اثر تحریم‌ها بر بخش خصوصی

سرمقاله

اینکه عنوان کنیم بخش خصوصی تاثیری از تحریم‌های تحمیل‌شده بر کشور نخواهد پذیرفت، باور غلطی است  که برخی از آن یاد می‌کنند. اگر برخی این صحبت‌ها را عنوان می‌کنند با برخی اظهارنظرهای ایدئولوژیک به‌دنبال توجیه عملکرد خود هستند. بخش دولتی و بخش خصوصی توأمان تاثیرپذیری زیادی از تحریم‌ها داشته و دارند. تولید به همین دلیل در رکود قرار گرفته و دست تولیدکننده از هر لحاظ خالی مانده است. امروز اگر واقع‌بین باشیم، می‌توانیم اثرات تحریم‌ها را بر بخش خصوصی مشاهده کنیم. بخش خصوصی هم در شرایط تحریم‌های یک‌جانبه نمی‌تواند کاری از پیش ببرد؛ چراکه این بخش در سایه تحریم‌های پولی و بانکی و همچنین دیگر محدودیت‌ها هیچ‌گونه بستری برای انتقال پول به خارج از کشور ندارد. بنابراین نه می‌تواند مواد اولیه، ماشین‌آلات و ابزار وارد کند و نه می‌تواند در صورت تولید، کالای خود را صادر کند؛ درست همان اتفاقی که برای بخش دولتی افتاده است. این دو بخش هیچ‌کدام در تاثیرپذیری از هم عقب نمانده‌اند. تمام اتفاقاتی که برای بخش دولتی در زمان اعمال تحریم‌ها و در طول آن رخ داده بخش خصوصی ممکن است حتی بیشتر از آن در معرض خطر قرار گرفته باشد. با اعمال تحریم‌ها و در این روزها صادرات بخش خصوصی نیز به سختی انجام می‌شود.
البته اگر این بخش با مشکلاتی که برای اقتصاد ایران رخ داده قادر به ادامه تولید باشد. تولیدکننده خصوصی نیز دست کمی از تولیدکننده دولتی ندارد. در بسیاری موارد سرمایه خصوصی‌ها سرمایه‌های شخصی بوده که با این شرایط از دست رفته است. وضعیت تولید در بخش دولتی و خصوصی ناگوار است و به عبارت واضح‌تر هیچ‌گونه فعالیت تولیدی تاثیرگذاری وجود ندارد که بتوان از آن صحبت به میان آورد. دست تولیدکننده خالی است و راه‌های بهبود عملکرد تولید بسته است. نه از راه دولت و نه از راه بخش خصوصی نمی‌توان نیاز تولیدکننده را برآورده کرد.