سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
کردن کار مناسب، دست در گریبان‌اند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از جام جم،این موضوع در رابطه با افراد دارای معلولیت، بسیار دشوارتر و سخت‌تر می‌شود، چراکه به دلیل موانع فرهنگی و شهری، امکان مشارکت اجتماعی و حضور در محل کار برای این قشر از جامعه بسیار پر‌چالش‌تر است. نادرند کارفرماهایی که در جذب نیروهای موردنیاز خود از افراد معلول استفاده کنند. موضوع گفت‌وگوی امروز ما، کارآفرین جوانی است که در کارخانه‌اش بیش از ۳۰ فرد دارای معلولیت مشغول کار هستند. او می‌گوید، این بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌اش است که از نیروهای دارای معلولیت متناسب با نوع معلولیتشان استفاده کرده است. میلاد مظلوم، متولد ۱۳۷۱ و مدیرعامل کارخانه‌ای است که قفل و یراق‌آلات، قفل‌های در ورودی ساختمان و … را تولید می‌کنند.
اولین باری که از یک فرد معلول در کارخانه استفاده کردید، کی بود و چرا معلولان؟
اولین باری که ما از یک فرد معلول استفاده کردیم، حدودا سه سال پیش بود. برادرم معلول است و به همین خاطر، تصمیم گرفتیم داخل کارخانه از این افراد استفاده کنیم. سوالی که برای ما مطرح بود، این بود که این افراد چه توانایی‌هایی دارند و آیا می‌توانند این کار را انجام بدهند یا نه. روزهای اول هم به مشکل برخوردیم. یکسری افراد را بهزیستی معرفی می‌کرد که نمی‌توانستند کار کنند. رفته‌رفته دستگاه‌ها و تجهیزاتی فراهم کردیم که آنها بتوانند با آن کار کنند و می‌توان گفت شرایط برای حضور این افراد فراهم شد.
چه مشکلاتی در این زمینه وجود داشت؟
برخی افراد مشکل سرویس بهداشتی داشتند و حمل‌ونقل برایشان دشوار بود، اما ما توانستیم این مشکلات را حل کنیم. سرویس‌های ویژه گذاشتیم و افرادی را گذاشتیم که به آنها کمک کنند تا افراد معلول هم بتوانند از سیستم ما استفاده کنند.
در حال حاضر، چه تعداد کارگر و کارمند و نیروی معلول دارید؟
در حال حاضر 200 پرسنل داریم که ۳۰ نفرشان معلول هستند. نوع معلولیتشان این است که برخی از آنها مشکل جسمی حرکتی دارند و از ناحیه پا دچار معلولیت هستند و نمی‌توانند راه بروند و به کمک عصا راه می‌روند. برخی ناشنوا هستند. یکی دو نفر هم بیماری صرع دارند ولی عمدتا از ناحیه پا دچار معلولیت هستند و قادر به راه رفتن نیستند. برخی هم مشکل در صحبت کردن دارند و در شنیدن هم مشکل دارند. تعداد این افراد که معلولیت دارند، در حال حاضر به ۳۰ نفر می‌رسد. در آینده به دنبال این هستیم که خطی را که مخصوص افراد نابیناست، راه‌اندازی کنیم تا این افراد با استعداد هم بتوانند کار کنند. این کار در زمینه بسته‌بندی و شمارش با دست است که باعث می‌شود آنها هم مشغول کار شوند.
از نظر مهارت، این افراد معلول در چه سطح هستند؟
روز اول چیزی بلد نیستند، ولی طبق سیستمی که شرکت دارد، هر فرد ساده که وارد مجموعه می‌شود و کاری بلد نیست، سرپرست مجموعه شروع به آموزش می‌کند و افراد معلول تلاش می‌کنند که بسرعت خود را با محیط وفق دهند و به سطح لازم جهت کار برسند و موفق هم می‌شوند.
