شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز، محمد توکلی دبیر کارگروه بررسی و پیگیری تأمین مواد اولیه پوشاک با گله از برخی کارشکنیها در روند فعالیت این کارگروه گفت: طی ماههای اخیر و با تشکیل این کارگروه، منافع عده بسیاری به خطر افتاده و بازار سیاه و واسطههایی که تاکنون در این مسیر به سودهای بسیاری دست مییافتند، از شرایط کنونی راضی نیستند و کارشکنی میکنند.
وی درباره اقدامات اخیر این کارگروه در بحث تأمین مواد اولیه واحدهای تولیدی اذعان داشت: توزیع بدون واسطه دو میلیون قطعه سوزن دستگاه جوراببافی با ۳۰ تا ۴۰ درصد زیر قیمت، ۳۰۰ هزار متر پارچه و سه هزار تن نخ حاکی از آن است که حجم قابلتوجهی از این مواد اولیه به دست تولیدکنندگان رسیده است آنهم درحالیکه بخشی از این مواد مربوط به واردات بوده است. دبیر کارگروه بررسی و پیگیری تأمین مواد اولیه تولید پوشاک بیان کرد: ما بشدت مخالف واردات هستیم، به شرطی که تولیدات داخلی کیفیت قابل قبول داشته باشند، کما اینکه این کارگروه آمادگی خود را برای خرید مواد اولیه ایرانی اعلام میکند.او به نفوذ برخی کارخانههای ریسندگی که ۴۰ درصد کل نخ کشور را تولید میکنند در راستای تعطیلی کارگروه بررسی و پیگیری تأمین مواد اولیه پوشاک اشاره کرد و گفت: کارخانههایی که توان تولید نخ مرغوب برای تولیدکنندگان را ندارد به تعداد انگشتان دست هم نمیرسد.
توکلی تصریح کرد: با تداوم این وضع و اصرارهای بیمورد و کارشکنیهای موجود، در آینده نزدیک با کمبود نخ و گرانی این کالا مواجه خواهیم شد.او تأکید کرد: افرادی که برای تأمین مواد اولیه با کارگروه همکاری نمیکنند، مخالف شفافسازی هستند چرا که تا پیش از این کارخانهدار پارچه را به واسطه میداد و بعد از دو سه دست چرخیدن توسط واسطه باقیمت اصلی به تولیدکننده نمیرسید اما امروز با تشکیل این کارگروه مواد اولیه با قیمت واقعی به دست تولیدکنندگان میرسد. کارگروه بررسی و پیگیری تأمین مواد اولیه تولید پوشاک از سال گذشته تشکیل و بر این اساس قرار شد واردکنندگان و تاجران با ارائه تعهد به این کارگروه اقدام به دریافت و توزیع ملزومات وارداتی کنند تا کالاهایی همچون نخ و پارچه بدون واسطه در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد.
امکان فعالیت از تولید کننده داخلی پوشاک گرفته شده است
مجیدافتخاری، عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان پوشاک تهران
صنعت پوشاک یکی از مهم ترین صنایع کشور است که در صورت تامین نیازها و رسیدگی به آن می تواند در بسیاری از موارد کمک حال اقتصاد شود. امروز در شرایطی قرار داریم که نهایت بی مهری به این صنعت می شود و تولیدکننده ایرانی از کوچک ترین حق خود در تایمن مواد اولیه نیز برخوردار نیست. صنعت پوشاک باید جزو اولین صنایعی باشد که به خودکفایی می رسد چراکه پوشاک در حال حاضر سهم زیادی می تواند در اشتغالزایی و رشد اقتصادی داشته باشد.
متاسفانه تولیدکنندگان پوشاک از ابتدایی ترین حق خود که مواد اولیه و سهولت تامین آن است بی بهره اند. اوضاع تامین مواد اولیه به اندازه ای بحرانی است که اگر نتوان راه حلی قطعی برای آن پیدا کرد باید عطای صنعت پوشاک را به لقای آن بخشید. این مشکل در در ۴۰ سال گذشته برای صنایع کشور سابقه نداشته و بحرانی ترین وضعیت را سپری می کنیم. مواد اولیه درگیر و دار واسطهها و دلالان قرار دارند و تولید کنندگان مجبور هستند با پرداخت هزینههای بسیار بالا مواد اولیه را تهیه و تولید را به هر قیمتی ادامه دهند.
شرایطی بوجود آمده که بخش خصوصی حتی نمیتواند با ارز آزاد مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند. در حال حاضر کف کارخانه مواد اولیه کافی وجود ندارد و تنها تولیدکننده رنج این اتفاق را به جان می خرد و کسی خود را موظف به پاسخگویی نمی داند. پایان صنعت پوشاک با وجود ادامه این شرایط نزدیک است و به جای اینکه خودکفایی اتفاق بیفتد باید فاتحه این صنعت را برای همیشه خواند. دولت میتوانست در شرایط فعلی با حمایت از تولید کنندگان داخلی بستر لازم را برای توسعه آنها به کار گیرد. تحریم همیشه یک شرایط مناسبی را برای پیشرفت تولید کننده داخلی فراهم آورده است، اما در شرایط فعلی تحریمهای داخلی در کنار تحریمهای خارجی امکان فعالیت را برای تولید کننده داخلی گرفته است. به نوعی همه تصمیمها سیاسی شده و کسی توجهی به رفع مشکلات تولیدکنندگان ندارد.