سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
یادداشت
علاوه بر برنامه‌های جامع و کارشناسی یک الزام دیگر نیز دارد که کمتر به آن توجه شده است. واقعیت این است که تمام برنامه‌های عمرانی، فرهنگی و اجتماعی شهر به نوعی با مسئولیت‌ها و شرح وظایف یک یا چند ارگان و وزارتخانه دولتی گره خورده و بدون همکاری و تعامل نزدیک دولتمردان نمی‌توان به باز شدن گره معضلات پایتخت امید چندانی بست. باید بپذیریم که طی دولت‌های هفتم، هشتم، نهم، دهم و یازدهم به دلایل متعدد که اختلاف دیدگاه‌های سیاسی بارزترین آنها بود، نه تنها هماهنگی و هم‌افزایی چندانی بین توانمندی‌ها و ظرفیت‌های دولت و شهرداری ایجاد نشد، بلکه در بسیاری از موارد دولت و شهرداری مواضعی مخالف یکدیگر اتخاذ کردند و پرواضح است که دود این ناهماهنگی‌ها بیش از همه به چشم مردم پایتخت رفته است. حضور شهردار تهران در جلسات هیات دولت برای هماهنگ‌سازی برنامه‌ها و اقدامات توسعه شهر با ارکان و اجزای دولت، یک الزام اساسی است که در صورت تفاوت دیدگاه‌های سیاسی بین شهردار و هیات دولت، چنین رویدادی امکان‌پذیر نخواهد شد، چنانکه جز در دوره‌های کوتاه – دوران دولت سازندگی و بخشی از دولت اصلاحات – این امکان، محقق نشده است. اینکه دولت و شهرداری هماهنگ عمل کنند و توان و ظرفیت خود را به کمک هم بسیج کنند، بنا به اقتضائات و شرایط دموکراسی شاید اندکی دشوار باشد، اما واقعیت این است که در ایران بدون تحقق این امر، ساماندهی پایتخت تقریبا امکان‌ناپذیر است.
علاوه بر برنامه‌های جامع و کارشناسی یک الزام دیگر نیز دارد که کمتر به آن توجه شده است. واقعیت این است که تمام برنامه‌های عمرانی، فرهنگی و اجتماعی شهر به نوعی با مسئولیت‌ها و شرح وظایف یک یا چند ارگان و وزارتخانه دولتی گره خورده و بدون همکاری و تعامل نزدیک دولتمردان نمی‌توان به باز شدن گره معضلات پایتخت امید چندانی بست. باید بپذیریم که طی دولت‌های هفتم، هشتم، نهم، دهم و یازدهم به دلایل متعدد که اختلاف دیدگاه‌های سیاسی بارزترین آنها بود، نه تنها هماهنگی و هم‌افزایی چندانی بین توانمندی‌ها و ظرفیت‌های دولت و شهرداری ایجاد نشد، بلکه در بسیاری از موارد دولت و شهرداری مواضعی مخالف یکدیگر اتخاذ کردند و پرواضح است که دود این ناهماهنگی‌ها بیش از همه به چشم مردم پایتخت رفته است. حضور شهردار تهران در جلسات هیات دولت برای هماهنگ‌سازی برنامه‌ها و اقدامات توسعه شهر با ارکان و اجزای دولت، یک الزام اساسی است که در صورت تفاوت دیدگاه‌های سیاسی بین شهردار و هیات دولت، چنین رویدادی امکان‌پذیر نخواهد شد، چنانکه جز در دوره‌های کوتاه – دوران دولت سازندگی و بخشی از دولت اصلاحات – این امکان، محقق نشده است. اینکه دولت و شهرداری هماهنگ عمل کنند و توان و ظرفیت خود را به کمک هم بسیج کنند، بنا به اقتضائات و شرایط دموکراسی شاید اندکی دشوار باشد، اما واقعیت این است که در ایران بدون تحقق این امر، ساماندهی پایتخت تقریبا امکان‌ناپذیر است.