بدون تعارف بگویید، از نظر راندمان کاری از همکاران معلول خود راضی هستید؟
این نیروها به دلیل این که شرایط خاص دارند و به آنها کار نمی‌دهند و نمی‌توانند کار کنند، هر چه توانشان هست را در کار می‌گذارند؛ در برخی مواقع هم بازدهی آنها از افراد عادی بیشتر است، هرچند بعضی کارها را نمی‌توانند انجام بدهند؛ مثلا بار بزنند یا بار و گونی جابه‌جا کنند. این‌گونه کارها را نمی‌توانند انجام بدهند. باید مستقیم پشت دستگاه بنشینند و کارشان را انجام بدهند، ولی از لحاظ تیراژ کاری، افراد معلولی داریم که تیراژ کاری‌شان از افراد غیرمعلول بیشتر است؛ مثلا پشت دستگاه دلر می‌نشینند و راندمان کاری خوبی دارند یا پشت دستگاه مونتاژ می‌نشینند و قفل مونتاژ می‌کنند و بسیار با دقت این کار را انجام می‌دهند.
به افراد معلولی که در آنجا کار می‌کنند، چه احساسی دارید و چرا برای آنها اشتغال ایجاد کردید؟
هر کسی که در سیستم تولید باشد و خود را کارآفرین به‌حساب می‌آورد، خودش را ملزم به ایجاد کار برای جوانان می‌داند. این افراد هم جزو افرادی هستند که باید برای آنها کار ایجاد شود. هر کارخانه‌دار و تولیدکننده‌ای که بین ۵۰ تا ۱۰۰ پرسنل دارد، باید بخشی از نیروهای خود را از افراد معلول جذب کند. من فکر می‌کنم تمام این عزیزان سرکار می‌آیند و باروحیه بهتری می‌توانند به زندگی‌شان ادامه دهند. کار کردن با این‌گونه افراد، واقعا باعث افتخار است و این فقط لطف خداوند است و من کاره‌ای نیستم. خداوند لطف کرده است که من بتوانم این کار را انجام بدهم و این راه را برایمان بازکرده که از این عزیزان استفاده کنیم. این افتخاری برای من است.
آیا برنامه‌ای برای اشتغال بیشتر دارید؟
در رابطه با توسعه کار برای معلولان در مجموعه من این اتفاق خواهد افتاد. به جرات می‌گویم، ۴۰ درصد نیروهایم در آینده، از میان افراد دارای معلولیت هستند، به خاطر این که به نظر من آنها خصوصیاتی دارند که بقیه ندارند. خیلی منظم کار می‌کنند، دقت می‌کنند و به کارشان علاقه‌مند هستند. علاقه‌مندی به کار خیلی مهم است؛ یعنی باانگیزه و شور و شوق سرکار می‌آیند و علاقه زیادی دارند که کار کنند و مستقل باشند.
از این که توانسته‌اید شرایطی ایجاد کنید تا معلولان هم کار کنند، چه حسی دارید؟
برای من بسیار لذتبخش است، وقتی می‌بینم فردی معلول است و خیلی انگیزه کار کردن دارد، همین‌که صبح بلند می‌شود و سرکار می‌آید، هشت صبح شروع به کار می‌کند تا پنج عصر، این خودش بعضی وقت‌ها به من انرژی مثبت زیادی می‌دهد. منی که معلولیت ندارم، از روحیه بالای این دوستانم انرژی می‌گیرم و روحیه من در کار چند برابر می‌شود. من این را در کار بارها و بارها حس کرده‌ام.
