افزایش رفاه با رونق تولید

سرمقاله:
برای رهایی از فقر، دولت در وهله اول باید برای افرادی که زیر خط فقر چند بعدی یا فقر مطلق هستند اولویت های حمایتی در نظر بگیرد. اقدامات حمایتی از قبیل پرداخت یارانه ها، حمایت های نقدی و غیر نقدی، حمایت های درمانی و… که سیاست های رایج تا به امروز بوده اند باید تشدید شود. همچنین سیاست های قابل تقلید از دیگر کشورها برای افزایش رفاه باید بررسی شده و به مرحله اجرا دربیاید. اما مشکل اینجاست که دولت جدید در شرایط فعلی نمی تواند با وضعیت درآمدی فعلی این حمایت ها را اجرایی کند. سه سال است که در سخت ترین تحریم های تاریخ کشور قرار داریم و انتظار نمی رود دولت سیزدهم هم با توجه به شرایط تحریمی و درآمدی کار آسانی در حمایت از اقشار آسیب پذیر و دهک های پایین جامعه داشته باشد. آشنایی با شرایط اقتصای کشور نشان می دهد که در کوتاه مدت حداقل امکان اجرای سیاست های مذکور وجود ندارد. حتی در بلندمدت هم تیم اقتصادی باید راهکارهایی را برای خروج از این وضعیت داشته باشد. در صورت ادامه شرایط تحریمی قوی ترین تیم اقتصادی نیزکار سختی برای رشد رفاه مردم پیش رو دارد. کل حاکمیت باید راهکارهایی را برای تولید و رونق آن داشته باشد و هماهنگی مورد نیاز برای رونق تولید در ازای افزایش رفاه مد نظر است. انتظار می رود دولت اراده‌ای برای تغییر رفتار برای توسعه تولید داشته باشد. باید تیم دولت نگرش توزیعی خوبی داشته باشد تا اصل تولید بالا برود تا توزیع هم به درستی صورت بگیرد. از طرفی دیگر باید با لغو تحریم ها امید به آزادسازی وجوه ایران در دیگر کشورها داشته باشیم تا از طریق این منابع دولت بتواند حمایت های فوری از دهک های پایین جامعه که زیر خط فقر مطلق قرار دارند، را داشته باشد. اگر برجام احیا شود در استفاده از پول‌های بلوکه شده اولویت باید ۴ دهک پایین جامعه باشد که تحت فشار بسیار شدید قرار دارند و در معرض تنش‌های سیاسی و اجتماعی جدی هستند. افزایش سطح عمومی قیمت ها فشار زیادی را به خانوارها تحمیل کرده است تا جایی که این روزها گذران زندگی برای دهک های پایین درآمدی بسیار سخت شده است.کشوری که دارای قابلیت ها و ظرفیت های فراوان در همه بخش هاست نباید فقیر داشته باشد. این در حالی است که کم کاری مدیریتی و همچنین کم توجهی به توان داخلی موجب شده که سه چهارم جمعیت کشور فقیر و با مشکلات اقتصادی مواجه شوند.