سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز، در سالهای اخیر به دلیل افزایش واردات و فعالیت برندهای خارجی کفش تولید داخلی به قهقرا رفته و امروز نیز مشکلات بسیار دیگری اعم از تامین مواد اولیه خسارات زیادی به تولیدکننده داخلی وارد کرده است. یکی از مشکلات صنعت کفش واردات مواد اولیه است و به دلیل نبود کار کارشناسی در گمرک شاهد هستیم که بسیاری از موادی که ضرورتی برای واردات آن نیست با کمترین تعرفه و برخی مواد مورد نیاز با تعرفه بالایی وارد می‌شود که خود باعث افزایش قیمت تمام شده محصول می‌شود.
در حال حاضر بازار این کالا وضعیت مناسبی ندارد، فروش کاهش یافته است و چک های برگشتی نیز افزایش بسیار زیادی پیدا کرده به طوری که افزایش چک های برگشتی منجر به ورشکستگی و تعطیل شدن تعداد زیادی از واحدهای تولیدی شده است. رییس اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران در این رابطه گفت: درحال حاضر کفش ایرانی به کشورهایی همچون عراق، افغانستان، آذربایجان و روسیه صادر می‌شود. رسول شجری با تاکید بر اینکه صنعت کفش کشور پاسخگوی نیاز دو برابر جمعیت فعلی ایران است، اظهار کرد: صنعت کفش ایران با توجه به میزان تولید و توانایی‌هایی که دارد، در صورت تامین مواد اولیه می‌تواند نیاز ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت را پاسخ دهد.
وی ادامه داد: در حال حاضر نیز این صنعت به راحتی پاسخگوی بازار داخل ایران بوده و صادرات به کشورهای عراق، افغانستان، آذربایجان و روسیه را نیز انجام می‌دهد. رییس اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران در مورد آمار واردات خاطرنشان کرد: طبق آمار رسمی اعلام شده از سوی گمرک، سال گذشته میزان واردات کفش ما در حدود ۵۰۰ میلیون دلار بوده است اما آمار اعلام شده از سوی کشورهای صادرکننده به ایران ۷۰۰- ۸۰۰ میلیون دلار بوده است. اما طبق آمارها طی سالهای اخیر ۶۱۰ میلیون دلار کاهش واردات داشته‌ایم و هیچ کمبودی هم در بازار دیده نشده است. وی در مورد صادرات ایران نیز گفت: در سال ۹۶ میزان صادرات ما ۸۸ میلیون دلار به صورت رسمی و ۱۰۹ میلیون دلار به صورت غیر رسمی بوده است که رقم غیررسمی آن در سال ۹۷ به ۱۷۰ میلیون دلار رسیده است.
تامین مالی واردات کفش با زدوبند با سیستم بانکی
پوریا کریمی، فعال بازار کیف و کفش
واردات قانونی و غیر قانونی کفش کمر تولید کنندگان ایرانی را شکسته و جایی برای رقابت برای آنها بخصوص تا چند سال پیش باقی نگذاشت. البته در دو سال اخیر برخی اقدامات مثبت در راستای تولید داخلی کفش انجام شده که تا حدودی تولید داخلی تحقق یافته اما مقدار آن کافی نیست. آماری که تا دو سال گذشته داشتیم واردات ۱٫۵ هزار میلیارد تومان کفش به کشور بوده که امروز به مرز ۸۰۰ میلیون دلار رسیده است. این در حالی است که سایر کشورها با قوانین سخت‌گیرانه اجازه واردات کفش را نمی‌دهند.
هم چنین در حالی که در سالهای دور ایران خود صادرکننده کفش به کشورهای مختلف بوده و برندهایی نیز در این زمینه فعالیت می کرده اند اما با نامناسب شدن شرایط اقتصادی همان معدود برندهای تولیدکننده کفش نیز از دره خارج شدند. از طرفی دیگر یکی از معضلات و مشکلات اساسی پیش‌روی فعالان تولید کیف و کفش به گرانی تجهیزات و دستگاه‌های تولید چرم ،کیف و کفش باز می‌گردد که در شرایطی که سایه رکود بر ابعاد گوناگون بازار سنگینی می‌کند و کمبود نقدینگی به معضل جدیِ بسیاری از واحدها و مراکز تولیدی و کارگاهی کیف و کفش مبدل شده است، امکان چنین هزینه کردهایی برای فعالان عرصه مذکور به سادگی میسر نمی‌شود.
در ایران در واقع واردات در کشور با رانت انجام می شود. واردکنندگان بدون آوردن منابع خود و با زدوبند با سیستم بانکی تامین مالی واردات را انجام می‌دهند و سود سرشاری که از این راه به دست می آید اجازه ترک واردات را نمی دهد. به همین دلیل تولید داخلی کاهش یافته و کمتر تولیدکننده ای می تواند با مافیای واردات و فعالیت برندهای خارجی کفش رقابت کند. از طرفی دیگر بزرگ‌ترین مشکل تولیدکنندگان کیف و کفش کمبود نقدینگی است و پایین آوردن هزینه حامل‌های انرژی، بیمه و مالیات و همچنین افزایش مشوق‌های مالیاتی می‌تواند به تولیدکنندگان کیف و کفش کمک کند تا در بازارهای بین‌المللی حرفی برای گفتن داشته باشند.
