سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
«حسین بن علی(ع) مدت شش سال از دوران کودکی خود را در زمان جد بزرگوار خود سپری کرد و پس از آن حضرت، مدت سی سال در کنار پدرش امیرمومنان (ع) زندگی کرد و در حوادث مهم دوران خلافت ایشان به صورت فعال شرکت داشت. پس از شهادت امیر مؤمنان (در سال ۴۰ هجری) مدت ده سال در صحنه سیاسی و اجتماعی در کنار برادر بزرگ خود حسن بن علی (ع) قرار داشت و پس از شهادت امام حسن (ع) (در سال ۵۰ هجری) به مدت ده سال، در اوج قدرت معاویه بن ابی سفیان، بارها با وی پنجه درافکند و پس از مرگ وی نیز در برابر حکومت پسرش یزید قیام کرد و در محرم سال ۶۱ هجری در سرزمین کربلا به شهادت رسید».
به گزارش کسب و کار نیوز، طبق روایات تاریخی پیامبر گرامی اسلام (ص) هنگام ولادت سیدالشهدا (ع) نام او را حسین گذارد و از شهادتش خبر داد. پیامبر اسلام، حسین بن علی (ع) و امام حسن (ع) را سرور جوانان بهشت معرفی کرده و در باب فضائل سیدالشهدا فرموده‌اند: «إِنَّ الحُسین مصباحُ الهُدی وسفینه النّجاه؛ حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است».
امام حسین (ع)، همان معصومی است که زندگی مبارکش را فدای راه اسلام کرد تا صحرای کربلا بعد از ۱۳۳۹ سال هنوز هم زنده و پابرجا بماند تا فریاد عدالتخواهی ائمه عصمت و طهارت (ع) را بر اوج رسانده و شیعیان آزادمردان سراسر جهان را گرد خویش جمع کند.
آری او حسین بن علی (ع) است، همو که شهادتش حرارتی تمام نشدنی در قلب‌های مؤمنان ایجاد کرد؛ چنانچه پیامبر گرامی اسلام در این رابطه فرموده‌اند: «به راستی که با شهادت حسین علیه السلام آنچنان شور و حرارتی در دل مؤمنین ایجاد شده که هیچ گاه به سردی نخواهد گرایید».
فضیلت زیارت امام حسین (ع) در احادیث معصومان
امام صادق (ع): «هرکس که خدا خیرش را بخواهد عشق حسین را به قلب او می‌اندازد و حب زیارتش را به او الهام می کند».(وسائل الشیعه / ج ۱۴)
امام صادق (ع): «هرکس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند، باید از زائران امام حسین علیه‌السلام باشد».(بحارالانوار، ج ۹۸)
امام صادق (ع): «پولی که خرج زیارت حسین (ع) شود برمی‌گردد». (تهذیب الحکام ج ۶)
در کتاب وسایل الشیعه نیز آمده است: «خداوند در عوض شهادت امام حسین (ع) چهار خصلت به ایشان عطا کرد: شفا را در تربت او، اجابت دعا زیر گنبد او و امامان را از ذریه او و روزهای زائران او از عمر آن‌ها حساب نمی شود».
احادیثی گهربار از امام حسین (ع)
«نیاز مردم به شما از نعمتهای خدا بر شما است، از این نعمت افسرده و بیزار نباشید».(بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۲۰۵)
«شایسته شأن مؤمن نیست که ببیند کسی خدا را معصیت می‌کند، ولی به او اعتراض نکند». (کنزالعمّال، ج ۳)
«بدانید نیاز مردم به شما از نعمتهای خدا بر شماست پس از این نعمت‌ها خسته و بیزار نشوید که خداوند آن‌را از شما سلب نموده و به سوی دیگران بر می‌گرداند». (بحار الأنوار، ج ۷)
«کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدش برسد، دیرتر به آروزیش می‌رسد و زودتر گرفتار می‌شود به چیزی که از آن میترسد». (بحارالانوار، جلد ۷۸)
«در قیامت جز کسی که در دنیا از خدا بترسد در امان نخواهد بود». (بحارالانوار ۴۴)
«من کشته اشکم؛ هر مؤمنی مرا یاد کند، اشکش روان شود». (کامل الزیارات)
مرحوم علامه مجلسی (ره) در معنای این جمله می‌گوید: «منظور این است که هیچ مؤمنی به یاد من نمی‌افتد مگر این که گریه می‌کند یا بغض گلوی وی را می گیرد»، (بحارالانوار، ج ۱۱۰، ص ۳۵۶).
حدیث امام حسین (ع) در مورد نام «علی»
«اگر صد فرزند برای من متولّد شود، نام هر یک از آنان را جز علی نگذارم». (روضه المتقین، ج ۸)
وصیتنامه امام حسین (ع) پیش از حرکت به مدینه
«امام حسین (ع) پیش از حرکت از مدینه، وصیتنامه‌ای خطاب به برادرش «محمد حنفیه» نوشت و طی آن علت قیام و نهضت خود را اصلاح امور امت اسلامی و امر به معروف و نهی از منکر، و زنده کردن سیره جدش پیامبر و پدرش علی معرفی کرد. امام در این وصیتنامه پس از بیان عقیده خویش درباره توحید و نبوت و معاد، چنین نوشت: «…من، نه از روی خودخواهی و سرکشی و هوسرانی (از مدینه) خارج می‌کردم، و نه برای ایجاد فساد و ستمگری، بلکه هدف من از این حرکت، اصلاح مفاسد امت جدم و منظورم امر به معروف و نهی از منکر است و می‌خواهم سیره جدم (پیامبر) و پدرم علی بن ابیطالب را در پیش گیرم. هر کس در این راه به پاس احترام حق از من پیروی کند، راه خود را در پیش خواهم گرفت، تا خداوند میان من و این قوم داوری کند که او بهترین داوران است…»
منابع:
کتاب سیره پیشوایان / استاد مهدی پیشوایی
مستدرک الوسائل، ج ۱۰ ص ۳۱۸
گردآورنده: مهری هاشم زاده- خبرنگار ایسنا در آذربایجان شرقی
انتهای پیام