به عنوان یک کارفرما انتظار شما از مسئولان چیست؟
محصولات ما از محصولات خارجی و چینی ارزان‌تر است و آنها نمی‌توانند با ما رقابت کنند. این واقعیتی عجیب است که ما توانسته‌ایم به آن برسیم. در صورت حمایت ما قادر خواهیم بود برای ۱۰۰۰ نفر ایجاد اشتغال کنیم و مشکلی در فروش محصولات تولیدی خود نداریم، اما مشکل نقدینگی مانع می‌شود که بتوانیم کار خود را با سرعت بیشتری توسعه بدهیم. وقتی موضوع اشتغال حل شود، بسیاری از معضلات جامعه هم حل می‌شود و این مساله بسیار مهمی است. از طرفی، همکاری بهزیستی منطقه پاکدشت بویژه دکتر دین‌پرور با کارخانه ما در معرفی افراد دارای معلولیت برای کار بسیار خوب بوده است. اشتغال معلولان، موضوع با اهمیتی است که باید در سطحی کلان مطرح شود.
در حال حاضر، تولیدات شما شامل چه محصولاتی می‌شود؟
کارخانه ما کارخانه تولید قفل و یراق‌آلات است و در زمینه قفل‌های در ورودی ساختمان، قفل‌های داخلی، دستگیره قفل‌های کمد، قفل‌های برقی و همچنین تولید انواع قفل و دستگیره فعالیت داریم.
برادر خودتان هم در کار کارخانه مشارکت می‌کند؟
بله، محمد‌رضا علاوه بر ورزش در بعضی کارها مانند انتخاب و مصاحبه با افراد دارای معلولیت به ما کمک می‌کند تا افراد بر‌اساس توانایی‌شان مشغول کار شوند.
به کارفرماها چه توصیه‌ای دارید؟
از افراد معلول در کارهایشان استفاده کنند، نه این که ترحم کنند یا مثلا از مالیات معاف شوند که چنین چیزی نداریم. به معلولان توجه کنند، به دلیل این که انگیزه خودشان را در کار افزایش می‌دهد. این افراد به نظر من، بخشی از پمپاژ قلب تپنده در کارخانه هستند؛ یعنی کار کردن با این افراد آن‌قدر لذتبخش است که هرکسی یک نفر از این دوستان در مجموعه‌اش کار کند، آلوده این می‌شود که نفرات بیشتری را جذب و استخدام کند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از جام جم،این موضوع در رابطه با افراد دارای معلولیت، بسیار دشوارتر و سخت‌تر می‌شود، چراکه به دلیل موانع فرهنگی و شهری، امکان مشارکت اجتماعی و حضور در محل کار برای این قشر از جامعه بسیار پر‌چالش‌تر است. نادرند کارفرماهایی که در جذب نیروهای موردنیاز خود از افراد معلول استفاده کنند. موضوع گفت‌وگوی امروز ما، کارآفرین جوانی است که در کارخانه‌اش بیش از ۳۰ فرد دارای معلولیت مشغول کار هستند. او می‌گوید، این بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌اش است که از نیروهای دارای معلولیت متناسب با نوع معلولیتشان استفاده کرده است. میلاد مظلوم، متولد ۱۳۷۱ و مدیرعامل کارخانه‌ای است که قفل و یراق‌آلات، قفل‌های در ورودی ساختمان و … را تولید می‌کنند.
اولین باری که از یک فرد معلول در کارخانه استفاده کردید، کی بود و چرا معلولان؟
اولین باری که ما از یک فرد معلول استفاده کردیم، حدودا سه سال پیش بود. برادرم معلول است و به همین خاطر، تصمیم گرفتیم داخل کارخانه از این افراد استفاده کنیم. سوالی که برای ما مطرح بود، این بود که این افراد چه توانایی‌هایی دارند و آیا می‌توانند این کار را انجام بدهند یا نه. روزهای اول هم به مشکل برخوردیم. یکسری افراد را بهزیستی معرفی می‌کرد که نمی‌توانستند کار کنند. رفته‌رفته دستگاه‌ها و تجهیزاتی فراهم کردیم که آنها بتوانند با آن کار کنند و می‌توان گفت شرایط برای حضور این افراد فراهم شد.
