مثلث تهدیدآفرین تولید

متاسفانه وضعیت کسب و کار در شرایط حال حاضر به هیچ وجه مناسب نیست. در این میان شرکت هایی که با شیوع کرونا مشکل پیدا کردند و تولیدات آنها خریدار ندارد و بازار دچار مشکل رکود است برای بازپرداخت پول به بانک ها مشکلات بسیاری خواهند داشت. بنابراین بانک ها در زمان پراخت وام باید توجه بیشتری به تولیدکنندگان داشته باشند که این وام، برای تامین مواد اولیه یا رونق کسب و کار واحد تولیدی است. در شرایط حال حاضر تمام بانک ها به دلیل فشار کرونا روی واحدهای تولیدی، قوانین تسهیل کننده ای در نظر گرفته اند. بنابراین بانک مرکزی کشور نیز باید آیین نامه یا بخشنامه ای در این زمینه داشته باشد. به هر حال دولت باید به شرکت هایی که به دلیل مشکلات امروز توان پرداخت بدهی هایشان را ندارند و یا ورشکسته و تملک شده اند، کمک کند. این در حالی است که تملک کارخانه های تولیدی دردی را دوا نمی کند به جز اینکه بانک ها را از مسیر وظایف خودشان خارج می کند. وظیفه بانک ها بانکداری است و کارخانه داری نیست. بانک ها، کارخانه های بسیار زیادی را سالیان سال است که تملک کرده اند و کارگران این واحدهای تولیدی بیکار شده اند. ماشین آلاتی که در این واحدها بوده دچار مشکل شده و از بین رفته و اینها سرمایه های ملی کشور است که متاسفانه با این تصمیمات دچار مشکل شده است.
در تماس با تشکل های مختلف مشخص شده که واحدهای تولیدی بسیاری دچار مشکل هستند؛ هم مشکل نقدینگی برای کسب و کار آنها وجود دارد و هم به دلیل شیوع کرونا رکودی بر بازار محصولات آنها حاکم است. تحریم ها هم مزید بر علت شده است.
در این میان اگر بانک مرکزی نتواند بخشنامه هایی برای تسهیل کسب و کار در این زمینه داشته باشد قطعا بسیاری از واحدهای تولیدی دچار مشکل تعطیلی و ورشکستگی ای می شوند که سال هاست در بخش صنایع دیده می شود.
ما دو مشکل عمده در مورد تولید و واحدهای تولیدی داریم؛ مشکل نخست نرخ بهره است. اگر نرخ بهره بانکی در کشور را با نرخ بهره های صنعتی که در دنیا وجود دارد قیاس کنیم، وحشتناک است. هرچند در ظاهر ۱۷ درصد است ولی با جریمه ها و سایر هزینه هایی که بانک ها از تولیدکنندگان می گیرند برای تولیدکننده بالای ۲۳ درصد می افتد. آیا تولیدکننده توان پرداخت این بهره بالا را دارد؟ با توجه به تحریم ها و دیر رسیدن مواد اولیه، گردش مالی یک شرکت امروزه کمتر از ۶ ماه نیست تا برگشت سرمایه اش را بخواهد در دست داشته باشد. بنابراین این اتفاق بارها می تواند بیفتد. تولیدکننده برای نجات از وضعیت بحرانی فعلی ممکن است وام را بگیرد که بتواند قرض های خود را بدهد.
مساله دوم که تولیدکننده نمی تواند به موقع وام خودرا بازپرداخت کند، سرگردانی نرخ ارز است. ما نمی دانیم امروز به چه قیمت می توانیم مواد اولیه را بخریم و محصولات خود را به چه قیمت می توانیم بفروشیم. سرگردانی هایی که برای تولیدکننده وجود دارد مسلما او را دچار مشکل می کند.