ضرورت طرح های ضربتی ایجاد اشتغال

سرمقاله

به عبارتی دولت باید برای ایجاد اشتغال به دنبال طرح‌های ضربتی باشد و درباره آن به اجماع و توافق برسد، چراکه با رشد اقتصادی کنونی رسیدن به آمار هدف‌گذاری‌شده درباره اشتغالزایی بعید به نظر می‌رسد. ضرورت طرح های ضربتی ایجاد اشتغالاین بدان معناست که دولت باید برای مواجهه با بحرانی به نام بیکاری خود را آماده کند. این درحالیست که ایجاد اشتغال پایدار، نیازمند رشد مولد و پایدار است و یکی از مهم‌ترین الزامات رشد پایدار نیز سرمایه‌گذاری مستمر با بهره‌وری بالاست؛ از این‌رو ایجاد اشتغال پایدار در اقتصاد ایران مستلزم تحقق مستمر حجم بالایی از سرمایه‌گذاری است. این در حالیست که در سال ۹۶، برای ایجاد ۹۰۰ هزار شغل هدف‌گذاری شده است؛ کاری که متولیان حوزه کار کشور نیز به سخت بودن آن معترف هستند، اما آن‌ را قابل حصول می‌دانند. در این میان، بین ایجاد اشتغال، میزان سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی رابطه مستقیمی وجود دارد. سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای تحقق این میزان رشد اقتصادی حدود ۱۵۰میلیارد دلار برآورد می‌شود که رقم بسیار بالایی است. در این میان، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است که رشد اقتصادی ایران در سال ۹۶ به ۳.۳ و نرخ بیکاری آن به ۱۲.۵ درصد برسد و از دیگر سو، آمارها نشان می‌دهد در ۹ ماهه سال گذشته نیز که رشد اقتصادی بالغ بر ۱۱.۶ درصد بوده، بخش عمده این رشد اقتصادی به کمک رشد بخش نفت محقق شده بود که اشتغالزایی چندانی ندارد. بنابراین اگر دولت در قالب کارگروه‌های ویژه بتواند مشکلات خاص را پیدا کند، ترمیم روند اشتغالزایی در کشور شروع می‌شود. همچنین اگر مشکلات واحدها از قبیل نقدینگی، مالیات، بیمه، رقابت‌پذیری و… به‌خوبی تشخیص داده شود، واحدهای کوچک و متوسطی که از محل تحریم‌ها و رکود آسیب شدید دیده‌اند، احیا می‌شوند و علاوه بر بازگشت نیروهای خانه‌نشین‌شده، قادر خواهند بود نیروی کار جدید جذب کنند، زیرا افقی روشن پیش‌روی خود می‌بینند که امکان برنامه‌ریزی و ریسک‌پذیری به آنهامی‌بخشد.