سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
«مسافرها کجا بیایند؟» این سوال شهروندان تبریزی در فضاهای مجازی از مسئولان است؛ به گزارش کسب وکار نیوز به نقل از مهر، جواب مسئولان، همان لیستی است که گوگل سال‌هاست با جستجوی عبارت «جاذبه‌های گردشگری تبریز» رو می‌کند. بین این سوال که «چقدر مکان دیدنی در تبریز داریم» و این سوال که «چقدر مکان قابل دیدن»، فاصله زیادی وجود دارد. درست مثل فاصله بین آغاز سال ۲۰۱۸ و افتتاحیه رویداد «تبریز ۲۰۱۸». (تبریز به عنوان پایتخت گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۸ میلادی انتخاب شده اما قرار است این رویداد در اردیبهشت ۹۷ یعنی ۴ ماه بعد از آغاز سال میلادی برگزار شود.) با این اوصاف بسیاری معتقدند این رویداد را از دست داده‌ایم. و این موضوع را عده‌ای دیگر حتی چندماه پیش‌تر پیش‌بینی کرده بودند. اما مسئله گردشگری بزرگ‌تری که اکنون پیش روی تبریز سبز شده، تعطیلات نوروزی و بهار است. مسئله‌ای که باعث شده دستگاه‌هایی مثل شهرداری تبریز بعد از یک‌دوره خواب زمستانی، بیدار شوند؛ یا نشان بدهند که «خواب نیستند». آب و هوای خوب و ملایم تبریز در نوروز و بهار؛ و شناختی که اهالی فرهنگ از تاریخ این شهر دارند، باعث می‌شود این شهر در نقشه جی پی اس بسیاری از گردشگران به عنوان مقصد انتخاب شود؛ اما اینکه چند درصد از مسافران بعد از بازدید از شهر گزینه رضایتمندی را انتخاب کنند، به عملکرد مسئولان و گاه شهروندان مربوط است. حالا که چیزی نمانده شبکه‌های تلویزیونی پایین آرم‌شان دقیقه‌شمار تحویل سال را نمایان کنند، شاهد آن هستیم که کارگران به صورت سه‌شیفته سر پروژه‌های مهم شهر مشغول کارند. پروژه‌هایی که ما آن‌ها را با عنوان مکان‌های دیدنی تبریز می‌شناسیم. تنها بازدیدی کوتاه از بافت تاریخی و فرهنگی تبریز، می‌تواند به گویاترین شکل ممکن از آمادگی یا عدم آمادگی شهر برای میزبانی از مهمانان نوروزی یا احیاناً مهمانان رویداد «تبریز ۲۰۱۸» سخن بگوید. وقتی رسیدیم، کارگران زیادی صبح روز جمعه سر پروژه مقبره‌الشعرا مشغول کار بودند. البته تعداد مهندسان ناظر نیز کم نبود. چند روز پیش نمی‌توانستیم این صحنه‌ها را تماشا کنیم؛ چراکه ورقه فلزی قدبلندی مقابل چشمان‌مان قرار گرفته بود؛ اما حالا آن ورقه دقیقاً نصف شده است و به راحتی می‌توان تکاپو را به نظاره نشست. پروژه مقبره‌الشعرا و فرهنگ‌سراهای اطراف آن قرار بود تا سال ۹۱ به بهره‌برداری برسند. میلیاردها تومان اعتبار توسط شهرداری تبریز برای تکمیل آن اختصاص یافته اما «کار» که مهم‌ترین کار برای تکمیل پروژه بود به واپسین روزهای هرسال موکول شده است. دور تا دور بنای بزرگ مقبره‌الشعرا با میلگردها و آهن‌های بزرگ گرفته شده است. صدای ماشین‌های بزرگی که برای خالی کردن مصالح می‌آیند شنیده می‌شود. تنها جاذبه‌ای که باقی مانده یک سازه سفیدرنگ بلند است که فقط از دور زیباست. مقبره‌الشعرا جایی است که بیش از ۴۰۰ شاعر شعر مرگ‌شان را آنجا سروده و سپس دفن شده‌اند ولی بزرگ‌ترین شاعری که مردم آنجا را با او می‌شناسند شهریار است. این مجموعه تاریخی و گردشگری پس از پخش سریال شهریار مورد استقبال گردشگران قرار گرفت اما بلافاصله که کار تخریب و مرمت آغاز شد، صدای سکوت و خلوت و رکود، کل محیط را فرا گرفت. در ادامه راه، به مهرانه‌رود می‌رسیم؛ یعنی باید برسیم؛ چون از هر طرف شهر که بخواهید رد شوید باز باید