نیز بیایند، تا زمانی که بستر برای فعالیت محیا نباشد، اتفاقی رخ نخواهد داد، بنابراین شاه بیت پیشرفت و بهبود وضعیت صنعت خودرو از بین رفتن “انحصار دولتی” و “حکمفرمایی فضای رقابتی” است.

زاوه تاکید کرد: حال چینی‌ها بیایند با ایران قرارداد بلند مدت و استراتژیک با ایران به امضا برسانند، این مسئله نمی‌تواند در صنعت خودرو تاثیر بگذارد، در زمان برجام نیز خودروسازان چینی زودتر از اروپایی‌ها به ایران آمدند، اما وقتی که تحریم‌های آمریکا علیه صنعت خودرو وضع شد، شرکت‌هایی مانند برلیانس، چانگان، جک، و… رفتند و تنها یک شرکت چری آن هم به دلیل اینکه خودروسازان دولتی چین است در ایران به صورت نصفه و نیمه باقی‌ماند، و گرنه همه آن‌ها همزمان با سایر خودروسازان خارجی از ایران خارج شدند.

تهاتر در همکاری با خودروسازان چینی

محمدرضا نجفِی‌منش، فعال حوزه قطعه و خودروسازی

با توجه به اینکه اقتصاد ایران بارها کوچکتر از چین است نباید اجازه دهیم تا این همکاری منجر به ترقی هر چه بیشتر چینی ها شود. به عبارت بهتر باید این همکاری منجر به همکاری برد- برد شود و صرفا به این معنا نباشد که منتتظر باشیم چینی ها با فعالیت یک طرفهد تمام خودروسازی ما را به دست بگیرند. لازم است همکاری دو طرفه باشد و ایران با توجه به توانایی در صنعت قطعه سازی، می تواند قطعاتی با کیفیت را به چین صادر و در مقابل قطعاتی را که توانایی تولید آن در کشور وجود ندارد از این کشور وارد کند. این حرکت می تواند در چارچوب تهاتر صورت بگیرد. همچنین نباید اجازه داد صنعت خودروی کشور به محلی برای مونتاژ خودروهای چینی تبدیل شود و باید صنعت خودرو با این همکاری از مونتاژکاری فاصله بگیرد. ما در سالهاس گذشته نیز تجریه این مدل همکاری مشترک را نیز داشتیم و همکاری میان ایران و فرانسه که با سرمایه‌گذاری قابل توجهی در قالب جوینت‌ونچر رنو- ایدور ایجادشد، به دلیل کارشکنی‌ها به سرانجام نرسید. باید این بند هم مورد توجه قرار گیرد که طرف چینی نمی تواند به هر بهانه ای مانند افزایش تحریم ها و فشارهای خارجی ها بتواند از ایران خارج شود چراکه تجربه قبلی ایران در این زمینه بسیار دشوار بود.

همچنین باید به این نکته نیز اشاره شود که هر طرف به دنبال سود خود است و ما باید مسیری را تبیین کنیم و موافقت طرف مقابل را جلب کنیم که ضمن سودآوری طرف مقابل، اقتصاد و تولید ایران نیز به اصطلاح چاله‌های خود را پر کند. اما صنعت خودروسازی ایران در رابطه با سرمایه گذاری و جذب تکنولوژی روز نیز ضعیف است بنابراین باید زیرساخت های این دو مهم فراهم شود تا بتوانیم از استانداردهای روزی که طرف چینی به ایران انتقال خواهد داد استفاده کنیم.