آلفابت، کمپانی مادر گوگل، شهر تورنتو را برای بنای پروژهی شهر هوشمند خود در نظر دارد. در نگاه اول، این انتخاب کاملا منطقی به نظر میرسد؛ تورنتو بزرگترین شهر کانادا است؛ کشوری که در حال حاضر مشغول دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی است و تورنتو هم شلوغتر از همیشه شده. شهر در حال گسترش است، بزرگترین ناحیهی چندملیتی لقب گرفته و بهتازگی یکی از قطبهای فناوری در آمریکای شمالی شده است. اما برای درک بهتر هدف گوگل از انتخاب تورنتو، باید نگاهی به اهداف این پروژه داشته باشیم. گوگل میخواهد شهرها را «تعمیر» کند. قبل از اینکه خبرهای مربوط به تورنتو به بیرون درز کند، گفته میشد گوگل شهر دیترویت آمریکا را برای این کار در نظر دارد. شهری از دورانی متفاوت که حالا به دلیل صنعت خودروسازی زوالیافته، متلاشی شده است.
اگر با این دید به هدف گوگل نگاه کنیم، دلیل انتخاب تورنتو کمی تغییر میکند. یکی از مهمترین دلایل گوگل برای انتخاب تورنتو، توانایی این شهر در توسعهی زیرساختهایش نیست، بلکه ناتوانیاش در بهرهگیری بیشتر از آنها است؛ مخصوصا ناحیهی توسعهنیافتهی ساحلی این شهر. اگر تا به حال به تورنتو سفر کرده باشید، شاید حتی از وجود چنین مکانی بیخبر باشید؛ محلهای با کسب و کار انگشتشمار و جاذبههای اندک که با وجود ارتباط بین مرکز شهر و دریاچهی انتاریو، افراد کمی را به سمت خود جذب میکند. در واقع آنجا یک محلهی پنج هکتاری سوت و کور است که در قلب یک کلانشهر در حال گسترش قرار گرفته است.
کریستوفر دیسوسا، رئیس دانشکدهی برنامهریزی شهری و منطقهای دانشگاه رایرسون تورنتو، میگوید:
تورنتو تمام شرایط را برای تبدیل شدن به شهری نوآورانه که گوگل به دنبال آن است دارد. این تصمیم گوگل میتواند جرقهای برای شروع کار روی این منطقهی غیرفعال و توسعهنیافته باشد. بیش از صد سال است که بحث و جدل در مورد این منطقه و اینکه کاربری مسکونی یا اداری داشته باشد، جریان دارد و یک شهر هوشمند میتواند هم اهداف کسب و کار و هم خانگی را با روشی آیندهنگرانه و خلاق، کنار هم دنبال کند.
چشمانداز گوگل برای شهر هوشمندش جالب توجه است. شهری که از صفر ساخته شود، نهتنها از مزایای فناوریهای جدید بهره خواهد برد؛ بلکه ظرفیتهای بسیاری برای پایداری زیستی، افزایش سلامتی و حتی بهبود وضعیت مسکن و قدرت خرید مردم خواهد داشت. گوگل در نظر دارد اینترنت پرسرعت و وایفای رایگان را در سراسر شهر در دسترس قرار دهد، از ماشینهای خودران استفاده کند و با کمک حسگرها در سطح شهر و بررسی تعامل مردم با محیط اطرافشان، همهچیز را از چراغهای خیابان و چهارراهها گرفته تا شرایط آب و هوا هوشمندتر و بهینهتر کند.
اینترنت پرسرعت، وایفای رایگان سراسری، ماشینهای خودران و حسگرهایی برای بررسی تعامل شهروندان با محیط تنها بخشی از رؤیای گوگل برای این شهر هوشمند هستند
اگر قرار باشد کسی شهر هوشمند بسازد، هیچکس بهتر از گوگل نمیتواند این کار را انجام دهد. آنها از یک موتور جستجو به جایی رسیدهاند که مردم را در ارتباطات، جابهجایی و حتی شغلهایشان کمک میکنند. در یک سال گذشته گوگل فکر ساخت یک شهر هوشمند و اینکه در واقعیت به چه شکل خواهد بود، در سر میپرورانده است. با توجه به سرعت تسخیر دنیای آنلاین توسط آنها، بهمحض اینکه چراغ سبز از دولت دریافت کنند، این شهر هوشمند بهسرعت به واقعیت تبدیل خواهد شد؛ چرا که اجزای سازندهی آن چندان دور از دسترس نیستند؛ ماشینهای خودران در بازارها در دسترساند، محلهها و مردم به دنبال شبکهی گوگل فایبر خود هستند و آمازون هم با کار روی مغازههای خودکار بدون فروشنده با کمک حسگرها و دادهها، بخش زیادی از مسیر را هموار کرده است. گوگل فقط باید همهی این آیتمها را کنار هم بگذارد.
غول جستجو در نظر دارد این شهر جدید را بر پایهی اینترنت بسازد که در این صورت، تورنتو مکانی ایدهآل برای شروع خواهد بود؛ چرا که این فرصت را به گوگل میدهد تا بدون دردسر و ایجاد مشکلات جدی، نشان دهد توانایی اجرایی کردن این پروژه را دارد. دیسوسا در این باره میگوید:
شما با این کار محل زندگی ساکنان کمدرآمد را تغییر نمیدهید و کسب و کارهای پررونق را نیز جابهجا نمیکنید.
تورنتو هماکنون در حال بررسی پیشنهادها برای بازسازی منطقهی ساحلی است که میتواند به گوگل برای دستیابی به رؤیای شهر هوشمند خود از طریقی قانونی و با همکاری خود شهر کمک شایانی کند. در واقع چشمانداز گوگل فراتر از آجرها و خیابانها یا حسگرهای دیجیتال است. گوگل امیدوار است زندگی شهری را بهصورت کلی، ارزان و بهصرفهتر کند. وقتی صحبت از موفقیت در برنامهریزیهای شهری به میان میآید، گوگل نمیتوانست جایی بهتر از یک منطقهی رهاشده پیدا کند که فقط چند دقیقه با فرودگاه مرکز شهر و ناحیهی اداری آن فاصله دارد.