مهرانه‌رود را ببینید که تبریز را به دو قسم تقسیم کرده است. اما قول نمی‌دهیم که دیدن مهرانه‌رود بتواند خوشحال‌تان کند. رودی که بجای آب، خواب و بی‌خیالی از آن سرازیر می‌شود. سال‌هاست که مسیر این رود که می‌توانست فرصت گردشگری باشد، با انباشت پسماندها و… به تهدید تبدیل شده است. چند سال پیش که پروژه‌ای با عنوان پروژه عتیق توسط شهرداری تبریز در اطراف مسجد کبود ساخته شد، همه می‌دانستند که این ساختن‌ها اصالت تاریخی منطقه و مسجد را که به فیروزه جهان اسلام معروف است خراب خواهد کرد. حالا که برای دیدن مسجد کبود می‌رویم، با خرابه‌هایی در رو به رو آن مواجه می‌شویم که از نظر شهرداری پروژه‌های عمرانی نام دارند. سال‌هاست مقابل دیدگان مسجد کبود را تخریب کرده‌اند تا آباد کنند؛ اما تنها همین‌روزهاست که چند کارگر مشغول کار را می‌توان بر سر پروژه دید. مسجد کبود مسجدی با تاریخی چندهزار ساله است که بنایی زیبا و هنرمندانه دارد و توانسته از زلزله‌های مهیب تبریز جان سالم به در ببرد. این بنا یکی از مقاصد گردشگران خارجی و داخلی است اما حالا اگر گردشگری بخواهد از آن دیدن کند، به‌جای دریافت نقشه راهنما یا سوغات تبریز در اطراف مسجد، خاک و دود و صدای ماشین‌های خاک‌برداری را باید تحمل کند. چندسال پیش وقتی گروهی مشغول ساخت و ساز و کندن زمین در اطراف همان مسجد کبود بودند، به استخوان‌های تبریز رسیدند؛ در دل زمین، استخوان‌های انسان‌ها و اشیایی را پیدا کردند که تاریخ تبریز را به ۴ هزار و ۵۰۰ سال سال افزایش داد. حالا گواهان تاریخ چندهزارساله تبریز در قالب سایت‌موزه‌ای به نام عصر آهن نگه‌داری می‌شوند و مورد بازدید عموم قرار می‌گیرند. از آن گذشته که در روز جمعه دم عید و دقیقاً ساعت کاری موزه با درهای بسته آن مواجه شدیم، اوضاع اطراف سایت‌موزه قابل توجه است که چندخانه به صورت خرابه در مسیری که ممکن است مورد بازدید هزاران گردشگر داخلی و خارجی قرار بگیرد به حال خود رها شده‌اند؛ غریبانه. دانشگاه هنر اسلامی تبریز، که باز در بافت تاریخی شهر قرار گرفته، متشکل از ۵ خانه تاریخی است که به صورت یک مجموعه ارزشمند در کنار هم قرار گرفته‌اند. خانه بهنام، خانه قدکی و، خانه گنجه‌ای‌زاده و... که هرکدام با تاریخی چندصدساله ثابت می‌کنند که تبریز، شهر خانه‌های تاریخی است. اما اکنون که تنها چند روز به بهار گردشگری تبریز باقی مانده، حیاط یکی از آن خانه‌ها تبدیل به انبار نگه‌داری مصالح ساختمانی و میلگرد و آجر و… شده است. البته مدت‌هاست که آن مصالح در حیاط دیده می‌شوند. توجیه مسئولان، مرمت خانه‌ها عنوان می‌شود. تبریز، جاهای دیدنی زیادی دارد، اما حالا از همان جاهای دیدنی، تنها تعداد اندکی قابل دیدن هستند و بقیه یا زیر آوار پروژه‌های خواب‌آلود مانده‌اند، یا زیر لگد کارگران. علاوه بر این اماکن تاریخی و گردشگری، در اقصی نقاط شهر هم می‌شود تکاپو را دید که خرابی‌هایی به بهانه خانه‌تکانی یا همان آماده‌سازی شهر برای عید نوروز به وجود آمده است. اما حتی اگر خانه‌تکانی خانه خودمان را هم در نظر بگیریم، آیا می‌توانیم در روز اول فروردین مهمانان را به بهانه اینکه ما مشغول شستن فرش و جارو کشیدنیم پشت در نگه داریم؟ اصلاً مهمانان چقدر می‌توانند منتظر بمانند؟
مطالب مرتبط
همچنین مطالعه کنید:
کاهش بسیار جزئی نرخ بهره بین بانکی در هفته اول اردیبهشت
به گزارش کسب و کار نیوز ، در هفته منتهی به ۵ اردیبهشت ماه نرخ …