تسهیلات اشتغالزایی به متقاضیان واقعی نرسید

ثمانه نادری

به گزارش کسب و کار نیوز، یکی از دلایلی که کارشناسان برای این موضوع ذکر می کنند، عدم آینده‌نگری و برنامه‌ریزی در رابطه با طرح‌های اشتغال است و همین مسئله موجب می‌شود، حتی طرح‌هایی که در زمان مناسب به تسهیلات دسترسی پیدا می‌کنند، دچار انحراف شده و به ایجاد شغل منتهی نشود. مسئله دیگر انحراف این تسهیلات از اهداف واقعی و طرح‌های مورد نظر است که همواره به عنوان ایرادی جدی بر دولت وارد بوده است.
در راستای طرح کارورزی دانش‌آموختگان دانشگاهی پیش‌بینی شده بود که در سال ۹۶ با اجرای طرح، ۱۳۵ هزار نفر کارورز جذب بنگاه‌ها شوند که با توجه به عدم تأمین بموقع منابع مالی مورد نیاز و به‌رغم ثبت‌نام ۱۲۹ هزار نفر دانش‌آموخته دانشگاهی واجد شرایط در سال ۹۶، تعداد ۱۲ هزار و ۴۰۰ نفر در واحدهای پذیرنده جذب شدند که هزینه های اجرایی آن از محل منابع محدود وزارت کار از محل بودجه سنواتی تأمین و پرداخت شد، با این حساب ۱۱۶هزار و ۶۰۰ نفر به‌دلیل عدم تأمین بموقع منابع مالی برای جذب در بنگاه‌های اقتصادی، تولیدی، خدماتی و کشاورزی در قالب طرح کارورز محروم شدند.

در این طرح منابع اختصاص‌یافته بر اساس موافقتنامه حدود هزار و ۶۷۶ میلیارد ریال پیش‌بینی شده بود که از سال ۹۷ تا کنون حدود ۲۵۲٫۴ میلیارد ریال از آن پرداخت شد و اعتبار باقی‌مانده مورد نیاز برای ایفای مانده تعهدات حدود ۱۴۲۴ میلیارد ریال است. همچنین برای طرح مشوق بیمه کارفرمایی حدود ۳۲۰۳ میلیارد ریال پیش‌بینی شده بود که حدود ۱۰۱۸ میلیارد ریال از آن پرداخت شد و حدود ۲۱۸۵ میلیارد ریال اعتبار باقیمانده مورد نیاز برای ایفای مانده تعهدات است.
در همین راستا چند ماه پیش مشاور معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال با اشاره به ۸ برنامه دولت برای اشتغالزایی گفت: هدفگذاری اصلی برای ایجاد حدود ۵۳۷هزار فرصت شغلی است که تسهیلات مالی که در مجموع برای ۸ برنامه در نظر گرفته‌ایم حدود ۱۲۷۳۴۰ میلیارد ریال است.
به گفته کارشناسان هم طرح‌های اشتغالزایی و هم مراحل اجرا و نتیجه‌گیری نهایی آنها باید مورد بررسی قرار گرفته و وزارت کار بر این مبنا تسهیلات را به متقاضیان و یا طرح‌های مورد نظر پرداخت کند.

حسن مرادی، کارشناس اقتصادی

ناهماهنگی واحدهای اجرایی در طرح‌های اشتغالزایی

طرح‌های کارورزی و یا اشتغال موقت فارغ التحصیلان اخیرا مطرح شده و معاونت حقوقی رئیس جمهور نیز بر اهمیت آن تاکید کرده است. هدف از این طرح ورود فارغ التحصیلان به بازار کار و تشویق بنگاه‌ها برای جذب آنها بوده است. اما از آنجایی که هر طرحی هزینه‌هایی با خود دارد و به منابعی نیازمند است، این طرح نیز به تسهیلاتی مشخصی نیاز دارد. اما عواملی موجب تاخیر در پرداخت تسهیلات اشتغالزایی و یا تامین مالی طرح‌های اشتغالزایی می‌شود. از سویی وقتی عزمی جدی برای اجرای یک طرح در کشور نیست، تلاشی برای پرداخت صورت نمی‌گیرد. برای مثال چندین سال از ارائه این طرح می‌گذرد اما اثر ملموسی از آن در بازار کار نیست. همچنین ناهماهنگی واحدهای اجرایی در تحقق این طرح‌ها از جمله موانع است. مسئله دیگر انحراف تسهیلات اشتغال از اهداف تعیین شده است. بخش قابل توجهی از این تسهیلات به دست متقاضیان واقعی نمی‌رسد و یا طرح‌های اشتغال از ان بهره ای نمی‌گیرد. بنابراین بر عهده دولت و حتی وزارت کار است که نحوه استفاده از این منابع و چگونگی کاربرد آن را تشریح سازد. در غیر این صورت توقعی از تامین مالی طرح‌ها نمی‌رود.