شایلی قرائی
با رشد روزافزون تکنولوژی و توسعه آن ضرورت دارد گامها را برای عقب نماندن از این قافله محکمتر و سریعتر برداشت.
به گزارش کسب و کار نیوز، به عبارت دیگر با رشد روزافزون تکنولوژی و برای کاهش هزینهها کسبوکارهای سنتی دیگر جوابگو نبوده و شاهد هستیم در سراسر جهان استارتآپها که نسخه موبایل دارند، راهاندازی شدهاند و تا حد زیادی توانستهاند جوابگوی نیاز مردم باشند. بدون شک یکی از عوامل پیشرفت یک استارتآپ، داشتن تیمی قدرتمند است و بهترین اعضای آن مسلماً افرادی هستند که از بیس کار با ما همراه بودند زیرا آنها به بخش مربوط به خود مسلط هستند و با بینش جدید و تکیه بر دانستههای پیشین میتوانند ما را در پیشرفت کار همراهی کنند. البته استخدام افراد دیگر برای بخشهایی که نیازمند یک متخصص هستند نیز یکی از نکاتی است که باید همواره به آن توجه داشت؛ منظور افرادی است که نبود آنها در تیم موجب کاهش روند رشد شده و از استخدامهای بیهوده و بی تأثیر اکیداً اجتناب شود. البته کلید زدن استارتآپ برای یک کارآفرین، آسانترین بخش حرفهای کار است، با این حال، بهینهسازی و گسترش آن سختترین چالش موجود است. در این راه سخت و پر از چالش شاهد هستیم که در کشور ما نیز استارتآپهای زیادی برای کاهش هزینهها و حذف واسطهها راهاندازی شدهاند که حوزه حمل و نقل بیشترین فعالیت را در این زمینه داشته است.
حمل و نقل اینترنتی و سامانههای هوشمند این حوزه جزو ملموسترین استارتآپها در بین آحاد جامعه هستند که موفقیتی مضاعف نسبت به برخی استارتآپها داشته و در قالبهای گوناگون توسط تیمهای بزرگ و کوچک احداث شدهاند، اما تنها تعداد معدودی از آنها به موفقیت دست یافتهاند. از نظر کارشناسان اشباع اینگونه استارتآپها یکی از دلایل عدم موفقیت موارد جدید فعال در حوزه حمل و نقل مسافر به صورت اینترنتی است و کمتر کسی به تحولی اساسی در چنین سامانههایی فکر میکند.
حمل و نقل بار (لجستیک)، نه خردهباری که توسط پیکهای موتوری آنلاین جابهجا میشود، از دیرباز در اقتصاد ملی و بینالمللی کشورها از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. با این حال این بخش مهم با چالشهایی از قبیل عدم یکپارچگی، شفافیت، نظارت و ناکارآمدی بر کالاها مواجه است. شرکتهای بزرگ سالهاست از این مشکلات رنج میبرند و به نوعی اسیر سیستم نه چندان کارآمد حمل و نقل شرکتهای سنتی شده و به ناچار در نظام کاری آنها میچرخند.
«استارتآپهای بخش حمل و نقل جادهای در پایانههای حمل بار از واسطهها و دلالها کتک میخورند.» این بخشی از گلایه دو استارتآپ «اوبار» و «ترابرنت» در گفتگو با «کسبوکار» بود. حامد تاجالدین، مدیرعامل سامانه «اوبار» با بیان اینکه در ایران سالانه ۱.۵ میلیارد دلار هزینه تردد یکسر خالی ناوگان حملونقل بار جادهای میشود، اظهار کرد: با طراحی اپلیکیشن سعی کردهایم واسطهگری را در بخش حمل و نقل جادهای کالا کاهش دهیم و با ارائه خدمات الکترونیکی دسترسی آسانی برای صاحبان بار به ناوگان جادهای فراهم کنیم زیرا در دنیا آمار ترددهای یکسر خالی حدود ۱۰ درصد کل ترددها در ناوگان جادهای بینشهری است و در ایران ۴۵ درصد ترددها یکسر خالی است. هرچند که در این مسیر با موانع بسیاری روبهرو هستیم، اما معتقدیم میتوانیم نقشهای اقتصادی در این بخش را بازآفرینی کنیم و فرایندها را بهبود ببخشیم.
کیوان جعفریفشارکی، مدیرعامل شرکت «ترابرنت» نیز اظهار کرد: «تناقضهای جدی در صنعت حمل و نقل وجود دارد زیرا علاوه بر اینکه گفته میشود در حوزه حمل و نقل جادهای مازاد راننده داریم، اما بارها معمولاً روی زمین میمانند. این در حالیست که شرکتهای بزرگ و توانمند حمل و نقلی بسیاری داریم که سهم بازارشان بیشتر از
۱.۵ درصد نیست و قادر نیستند در سراسر کشور کالا جابهجا کنند و در استفاده از پتانسیل بازار ناکارآمد هستند.»در حال حاضر وقتی محمولهای در چین بارگیری میشود سرنوشت مشخصی دارد، اما از بندرعباس تا تهران بار ناپدید میشود؛ روندی که ترابرنت و اوبار برای آن راهحلی ابداع کردهاند و صاحبان بار میتوانند در همه مسیرها بار خود را به صورت آنلاین رصد کنند. او ادامه داد: «اپلیکیشنهای لجستیک مانند اوبار و ترابرنت اولویتشان این است که طی فرایندی سیستماتیک، روند قیمتگذاری نرخ حمل بار بینشهری را ارزیابی کنند زیرا در حال حاضر نرخگذاریها با روش منطقی انجام نمیشود و صاحبان کالا ممکن است در طول یک روز با نرخهای متفاوتی برای حمل محموله خود مواجه شوند.»
