شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز، طیبه سیاوشی نماینده مردم تهران در مجلس این بیخبری مطلق را نوعی حکومت نظامی مدرن توصیف کرده و معتقد است که شاک (شورای امنیت کشور) دستوری را ابلاغ کرده بود مبنی بر اینکه به دلیل مسائل امنیتی کشور تا ۲۴ ساعت اینترنت قطع باشد، اما تا ده روز پس از این دستور اینترنت به وضعیت عادی برنگشت. در همین مدت ده روزه اما عدهای بدون مشکل و آزادانه در فضای مجازی در حال فعالیت بودند و به انتشار مطالب و پست های خود در شبکه های اجتماعی می پرداختند. در شرایطی که تمام کسب و کارهای اینترنتی و مشاغل، دانشجوها و دانشگاه ها و بسیاری از مردم از قطعی اینترنت ضرر و زیان زیادی متحمل شدند این افراد خارج از حکومت نظامی فضای مجازی قرار داشتند. در همین زمینه کارشناسی که نمیخواهد نامش برده شود در رابطه با تجارت بینالمللی و شرکتهای ایرانی فعال در این زمینه میگوید، برخی از این افراد و شرکتها به “ویپیان” دولتی دسترسی دارند و از آن استفاده می کردند. هم چنین به گفته وی کسانی که از نظر تکنیکی خیلی واردند راههایی را پیدا کردند که ترجیح میدهم در مورد آنها حرفی نزنم که جلوی آن راهها بسته نشود ولی راهی که کل مردم بتوانند از آن استفاده بکنند متاسفانه فعلا وجود ندارد.
اما در زمان قطع اینترنت آبان ماه، بازار پرسود و رونقی برای دلالی زیرزمینی اینترنت بینالمللی به راه افتاده بود. موضوع از چه قرار بود؟ واقعیت اینست که مراکز دادهای که در اختیار شرکتهای اینترنتی است، در زمان قطعی اینترنت به اینترنت بینالمللی وصل میمانند. باتوجه به این موضوع، هر فرد میتواند با اجارۀ «سرور مجازی» از این شرکتها، با چند روش فنی به اینترنت بینالمللی دست پیدا کند و با vpn مثل همیشه فعالیتی که میخواهد را انجام دهد. کار به جایی رسیده بود که قیمت این «سرورهای مجازی» در آن ایام تا هشت برابر هم جهش کرده بود. این روش در نگاه اول به نظر ایدهآلترین روش ممکن میرسد، چون دسترسی مستقیم به اینترنت بینالمللی را فراهم میکند و نه شبکهسازیهای موازی مثل نمونههای بالا. اما همین هم مخاطرات و محدودیتهای خود را دارد. به فرض مثال اگر کسی در این سرورها از «فیلترشکن» استفاده کند، شرکت خدماتدهنده متوجه آن خواهد شد و از چشمش دور نمیماند. به طور کل راهاندازی این روش چون ملزومات فنی دارد، لاجرم دست واسطهگران را باز میگذارد (کسانی که VPS اجاره و و با فیلترشکن راهاندازی میکنند) و با دادن آیپی، کامپیوترهای مردم را به این سرورها وصل میکنند.
ناامنی شبکه های داخلی باعث بی رغبتی مردم شده است
غلامعلی جعفرزاده ایمنآبادی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس
زندگی امروز مردم با فضای مجازی گره خورده است بطوریکه میزان استفاده مردم از اینترنت در کشور بسیار بالاست و در سالهای اخیر اینترنت به گونهای با زندگی مردم عجین شده که حالا بسیاری از افراد ترجیح میدهند به جای مراجعه حضوری به فروشگاهها از فروشگاههای اینترنتی خرید کنند و یا مجازی سرکلاس حضور داشته باشند و حتی اینترنتی تاکسی سوار شوند. با اتفاقاتی که افتاد شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی آزمون و خطایش را پس داد و در بخشهایی این شبکه موفق و سربلند بیرون آمد، اما بخشهای دیگری از فضای مجازی همچون موتورهای جستوجوگر یا شبکههای اجتماعی سرافکنده بود، با تمام این اما و اگرها آمار و ارقام مختلفی درباره ضرر و زیان ناشی از قطع اینترنت در بسیاری از مشاغل به عینه رویت شد. از طرفی دیگر در هفته های گذشته که با مشکل قطعی اینترنت مواجه بودیم بسیاری از شرکتها و سازمانهای اقتصادی با مشکلات کاری روبرو شدند در صورتی که تعدادی از سایتها داخلی و شبکههای بانکی و حتی سازمان بورس به کار خود ادامه دادند، در این بین هم اگر مشکل اتصال اینترنت است برای همه وجود دارد، پس چرا عدهای بدون مشکل به کار خود ادامه دادند.
اینترنت جهانی و اینترنت ملی هر یک کارکردهای خودشان را دارند؛ اگر امنیت اینترنت ملی برای کاربران تضمین شود بدون شک مردم از آن استفاده خواهند کرد؛ بسیاری از کشورهای دنیا همچون ژاپن، آلمان، کرهجنوبی، استرالیا و روسیه وابستگیشان را به اینترنت جهانی قطع کردهاند و از اینترنت ملی استفاده میکنند؛ پس اینکار نشدنی نیست .بسیاری از کارها را نباید توسط اینترنت بینالمللی انجام دهیم از جمله کارهایی دولتی. اطلاعات حاکمیت و ملی نباید در قالب اینترنت بینالمللی چرخش پیدا کنند در این میان آنچه مسئله ساز است زیرساخت های اینترنت ملی است. متاسفانه زیرساختهای اینترنت ملی بسیار ضعیف و در عین حال پهنای خدمات دهی آن بسیار کند است. این عامل اصلی در کنار ناامنی این شبکه داخلی باعث بی رغبتی مردم به استفاده از آن شده است. باید اطمینان امنیت داخلی شبکه اینترنت ملی از طرف مسئولان به کاربران شبکههای اجتماعی و استفاده کنندگان اینترنت داخلی داده شود، متاسفانه در اتفاقات اخیر اکثریت با مشکل قطعی اینترنت مواجه شده بودند به دلایلی همچون زیرساخت های ضعیف نتوانستند آن را جایگزین اینترنت بین المللی کنند.