صفحه اصلی / استان ها / مازندران / مازندران، گورستان ماشین‌آلات کشاورزی می‌شود؟

مازندران، گورستان ماشین‌آلات کشاورزی می‌شود؟

عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری گفت: در صورت وارد کردن ماشین های مکانیزه، اگر دانش آن کار وجود نداشته باشد طی سال های آینده شاهد گورستانی از ماشین های مختلف بی کیفیت که قابلیت هیج استفاده ای ندارند، خواهیم بود.

نشاء برنج در شالیزارهای ساری

سیدجعفر هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه نسل کشاورز پیر و همچنین جوانان در بخش روستایی وارد عمل نمی شوند و بنابراین ما راهی جز به سوی استفاده از مکانیزاسیون را نداریم چون دنیا به این مسیر رفته است، تصریح کرد: کشورهای صنعتی برای بهره‌وری بیشتر و استاندارد کردن کارها نیرو را به سمت صنعت و صنعت را به بخش کشاورزی سوق داده اند. 

عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری با بیان اینکه کاری که در حال اجرا است همان کشت یا برداشت مکانیزه گفته می شود نه مکانیزاسیون، اظهار کرد: بسترها باید آماده باشد و اگر مکانیزاسیون به صورت کامل اجرا شود در زمین هایی که توجیه اقتصادی ندارند کشت صورت نمی گیرد. 

با اشاره به اینکه به‌کارگیری ماشین در تمام مراحل کشت و کار به منظور کاهش هزینه و ساعت کاری و افزایش بهره وری، مکانیزاسیون گفته می شود، اظهار کرد: مکانیزاسیون تمامی مرحله کشت و کار یعنی کاشت، داشت و براشت به صورت مکانیزه و بهم وابسته که هر مرحله تکمیل کننده زمینه قبلی و آماده سازی برای مرحله بعدی کشت است محسوب می شود. 

وی با بیان اینکه نوع دیگری از مکانیزاسیون، انجام آن به صورت مرحله‌ای است، تصریح کرد: در مکانیزاسیون مرحله ای، فقط آماده‌سازی زمین به صورت مکانیزه، تهیه خزانه یا برداشت ممکن است و در هر مرحله از کشت به تنهایی و فقط به جهت استفاده از ماشین صورت گیرد و به مرحله قبلی و بعدی کاری ندارد.

تفاوت کشت مکانیزه با مکانیزاسیون کشاورزی

عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری تشخیص و انتخاب نوع ماشین را از موضوع‌های مهم مکانیزاسیون دانست و افزود: با توجه به اینکه ورود ماشین آلات باید متناسب با اراضی در حد وسیع و یا کوچک باشد نباید از یک ماشین برای هرزمینی با هر متراژی استفاد شود.  به منظور ورود ماشین‌آلات، یکپارچه ‎ سازی اراضی که از اقدامات مهم در مکانیزاسیون است، باید انجام شود. 

هاشمی، کشت مکانیزه را یکی از مهم‌ترین بخش ها در مکانیزاسیون دانست و افزود: کشت در زمین های کشاورزی باید به موقع انجام شود، با توجه به اینکه در کاشت مکانیزه زمان کاشت بسیار کم و کوتاه و باید در فاصله ۱۵ تا ۲۰ روز نشا انجام شود، در غیر اینصورت به دلیل اینکه هر چه درجه حرارت افزایش یابد، محصول افت بیشتر خواهد داشت. 

عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی اظهار کرد: یکپارچه‌سازی بسیار خوب زمین، فراهم آوردن بستر اولیه داشت، تنظیم و میزان ورودی و خروجی آب، سم پاشی مزارع و کوددهی را می توان از شاخصه های داشت مکانیزه نام برد.

حساسیت ویژه در برداشت مکانیزه 

هاشمی با اشاره به اینکه برداشت مکانیزه از مرحله کاشت و داشت، حساسیت بسیار بالاتری دارد، تصریح کرد: برداشت مکانیزه اگر در فاصله زمانی کوتاه انجام نشود خوشه ها از ساقه جدا می شود و ریزش محصول اتفاق می افتد، بنابراین یکی از حساس ترین مراحل است که باید با سرعت بسیار کم انجام شود. 