تاجالدین هم در ادامه اشاره کرد: «ناوگان ریلی، دریایی و هوایی ایران در حمل کالا سهم زیادی ندارند و بیشتر و ۷۸ درصد مختص حمل و نقل جادهای است. به همین دلیل شکلگیری اپلیکیشنهای لجستیک میتواند نقش مؤثری در اقتصاد کشور داشته باشد. در مقطع کنونی یک کامیون در کشور ما حدود ۵۵ هزار کیلومتر سالانه سیر میکند، در حالی که این رقم برای کامیونهای کشوری مثل آمریکا سالانه ۱۸۰ کیلومتر است و این موضوع بیانگر عدم بهرهوری در ناوگان جادهای ماست.»
در گزارشی که در این رابطه منتشر شده نیز حمید آذرمند، پژوهشگر اقتصادی با بررسی نقاط قوت و ضعف حمل و نقل جادهای ایران از نقش این استارتآپها به عنوان یک راهحل برای این بحران نام برد و گفت: «حمل و نقل جادهای ایران به لحاظ کیفیت، فاصله زیادی با استانداردهای روز دنیا دارد و استارتآپهایی مثل ترابرنت و اوبار در شرایط فعلی تنها راهحلهای موجود برای افزایش بهرهوری و تحول در نظام حمل و نقل بار هستند.»
او با بیان اینکه توسعه ناوگان حمل و نقل با مشارکت بخش خصوصی و بخش خارجی محقق میشود، گفت: «به دلیل فراهم نبودن زیرساختها، حوزه حمل و نقل جادهای با چالشهای بسیاری مواجه است. ریشه این چالشها مربوط به سه مؤلفه اصلی نبود زیرساختها، ناوگان فرسوده و کارایی پایین برمیگردد و در شرایط موجود تنها راهکار بهبود وضعیت حمل و نقل تکنیکهایی است که بتواند کارایی را افزایش دهد.»
به گزارش کسب و کار نیوز، به عبارت دیگر با رشد روزافزون تکنولوژی و برای کاهش هزینهها کسبوکارهای سنتی دیگر جوابگو نبوده و شاهد هستیم در سراسر جهان استارتآپها که نسخه موبایل دارند، راهاندازی شدهاند و تا حد زیادی توانستهاند جوابگوی نیاز مردم باشند. بدون شک یکی از عوامل پیشرفت یک استارتآپ، داشتن تیمی قدرتمند است و بهترین اعضای آن مسلماً افرادی هستند که از بیس کار با ما همراه بودند زیرا آنها به بخش مربوط به خود مسلط هستند و با بینش جدید و تکیه بر دانستههای پیشین میتوانند ما را در پیشرفت کار همراهی کنند. البته استخدام افراد دیگر برای بخشهایی که نیازمند یک متخصص هستند نیز یکی از نکاتی است که باید همواره به آن توجه داشت؛ منظور افرادی است که نبود آنها در تیم موجب کاهش روند رشد شده و از استخدامهای بیهوده و بی تأثیر اکیداً اجتناب شود. البته کلید زدن استارتآپ برای یک کارآفرین، آسانترین بخش حرفهای کار است، با این حال، بهینهسازی و گسترش آن سختترین چالش موجود است. در این راه سخت و پر از چالش شاهد هستیم که در کشور ما نیز استارتآپهای زیادی برای کاهش هزینهها و حذف واسطهها راهاندازی شدهاند که حوزه حمل و نقل بیشترین فعالیت را در این زمینه داشته است.
حمل و نقل اینترنتی و سامانههای هوشمند این حوزه جزو ملموسترین استارتآپها در بین آحاد جامعه هستند که موفقیتی مضاعف نسبت به برخی استارتآپها داشته و در قالبهای گوناگون توسط تیمهای بزرگ و کوچک احداث شدهاند، اما تنها تعداد معدودی از آنها به موفقیت دست یافتهاند. از نظر کارشناسان اشباع اینگونه استارتآپها یکی از دلایل عدم موفقیت موارد جدید فعال در حوزه حمل و نقل مسافر به صورت اینترنتی است و کمتر کسی به تحولی اساسی در چنین سامانههایی فکر میکند.
