سردرگمی مردم در هزارتوی دولت الکترونیک

شایلی قرائی

به گزارش کسب و کار نیوز، طی ماه‌های اخیر یکی از پرکاربردترین کلید واژه هایی که در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در میان جراید و رسانه ها به چشم می خورد موضوع دولت الکترونیک است. موضوعی که باید از چرایی تا لزوم شکل گیری آن در بدنه دولت را بررسی کرد. علاوه بر این، باید جایگاه ایران را در حوزه دولت الکترونیک شناخت و به عوامل پیشرفت این پروژه قدرت داد. مرتضی متواضع کارشناس فناوری اطلاعات در حوزه شهروند الکترونیک در این رابطه می گوید: دولت الکترونیک در کشور ما طی یک دهه گذشته به طور جدی تر در حال پیگیری است؛ دولت تدبیر و امید در اشکال مختلف، بویژه از منظر زیرساخت های ارتباطی به این موضوع بها داد. البته رسیدن به شرایط ایده آل در حوزه دولت الکترونیک مستلزم حمایت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بیشتر است و آنچه که مسلم است آن است که ما در موضوع دولت الکترونیک به طور جدی از دنیا عقب هستیم.

به گفته وی، رتبه ما در دولت الکترونیک در شأن کشور نیست و نیاز به همکاری نهادهای مرتبط برای ارتقای این رتبه دارد. به عنوان مثال، کره جنوبی از نیمه های دهه ۹۰ گام‌های بلند خود به سمت دولت الکترونیک را آغاز کرد. کره جنوبی در سال ۲۰۰۲ به رتبه ۱۶ ، در سال ۲۰۰۸ به رتبه ۶ و سرانجام در سال ۲۰۱۴ به رتبه ۱ دولت الکترونیک جهان دست یافت. موفقیتی کم نظیر و چه بسا افسانه ای توسط یک کشور آسیایی که مسیر توسعه را دیرتر از ما شروع کرد اما با تفکر استراتژیک صحیح، ارتقاء شاخص های سلامت و شفافیت و همراهی کارکنان دولت و مردم، به یکی از کشورهای برجسته دنیا بدل شود.

همین مثال نشان‌دهنده این است که کشوری که مسیر توسعه را دیرتر از ما شروع کرد، توانست با تفکر، ایجاد شفافیت و همراهی مردم خود را به رتبه اول در این حوزه برساند. این کارشناس اظهار داشت: کره جنوبی از نیمه های دهه ۹۰ گامهای بلند خود به سمت دولت الکترونیک را آغاز کرد. کره جنوبی در سال ۲۰۰۲ به رتبه ۱۶ ، در سال ۲۰۰۸ به رتبه ۶ و سرانجام در سال ۲۰۱۴ به رتبه ۱ دولت الکترونیک جهان دست یافت. موفقیتی کم نظیر و چه بسا افسانه ای توسط یک کشور آسیایی که مسیر توسعه را دیرتر از ما شروع کرد اما با تفکر استراتژیک صحیح، ارتقاء شاخص های سلامت و شفافیت و همراهی کارکنان دولت و مردم، به یکی از کشورهای برجسته دنیا بدل شود. به طور قطع این موضوع در دولت الکترونیک اهمیت زیادی دارد و بویژه در کشورهای دارای اقتصاد سنتی که دولت، بزرگ‌ترین کارفرما است و سرمایه‌دارترین نهاد موجود در کشور محسوب می‌شود مهم است؛ چراکه بسیاری از پروژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها توسط دولت به نهادهای مختلف و بخش خصوصی واگذار می‌شود. منابع نفتی کشور در دست دولت قرار دارد و دولت باید پروژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی را برای فعالیت انتخاب و به نهادها و به خصوص بخش خصوصی واگذار کند. در این مسیر، تامین الکترونیکی شفافیت و سلامت در محول کردن پروژه‌ها به بخش خصوصی را تضمین می‌کند.

تمایلی از طرف دستگاه ها برای حضور در دولت الکترونیک وجود ندارد

رمضانعلی سبحانی فر، نماینده مجلس

زیرساخت های خوبی برای پیاده سازی دولت الکترونیک در کشور ایجاد شده است اما در حال حاضر سازمان ها و دستگاهها تمایلی برای پیوستن به آن ندارند. ارایه خدمات به صورت الکترونیکی ضرورتی است که باید اجرایی شود اما اینکه دستگاه های از پیوستن به آن سرباز می زنند چالش دیگری است که ایجاد شده است. اما به دلیل فوریتی که در اجرای دولت الکترونیک وجود دارد باید ضرب الاجلی برای تمام دستگاهها تعیین شود و آنها را موظف به پیوستن به این پروژه مهم کند.

دولت الکترونیک در بسیاری از کشورهای دنیا محقق شده و این موضوع در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته تا حدودی تحقق یافته و در ایران نیز مورد تأکید برنامه پنجم و ششم توسعه بوده که باید محقق شود. دولت الکترونیک به معنای مبادله الکترونیکی مکاتبات و نامه ها در ادارات است و شبکه ملی اطلاعات کلیه دستگاه ها، بخش های عمومی و خصوصی را به یکدیگر مرتبط می کند.

موضوعاتی همچون امضای الکترونیک و فسادهای اداری و نارضایتی های ناشی از آن با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات مرتفع خواهد شد. انتظار این است که شبکه ملی اطلاعات راه اندازی شود و دستگاه ها به آن بپیوندند تا امضاهای طلایی فسادآور برای دریافت یک استعلام و یا صدور مجوز از بین برود و مردم هم منتظر نمانند. سال گذشته دستگاه های مختلفی برای حضور در دولت الکترونیک دعوت شدند و برای بررسی اطلاعات و میزان الکترونیکی شدن دستگاه ها حدود سه ماه وقت گذاشته شد اما هنوز انتظارات در این حوزه برآورده نشده است.