سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نٌرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.
مطابق گزارش مرکز آمار ایران از زمستان ۱۴۰۱ نشان می دهد که جمعیت شاغلین ۱۵ساله و بیشتر در این فصل ۲۳میلیون و ۴۳۶هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۲۶۳هزار نفر افزایش داشته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در زمستان ۱۴۰۱، بخش خدمات با ۵۳.۷ درصد بیش‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است. در مراتب بعدی بخش‌های صنعت با ۳۳.۲ درصد و کشاورزی با۱۳.۰ درصد قرار دارند.
نرخ بیکاری جوانان ۱۵تا ۲۴ساله حاکی از آن است که۲۴.۲ درصد از فعالان این گروه سنی در زمستان ۱۴۰۱ بیکار بوده‌اند. بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (زمستان ۱۴۰۰) ۱.۱ درصد افزایش یافته است.
بررسی نرخ بیکاری گروه سنی ۱۸تا ۳۵ساله نیز نشان می‌دهد که در زمستان ۱۴۰۱،۱۷.۴ درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بوده‌اند. این در حالی است که تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد این نرخ نسبت به زمستان ۱۴۰۰، به میزان ۰.۸ درصد افزایش یافته است.
بررسی سهم جمعیت ۱۵ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در زمستان ۱۴۰۱، ۹.۵ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ۳۵.۶ درصد از شاغلین ۱۵ساله و بیشتر، ۴۹ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.
۹.۵درصد از جمعیت کشور یعنی حدود ۲میلیون و ۲۲۹هزار و ۵۰۲ نفر در زمستان ۱۴۰۱ دارای اشتغال ناقص بوده اند که این سهم درزمستان ۱۴۰۰ حدود ۱۰.۷ درصد یعنی حدود ۲میلیون و ۴۸۷ هزار و ۱۴۲ نفر بوده است.
به گزارش تسنیم، با توجه به اینکه در ماده ۵۱قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.
