شایلی قرایی
به گزارش کسب و کار نیوز، برندسازی در حوزه پوشاک سالهاست که مطرح شده و حتی برای تحقق آن مذاکراتی با برندهای خارجی پوشاک برای ورود، سرمایهگ ذاری و تولید مشترک در ایران انجام شد. این مذاکرات در حالی انجام شده که هنوز با وجود گذشت مدت زمان زیاد نتیجه و سرانجامی از آن حاصل نشده است.
با توجه به مزایای بیشمار صنعت نساجی و پوشاک نظیر اشتغالزایی، ارزش افزوده بالا و کمک به بهبود اقتصاد کشور و همچنین وجود پیشینه طولانی این صنعت در کشورمان، سرمایه گذاری در این بخش نقش بسزایی در رشد و شکوفایی کشور خواهد داشت و با توجه به اینکه یکی از مهمترین عوامل رشد هر صنعتی ایجاد و توسعه برند در آن صنعت است، ازاینرو حمایت از برندهای موجود و کمک به ایجاد برندهای جدید در صنعت پوشاک راه را برای افزایش صادرات و پرآوازه شدن نام ایران زمین در دنیا هموارتر خواهد ساخت.همچنین طی سالهای گذشته ایران به سبب شرایط تحریم رابطه محدودی با طراحان بین المللی داشته و همین مساله موجب ضعف شده است، اما اکنون تولیدکنندگان و طراحان ایرانی میتوانند در نمایشگاههای طراحی بین المللی که در نقاط مختلف دنیا برگزار میشود، شرکت کنند. ضمن آنکه ما میتوانیم نقش پل ارتباطی ایران با فرانسه و ایتالیا که مهد طراحی هستند را ایفا کنیم.تولیدکننده به صرف چسباندن یک برچسب برند نمیشود، بلکه عمل کردن به تعهدات خود در قبال مشتری که همان کیفیت متناسب با قیمت کالای خریداریشده است، سبب میشود نام یک تولیدکننده مطرح و تبدیل به برند معروفی شود.
در همین رابطه یک تاجر فعال در صنعت پوشاک ایران گفت: هرچند تولیدکنندگان منسوجات و پوشاک ایران تولیدات واقعا باکیفیتی دارند، اما عدم برندسازی و بازاریابی مناسب همچنان آنها را متضرر میکند. به گفته آقازاده، همچنین مکانیزمهای ناشناختهای وجود دارد که هزینه تولید در ایران را بسیار بالا میبرد و این نیز تاثیری منفی بر موفقیت این صنعت در ایران دارد. وی افزود: «ما نگران قیمتهای در حال نوسان مواد خام و واردات لجام گسیخته هستیم. عرضه مواد خام به صنعت ما در انحصار یک شرکت است و این شرکت میتواند هر مقدار که دلش خواست، قیمتها را بالا و پایین کند. همچنین در خصوص واردات، ما تنها کشوری نیستیم که با چنین مشکلی مواجه است. برای مثال ترکیه را ببینید، به دلیل سیاستهای ضددامپینگ، آنها توانستهاند صنعت منسوجات خود را شکوفا کنند.»این فعال صنعت منسوجات گفت: «اگر دولت از تولیدکنندگان حمایت کند و موانع را برطرف سازد، تولیدکنندگان ایرانی منسوجات نیز میتوانند کسب وکار رو به رشدی داشته باشند.»
گزارشهای رسمی نشان میدهد صنایع منسوجات و پوشاک ایران قربانی قاچاق سالانه ۲٫۵ میلیارد دلار پوشاک و منسوجات خارجی است. بیش از ۲۵۰ برند بین المللی پوشاک در ایران دارای شعبه هستند.
ابهام در متقاعد شدن برندهای خارجی برای فعالیت در ایران
محسن سلیمانی، عضو هیاتمدیره مرکز پژوهشهای اتحادیه پوشاک
صحبتهایی برای ورود و مشارکت برندهای خارجی پوشاک به کشور انجام شد و صاحبان و دستاندرکاران آنها با اینکه از وزارت صنعت، معدن و تجارت مجوز گرفتند، اما هنوز نتوانستهاند طرفهای خود را متقاعد کنند که در ایران سرمایهگذاری کرده و تولید را آغاز کنند. البته این صحبتها و مذاکرات در حالی انجام میشود که توانایی تولیدکنندگان کشور در زمینه تولید پوشاک بسیار بالاست و خوشبختانه قادر به تولید کردن هستیم و امکانات خوبی هم داریم. هرچند به دلیل مشکلات مختلفی که در سالهای اخیر برای تولیدکنندگان داخلی پیش آمده، دغدغه مردم و مسئولان این است که از کالای تولید داخل حمایت شود و بنابراین این روند باید در اولویت قرار بگیرد، چراکه حق مصرفکننده این است که کالای استاندارد، زیبا و ارزان بخرد، اما باید شرایط برای تولیدکننده هم فراهم شود.