وی با بیان اینکه رطوبت در برداشت مکانیزه ۲۵ تا ۳۰ درصد است، خاطرنشان کرد: رطوبت محصول در برداشت دستی بین ۱۶ تا ۱۸ درصد و نزدیک با رطوبت تعادلی محیط است و برای یک تا دو هفته قابلیت نگه‌داری دارد تا پس از آن به مرحله خشک کردن برسد اما در برداشت مکانیزه به جهت رطوبت بالا بیش از ۲۴ ساعت به دلیل افزایش حرارت بالا در کیسه ها و زیاد بودن رطوبت زمینه برای کپک ها و قارچ ها فراهم و باعث تغییر در رنگ برنج می شود و باید در فاصله زمانی کوتاه به مرحله خشک کن برسد. 

عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی ساری، در ادامه اظهار کرد: فراهم کردن همه بسترها برای مکانیزاسیون و افزایش ظرفیت کارخانه ها برای برداشت مکانیزه به منظور اینکه امکان بارندگی و رطوبت زمان برداشت درسطح استان بسیار بالا است و امکان پهن کردن در سطح زمین را نداریم و باید تحویل کارخانه داده شود از نکات ضروری مکانیزاسیون است.

ظرفیت ۱۰ درصدی پذیرش مکانیزاسیون در کارخانه‌های شالیکوبی مازندران! 

وی با اشاره به اینکه در مازندران حدود ۵۰۰ کارخانه شالیکوبی وجود دارد، افزود: این تعداد کارخانه ۲ میلیون تن شالی استان را می تواند دریافت کند که به طور متوسط هر کارخانه ۴ هزار تن شالی باید در بازه زمانی یک ماهه دریافت شود و این درحالی است که ظرفیت کارخانه ها ۲۰۰۰ تن در سال است و امکان پذیرش ۴۰۰۰ تن در ماه را نداریم. 

هاشمی با اشاره به اینکه ظرفیت ۵۰۰ کارخانه برای خشک کن هر کدام ۵ عدد است، افزود: ظرفیت هر خشک کن ۴ تن است که هر کارخانه می تواند ۲۰ تن را در ۴۸ ساعت خشک کند یعنی به طور متوسط در ماه ۳۰۰ تن و اگر این عدد در ۵۰۰ کارخانه ضرب شود ۱۵۰ هزار تن به دست می آید، در حالی که کل برنج ۲ میلیون تن است یعنی ۱۰ درصد ظرفیت پذیرش مکانیزاسیون انجام می شود و حال سوال اینجاست بقیه این برنج را چه باید کرد.

وی با اشاره به اینکه در جهان کارخانه ها را متمرکز کرده و ظرفیت را بالا برده است، تصریح کرد: در حالی که ۱۰ درصد ظرفیت کارخانه های استان پذیرای برداشت مکانیزه است و ۹۰درصد مکانیزاسیون در مرحله برداشت قابل اجرا نیست بنابراین باید متولیان امر راهکاری برای افزایش ظرفیت خشک‌کن ها و انبار کردن محصول پس از برداشت و همچنین با استفاده از خشک‌کن های مدرن به سمت کاهش زمان خشک کن و کمتر کردن خسارت و فرهنگ سازی بروند.

لزوم ورود افراد متخصص و علمی در کارخانه‌ها 

این استاد دانشگاه با بیان اینکه دانش فنی، امروزه حرف نخست را می زند، اظهار کرد: کارخانه ها باید افرادی متخصص با علم ودانش روز را به کار بگیرند تا ذره ای از محصول کاهش پیدا نکند.  برای داشتن محصول باکیفیت باید بستر ها آماده و زمان برداشت به درستی تشخیص داده شود و همچنین افرادی متخصص در امر مکانیزاسیون این کار را به عهده گیرند و ماشین های متناسب با نوع محصول و اندازه زمین در نظر گرفته شود. 

انتهای پیام

همچنین مطالعه کنید:

کرونا

تست کرونا ۲۵۰ بیمار مبتلا به کرونا مثبت در بابل اعلام شد

به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایسنا, از اول اسفند ماه تاکنون …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.