چه مشکلاتی در این زمینه وجود داشت؟
برخی افراد مشکل سرویس بهداشتی داشتند و حمل‌ونقل برایشان دشوار بود، اما ما توانستیم این مشکلات را حل کنیم. سرویس‌های ویژه گذاشتیم و افرادی را گذاشتیم که به آنها کمک کنند تا افراد معلول هم بتوانند از سیستم ما استفاده کنند.
در حال حاضر، چه تعداد کارگر و کارمند و نیروی معلول دارید؟
در حال حاضر 200 پرسنل داریم که ۳۰ نفرشان معلول هستند. نوع معلولیتشان این است که برخی از آنها مشکل جسمی حرکتی دارند و از ناحیه پا دچار معلولیت هستند و نمی‌توانند راه بروند و به کمک عصا راه می‌روند. برخی ناشنوا هستند. یکی دو نفر هم بیماری صرع دارند ولی عمدتا از ناحیه پا دچار معلولیت هستند و قادر به راه رفتن نیستند. برخی هم مشکل در صحبت کردن دارند و در شنیدن هم مشکل دارند. تعداد این افراد که معلولیت دارند، در حال حاضر به ۳۰ نفر می‌رسد. در آینده به دنبال این هستیم که خطی را که مخصوص افراد نابیناست، راه‌اندازی کنیم تا این افراد با استعداد هم بتوانند کار کنند. این کار در زمینه بسته‌بندی و شمارش با دست است که باعث می‌شود آنها هم مشغول کار شوند.
از نظر مهارت، این افراد معلول در چه سطح هستند؟
روز اول چیزی بلد نیستند، ولی طبق سیستمی که شرکت دارد، هر فرد ساده که وارد مجموعه می‌شود و کاری بلد نیست، سرپرست مجموعه شروع به آموزش می‌کند و افراد معلول تلاش می‌کنند که بسرعت خود را با محیط وفق دهند و به سطح لازم جهت کار برسند و موفق هم می‌شوند.
بدون تعارف بگویید، از نظر راندمان کاری از همکاران معلول خود راضی هستید؟
این نیروها به دلیل این که شرایط خاص دارند و به آنها کار نمی‌دهند و نمی‌توانند کار کنند، هر چه توانشان هست را در کار می‌گذارند؛ در برخی مواقع هم بازدهی آنها از افراد عادی بیشتر است، هرچند بعضی کارها را نمی‌توانند انجام بدهند؛ مثلا بار بزنند یا بار و گونی جابه‌جا کنند. این‌گونه کارها را نمی‌توانند انجام بدهند. باید مستقیم پشت دستگاه بنشینند و کارشان را انجام بدهند، ولی از لحاظ تیراژ کاری، افراد معلولی داریم که تیراژ کاری‌شان از افراد غیرمعلول بیشتر است؛ مثلا پشت دستگاه دلر می‌نشینند و راندمان کاری خوبی دارند یا پشت دستگاه مونتاژ می‌نشینند و قفل مونتاژ می‌کنند و بسیار با دقت این کار را انجام می‌دهند.
به افراد معلولی که در آنجا کار می‌کنند، چه احساسی دارید و چرا برای آنها اشتغال ایجاد کردید؟
هر کسی که در سیستم تولید باشد و خود را کارآفرین به‌حساب می‌آورد، خودش را ملزم به ایجاد کار برای جوانان می‌داند. این افراد هم جزو افرادی هستند که باید برای آنها کار ایجاد شود. هر کارخانه‌دار و تولیدکننده‌ای که بین ۵۰ تا ۱۰۰ پرسنل دارد، باید بخشی از نیروهای خود را از افراد معلول جذب کند. من فکر می‌کنم تمام این عزیزان سرکار می‌آیند و باروحیه بهتری می‌توانند به زندگی‌شان ادامه دهند. کار کردن با این‌گونه افراد، واقعا باعث افتخار است و این فقط لطف خداوند است و من کاره‌ای نیستم. خداوند لطف کرده است که من بتوانم این کار را انجام بدهم و این راه را برایمان بازکرده که از این عزیزان استفاده کنیم. این افتخاری برای من است.
