سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
فاطمه حسینی فر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: دعواهای بین فرزندان تقریبا برای تمام خانواده‌هایی که بیش از یک فرزند دارند، آشنا است.
وی با بیان اینکه حتی صبورترین و با تدبیرترین والدین نیز گاهی از این دعواها به ستوه می‌آیند و دنبال راه حل می‌گردند، افزود: بسیاری از والدینی که به مشاور مراجعه می‌کنند از اختلاف بین فرزندانشان شکوه دارند و دعوای بین کودکان در خانواده، دغدغه بسیاری از آن ها است.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی با اشاره به راهکارهای حل این مشکل، تصریح کرد: ما همیشه نگران درگیری‌ها و اختلاف بین کودکان هستیم، در صورتی که والدین باید بدانند که این اختلاف‌ها کاملا طبیعی است.
حسینی فر ادامه داد: دعوا کردن با خواهر و برادر در خانه موقعیت مناسبی است که کودکان در آن مهارت‌های بسیاری می‌آموزند و در واقع کودکانی که خواهر و برادر ندارند از نعمت این موقعیت محروم هستند.
وی اظهار کرد: در دعوای بین خواهر و برادرها، کودکان یاد می‌گیرند که همواره در اطراف آن‌ها افرادی هستند که از نظر سلیقه و عقاید با آن‌ها متفاوت هستند.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی بیان کرد: کودکان در این درگیری‌ها چگونگی دفاع از حقوق خود و یا کنار آمدن با سلایق مختلف را یاد می‌گیرند.
حسینی فر ادامه داد: وقتی والدین هنگام دعوا به کودکان گوش زد می‌کنند که باید به خواهر و برادر بزرگ خود احترام بگذاری و در واقع باعث ایجاد حساسیت در کودکان نسبت به یکدیگر می‌شوند.
وی تصریح کرد: لذا روان شناسان معتقدند بهتر است والدین در دعوای کودکان دخالت نکنند، در دعوا اظهار بی طرفی کرده و به کودکان فرصت بدهند تا خود مشکلشان را حل کنند.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی با بیان اینکه البته والدین باید مراقب باشند که کودکان به یکدیگر آسیب فیزیکی نرسانند، افزود: در صورت دعوای فیزیکی، به عنوان تنبیه بهتر است هر کدام از فرزندان نیم ساعت در محیطی جدا از یکدیگر بمانند و والدین بدون اینکه از یکی از آن‌ها دفاع کنند نباید اجازه هیچ ارتباطی را به آنان بدهند.
حسینی فر با بیان اینکه والدین می‌توانند در فرصت‌های دیگر به جز لحظه دعوا با فرزندانشان درباره کنترل خشم، احترام به دیگران و مهربانی و گذشت گفتگو کنند، اخاطرنشان کرد: این مطالب در ذهن کودکان مانده و هنگام دعوا به آن‌ها کمک شایانی خواهد کرد تا مشکل خود را بهتر و سریع‌‌تر حل کنند.
وی با اشاره به اینکه این دعواها در سن پایین تر که کودکان هنوز قانونمند نیستند بیشتر است، تصریح کرد: کودکان در سن پایین تر از سه تا چهار سال کمتر پایبند مقررات و قانون می‌شوند، لذا گاهی با وجود نصیحت‌های بازی کودکان بزرگ تر را به هم می‌ریزند.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی با بیان اینکه لذا بهتر است در سن پایین‌تر تا حد امکان سعی کنیم از قرار گرفتن کودکان در موقعیت‌های تنش‌زا جلوگیری کنیم، افزود: به طور مثال می‌توانیم برای فرزند خردسال خود سرگرمی ایجاد کنیم تا مزاحم بازی کودکان بزرگتر نشود و یا یا وسیله بازی که ممکن است موجب کشمکش دو کودک خردسال شود را پنهان کنیم.
حسینی فر بیان کرد: معمولا از سنین پنج تا شش سال به بالا درگیری‌ها و لجبازی‌های کودکان با یکدیگر کمتر می‌شود چرا که بیشتر یاد می‌گیرند با هم کنار بیایند یا به مقررات بازهای خود مقید شوند.
وی ادامه داد: گاهی والدین کودکان را به خشونت تشویق می‌کنند و استدلال این والدین این است که با این کار به کودک می‌آموزند که از حق خود دفاع کند، در صورتی که روان شناسان با این مساله موافق نیستند.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی با اشاره به اینکه خشونت روش خوبی برای حل مشکلات نیست و لازم است این مسئله را کاملاً به کودک فهماند، خاطرنشان کرد: باید به کودک یاد داد که کتک زدن دوستان نه تنها کار درستی نیست، بلکه می‌تواند خطرناک نیز باشد.
حسینی فر بیان کرد: حتی اگر کودکی خشن است و عادت به کتک زدن دوستانش دارد، بهتر است والدین، او را تهدید کنند که در صورت تکرار این عمل، تنبیه خواهد شد.
روش برخورد با کودکان مهاجم
وی با اشاره به ویژگی های کودکان مهاجم، افزود: این کودکان همواره بدون دلیل کودکان دیگر را آزار می‌دهند و در زمان برخورد با این کودک به نظر می‌رسد در بیشتر مواقع صحبت کردن با والدین کودکان مهاجم بی فایده است، چرا که در اکثر مواقع آن‌ها از فرزند خود دفاع خواهند کرد.
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی بیان کرد: لذا والدین بهتر است به کودکان خود بیاموزند که در صورت حمله کودک مهاجم به جای درگیری با او از افراد بزرگتری که در کنار آنان هستند کمک بگیرند.
حسینی فر با بیان اینکه در این مواقع خوب است والدین کودک آسیب دیده یا مربی با کودک مهاجم گفتگو کرده و او را منع کنند، افزود: در این صورت کودک مهاجم متوجه می‌شود که در صورت آزار کودکان با برخورد افراد بزرگتر مواجه است و نیز کودک آسیب دیده احساس دلگرمی می‌کند و اعتماد به نفس او ترمیم می‌شود.
وی یادآور شد: کودک تا سن حدود هفت تا هشت سال به این حمایت افراد بزرگ تر احتیاج دارد و با حمایت آن‌ها احساس دلگرمی کرده و اعتماد به نفس او تقویت خواهد شد.
انتهای پیام
