پرواز تورم از باند نقدینگی سرگردان

سرمقاله-
در بلندمدت و در یک بازه یکساله این رشد براساس آمار رسمی ۳۳ تا ۳۴ درصد است و باید توجه داشته باشیم که رشد نقدینگی در سال ۹۸ و سال های قبل اتفاق افتاده و حتما هم به سال ۹۹ منتقل می شود. پس نقدینگی با حجم بالایی افزایش پیدا می کند و تولید جوابگوی آن نیست. مشکل اصلی ما نیز از نابرابری ای نشأت می گیرد که بین نقدینگی و بخش تولید اتفاق افتاده است.
این نقدینگی زمانی بحران ساز می شود که نمی تواند تامین کننده منابع مالی تولید باشد چون سر از کار واسطه گری و مسیرهای انحرافی درمی آورد. بدین ترتیب انحراف منابع در آن به وجود می آید و همچنان تورم زاست. با این حساب چیزی از میزان نقدینگی و رشد نقدینگی کاسته نشده و با توجه به انباشتی هم که در سال های قبل به وجود آمده و به امسال هم منتقل شده همچنان بحران نقدینگی همچون گذشته ادامه دارد. علاوه بر نقدینگی که اثرات تورمی مخربی دارد، تورم در ایران تحت تاثیر یک سری عوامل ساختاری هم هست که آنها هم به تورم شدت می بخشد. ما امروز با کمبود منابع ارزی مواجهیم؛ یعنی پتانسیل تجاری مان از دست رفته و با کمبود سرمایه گذاری مواجهیم و خود رشد اقتصادی در سال های اخیر نه تنها رشد نداشته و درجا زده، که حتی منفی نیز بوده است. همچنین عقب افتادن پروژه های زیربنایی خود تورم زاست. همچنین تنش های سیاسی و مسائلی مانند کرونا می تواند فشار بیشتری را به تورم بیاورد. این فشار هم به سمت عرضه و هم به سمت تقاضاست. این تنش ها و مسائل عرضه را محدود می کند و تقاضا را افزایش می دهد و شرایط نابسامانی که به وجود می آورد نتیجه اولیه آن بحث تورم است.