سود واحد های ۳۰متری به جیب سازندگان می رود

ثمانه نادری

به گزارش کسب و کار نیوز، افزایش بیش از ۱۰۰ درصدی قیمت مسکن بعد از گرانی نرخ ارز، اجاره مسکن و خرید آن را برای بسیاری از مردم به ویژه اقشار ضعیف و متوسط جامعه سخت و دشوار کرده بود. نه تنها این وضعیت باعث کوچ بسیاری از افراد از شهرها به حاشیه شهرها و همچنین از کلان شهرها به شهرهای کوچک‌تر شد، بلکه معضلات بزرگی مثل حاشیه‌نشینی، کانکس‌نشینی و … را پررنگ کرد. دولت اما برای حل مسائل بازار مسکن طی ماه‌های اخیر برنامه‌های متفاوتی ارائه کرده است که از جمله آن طرح ملی مسکن برای پاسخ گویی به نیاز مردم با افزایش تولید و عرضه مسکن بوده است. هر چند هیچ از از برنامه‌های پیشنهادی هنوز به مرحله اجرا نرسیده است تا شاهد اثر ملموس آن در بازار مسکن باشیم. اما موضوع ساخت مساکن ۳۰ متری برای رفع نیاز بازار چالش‌های زیادی را بر انگیخته است و به نظر می‌رسد با این طرح موضوع ساخت و عرضه مسکن، بیشتر یک نمایش باشد تا اقدامی که اثر مطلوب آن به خریداران و متقاضیان مسکن برسد. از دید کارشناسان مساکن ۳۰ متری نه تنها نیاز زوجین را برآورده نمی‌کند، بلکه باعث تجردگرایی شده و متضاد با تشکیل خانواده است و از سویی مغایر با سیاست افزایش جمعیت از سوی دولت است.
از سوی دیگر: به گفته کارشناسان برنامه جدید وزارت راه و شهرداری مغایر با سیاست‌های کلی تولید مسکن در کشور است، زیرا این سیاست‌ها به تولید مسکن برای زندگی تأکید می کند، اما برنامه وزارتخانه به نوعی تولید خوابگاه برای افراد است. از سویی استراتژی تولید مسکن ۳۰ متری فاقد پیوست های فرهنگی و اجتماعی است.

حسام عقبایی، نایب رئیس اول اتحادیه املاک تهران

الگوی نامتعارف برای ساخت مسکن

در کشور ما برای ساخت مسکن، مشکلی به اسم کمبود زمین وجود ندارد. یعنی دولت از این نظر در مضیقه قرار ندارد. بر همین اساس ساخت مسکن با متراژهای بالا برای دولت محدودیتی ایجاد نمی‌کند. اما اینگونه پیشنهادها معمولا از سوی سازندگان و کسانی مطرح می‌شود که سعی دارند با ساخت مسکن در متراژهای حداقلی به سود بیشتر برسد. یعنی با زمینی که در اختیار دارند، واحدهای بیشتری بسازند و سود بیشتری به جیب بزنند. از سویی این سیاست مغایر با سیاست افزایش جمعیت است و گرایش خانواده‌ها را به افزایش تعداد فرزندان کمتر خواهد کرد. ضمن اینکه مسکن با متراژهای پایین سلامت روان خانواده را نیز تهدید کرده و اثرات منفی اجتماعی آن در جامعه نمودار خواهد شد. حداقل متراژی که دولت باید برای ساخت مسکن در نظر بگیرد، ۶۰ تا ۷۰ متر است، کما اینکه این متراژ برای خانواده‌های با جمعیت بالا مناسب نیست.
دولت باید در سیاست‌های قدیمی ساخت مسکن تجدید نظر کند. تجربه کشورهای توسعه یافته در ساخت مسکن و همچنین تلاش برای ساخت واحدهای مسکونی در اطراف شهرها برای جلوگیری از انفجار جمعیت در مراکز کلان شهرها و استفاده از تکنولوژی های روز به این منظور، از جمله سیاست‌ها برای ساخت و عرضه مسکن است. در غیر این صورت الگوهای نامتعارف برای ساخت مسکن، کیفیت مسکن را به شدت پایین خواهد آورد و معضل بازار مسکن را تشدید می‌کند.