آیا برنامه‌ای برای اشتغال بیشتر دارید؟
در رابطه با توسعه کار برای معلولان در مجموعه من این اتفاق خواهد افتاد. به جرات می‌گویم، ۴۰ درصد نیروهایم در آینده، از میان افراد دارای معلولیت هستند، به خاطر این که به نظر من آنها خصوصیاتی دارند که بقیه ندارند. خیلی منظم کار می‌کنند، دقت می‌کنند و به کارشان علاقه‌مند هستند. علاقه‌مندی به کار خیلی مهم است؛ یعنی باانگیزه و شور و شوق سرکار می‌آیند و علاقه زیادی دارند که کار کنند و مستقل باشند.
از این که توانسته‌اید شرایطی ایجاد کنید تا معلولان هم کار کنند، چه حسی دارید؟
برای من بسیار لذتبخش است، وقتی می‌بینم فردی معلول است و خیلی انگیزه کار کردن دارد، همین‌که صبح بلند می‌شود و سرکار می‌آید، هشت صبح شروع به کار می‌کند تا پنج عصر، این خودش بعضی وقت‌ها به من انرژی مثبت زیادی می‌دهد. منی که معلولیت ندارم، از روحیه بالای این دوستانم انرژی می‌گیرم و روحیه من در کار چند برابر می‌شود. من این را در کار بارها و بارها حس کرده‌ام.
به عنوان یک کارفرما انتظار شما از مسئولان چیست؟
محصولات ما از محصولات خارجی و چینی ارزان‌تر است و آنها نمی‌توانند با ما رقابت کنند. این واقعیتی عجیب است که ما توانسته‌ایم به آن برسیم. در صورت حمایت ما قادر خواهیم بود برای ۱۰۰۰ نفر ایجاد اشتغال کنیم و مشکلی در فروش محصولات تولیدی خود نداریم، اما مشکل نقدینگی مانع می‌شود که بتوانیم کار خود را با سرعت بیشتری توسعه بدهیم. وقتی موضوع اشتغال حل شود، بسیاری از معضلات جامعه هم حل می‌شود و این مساله بسیار مهمی است. از طرفی، همکاری بهزیستی منطقه پاکدشت بویژه دکتر دین‌پرور با کارخانه ما در معرفی افراد دارای معلولیت برای کار بسیار خوب بوده است. اشتغال معلولان، موضوع با اهمیتی است که باید در سطحی کلان مطرح شود.
در حال حاضر، تولیدات شما شامل چه محصولاتی می‌شود؟
کارخانه ما کارخانه تولید قفل و یراق‌آلات است و در زمینه قفل‌های در ورودی ساختمان، قفل‌های داخلی، دستگیره قفل‌های کمد، قفل‌های برقی و همچنین تولید انواع قفل و دستگیره فعالیت داریم.
برادر خودتان هم در کار کارخانه مشارکت می‌کند؟
بله، محمد‌رضا علاوه بر ورزش در بعضی کارها مانند انتخاب و مصاحبه با افراد دارای معلولیت به ما کمک می‌کند تا افراد بر‌اساس توانایی‌شان مشغول کار شوند.
به کارفرماها چه توصیه‌ای دارید؟
از افراد معلول در کارهایشان استفاده کنند، نه این که ترحم کنند یا مثلا از مالیات معاف شوند که چنین چیزی نداریم. به معلولان توجه کنند، به دلیل این که انگیزه خودشان را در کار افزایش می‌دهد. این افراد به نظر من، بخشی از پمپاژ قلب تپنده در کارخانه هستند؛ یعنی کار کردن با این افراد آن‌قدر لذتبخش است که هرکسی یک نفر از این دوستان در مجموعه‌اش کار کند، آلوده این می‌شود که نفرات بیشتری را جذب و استخدام کند.