حمل و نقل بار (لجستیک)، نه خردهباری که توسط پیکهای موتوری آنلاین جابهجا میشود، از دیرباز در اقتصاد ملی و بینالمللی کشورها از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. با این حال این بخش مهم با چالشهایی از قبیل عدم یکپارچگی، شفافیت، نظارت و ناکارآمدی بر کالاها مواجه است. شرکتهای بزرگ سالهاست از این مشکلات رنج میبرند و به نوعی اسیر سیستم نه چندان کارآمد حمل و نقل شرکتهای سنتی شده و به ناچار در نظام کاری آنها میچرخند.
«استارتآپهای بخش حمل و نقل جادهای در پایانههای حمل بار از واسطهها و دلالها کتک میخورند.» این بخشی از گلایه دو استارتآپ «اوبار» و «ترابرنت» در گفتگو با «کسبوکار» بود. حامد تاجالدین، مدیرعامل سامانه «اوبار» با بیان اینکه در ایران سالانه ۱.۵ میلیارد دلار هزینه تردد یکسر خالی ناوگان حملونقل بار جادهای میشود، اظهار کرد: با طراحی اپلیکیشن سعی کردهایم واسطهگری را در بخش حمل و نقل جادهای کالا کاهش دهیم و با ارائه خدمات الکترونیکی دسترسی آسانی برای صاحبان بار به ناوگان جادهای فراهم کنیم زیرا در دنیا آمار ترددهای یکسر خالی حدود ۱۰ درصد کل ترددها در ناوگان جادهای بینشهری است و در ایران ۴۵ درصد ترددها یکسر خالی است. هرچند که در این مسیر با موانع بسیاری روبهرو هستیم، اما معتقدیم میتوانیم نقشهای اقتصادی در این بخش را بازآفرینی کنیم و فرایندها را بهبود ببخشیم.
کیوان جعفریفشارکی، مدیرعامل شرکت «ترابرنت» نیز اظهار کرد: «تناقضهای جدی در صنعت حمل و نقل وجود دارد زیرا علاوه بر اینکه گفته میشود در حوزه حمل و نقل جادهای مازاد راننده داریم، اما بارها معمولاً روی زمین میمانند. این در حالیست که شرکتهای بزرگ و توانمند حمل و نقلی بسیاری داریم که سهم بازارشان بیشتر از
۱.۵ درصد نیست و قادر نیستند در سراسر کشور کالا جابهجا کنند و در استفاده از پتانسیل بازار ناکارآمد هستند.»در حال حاضر وقتی محمولهای در چین بارگیری میشود سرنوشت مشخصی دارد، اما از بندرعباس تا تهران بار ناپدید میشود؛ روندی که ترابرنت و اوبار برای آن راهحلی ابداع کردهاند و صاحبان بار میتوانند در همه مسیرها بار خود را به صورت آنلاین رصد کنند. او ادامه داد: «اپلیکیشنهای لجستیک مانند اوبار و ترابرنت اولویتشان این است که طی فرایندی سیستماتیک، روند قیمتگذاری نرخ حمل بار بینشهری را ارزیابی کنند زیرا در حال حاضر نرخگذاریها با روش منطقی انجام نمیشود و صاحبان کالا ممکن است در طول یک روز با نرخهای متفاوتی برای حمل محموله خود مواجه شوند.»
تاجالدین هم در ادامه اشاره کرد: «ناوگان ریلی، دریایی و هوایی ایران در حمل کالا سهم زیادی ندارند و بیشتر و ۷۸ درصد مختص حمل و نقل جادهای است. به همین دلیل شکلگیری اپلیکیشنهای لجستیک میتواند نقش مؤثری در اقتصاد کشور داشته باشد. در مقطع کنونی یک کامیون در کشور ما حدود ۵۵ هزار کیلومتر سالانه سیر میکند، در حالی که این رقم برای کامیونهای کشوری مثل آمریکا سالانه ۱۸۰ کیلومتر است و این موضوع بیانگر عدم بهرهوری در ناوگان جادهای ماست.»
در گزارشی که در این رابطه منتشر شده نیز حمید آذرمند، پژوهشگر اقتصادی با بررسی نقاط قوت و ضعف حمل و نقل جادهای ایران از نقش این استارتآپها به عنوان یک راهحل برای این بحران نام برد و گفت: «حمل و نقل جادهای ایران به لحاظ کیفیت، فاصله زیادی با استانداردهای روز دنیا دارد و استارتآپهایی مثل ترابرنت و اوبار در شرایط فعلی تنها راهحلهای موجود برای افزایش بهرهوری و تحول در نظام حمل و نقل بار هستند.»
او با بیان اینکه توسعه ناوگان حمل و نقل با مشارکت بخش خصوصی و بخش خارجی محقق میشود، گفت: «به دلیل فراهم نبودن زیرساختها، حوزه حمل و نقل جادهای با چالشهای بسیاری مواجه است. ریشه این چالشها مربوط به سه مؤلفه اصلی نبود زیرساختها، ناوگان فرسوده و کارایی پایین برمیگردد و در شرایط موجود تنها راهکار بهبود وضعیت حمل و نقل تکنیکهایی است که بتواند کارایی را افزایش دهد.»