البته نمیتوان منکر علاقهمندی خریداران برای خرید پوشاک برند نیز شد. بنابراین در این راستا و درباره توجه به برند در تولیدات داخلی ضرورت دارد که هر نام و نشان و برندی دارای اصالت و تضمین باشد و علاوه بر این، تولیدکننده، قانونگذار و مردم باید به این نتیجه برسند که به توان داخلی تکیه کنند که البته این مساله دستیافتنی است. خرید کالای ایرانی نیازمند یک فرایند است و موضوعی نیست که در زمانی کوتاه اتفاق بیفتد. در حال حاضر بسیاری از تولیدکنندهها به تولیداتشان مارک خارجی میزنند و آنها را به فروش میرسانند. متاسفانه ما دچار یک عارضه فرهنگی شدهایم؛ اگر بتوانیم در مدت کوتاهی چند برند داخلی خوب ایجاد کنیم بهطوری که این برندها دارای هویت باشند و بتوانند محصولات خود را ضمانت و پشتیبانی کنند به طور قطع این عارضه برطرف میشود.
هیچکدام از برندها در حوزه کت و شلوار و مانتو وارد بازار نشدهاند
مجید افتخاری، عضو انجمن صنایع پوشاک ایران
اوضاع پوشاک در ایران نامناسب است و این گلایه از دولت وجود دارد که چرا این صنعت درآمدزا را حمایت نمیکند. این در حالیست که حمایت از تولیدکننده داخلی به نفع دولت و مردم و در راستای درآمدزایی قرار است انجام بگیرد. اگر تولیدکننده داخلی موفق عمل کند و کالای باکیفیت و در حد برندهای خارجی ارائه کند حتی با حضور در بازارهای بینالمللی درآمد ارزی را نیز افزایش خواهد داد. در حال حاضر برندها در بازار بینالمللی موفق عمل میکنند و این ضرورت است که در داخل چند برند باهویت و اصالت پوشاک ایجاد شود که در بازارهای بینالمللی شناخته شوند و حرفی برای گفتن داشته باشند. هرچند مذاکراتی برای ورود برندهای خارجی و تولید مشترک با آنها داشتیم، اما تمایلی از سوی آنها برای سرمایهگذاری و تولید دیده نمیشود. با دعوتی که اتحادیه پوشاک از برندهای خارجی انجام داد و فرستادههای این برند را به کارخانههای تولید پوشاک ایران برد، باعث شد برندهای خارجی نقاط ضعف تولیدات ما را درک کرده و برای مثال هیچکدام از این برندها در حوزه کت و شلوار و مانتو وارد بازار نشدهاند و همگی روی لباسهای کودک، زنانه و مردانه تمرکز کردهاند و این در حالیست که اتحادیه باید به فکر حمایت از اعضای خود باشد نه برندهایی که قرار است فقط بازار را از دست تولیدکنندگان داخلی ما بیرون بیاورند. در حال حاضر هیچ مشکلی با فعالیت برندهای خارجی در کشور نداریم. البته به شرطی که در شرایطی برابر برای پرداخت عوارض، مالیات و باقی هزینههای دولتی فعالیت کنیم. در حال حاضر برای مثال در سال ۹۶ حدود ۶۱ میلیون دلار واردات پوشاک داشتیم که اگر این را به حدود ۳۰۰ مغازه تنها یک برند تقسیم کنیم نشان میدهد که سود این برندها باید خیلی کمتر از آن باشد که حتی بتوانند هزینه فروشندههای خود را تامین کنند، چه برسد به اجاره مغازههای به اصطلاح لاکچری که در محلههای گرانقیمت شهر باید بپردازند. یعنی به راحتی میتوان فهمید که تخلفی در حال اتفاق افتادن است.