تحلیل نسخ مصور شاهنامه

به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری, نشست تخصصی آموزشی با موضوع «تحلیلی بر نسخ مصور شاهنامه ، فلزکاری کهن در فلات ایران و ابریشم بافی » توسط اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان مازندران با همکاری پژوهشکده هنرهای سنتی همزمان با هفته میراث فرهنگی در مازندران برگزار شد .
سید عبد المجید شریف زاده رییس پژوهشکده هنر های سنتی پژوهشگاه که در این نشست سخن می گفت به تحلیل بر نسخ مصور شاهنامه پرداخت و با اشاره به تقارن روز فردوسی و هفته میراث فرهنگی ، شاهنامه را یکی از مواریث معنوی و مادی دانست که نسخه های متعددی از آن در دوره های گوناگون تهیه و مصور شده است و به تحلیل سه نسخه موجود مصور شاهنامه پرداخت .
او با بیان اینکه نسخه یک ،جزو اولین نسخه های مصور و قدیمی، بنام شاهنامه کاما است افزود : علت نامگذاری این نسخه به این نام به دلیل نگهداری آن در موسسه شرق شناسی کاما در هندوستان است.
شریف زاده این نسخه را متعلق به دوره سلجوقی دانست و در ادامه به معرفی و تحلیل تصاویر آن پرداخت .
وی نسخه ۲ را ،شاهنامه دموت خواند و علت نامگذاری این شاهنامه را در این عنوان کرد که یک دلال فرانسوی به همین نام این اثر را در فرانسه برگ برگ کرده و فروخته است.
رییس پژوهشکده هنر های سنتی پژوهشگاه ، این اثر را مربوط به دوره ایلخانی و یکی از مهمترین ها در جهان دانست و تصریح کرد: این شاهنامه ازاین نظر مهم است که در ابعاد (۳۷۷*۵۲۰ میلیمتر) و در دوره تاریخی که ایرانی نبوده نوشته و مصور شده است .
او گفت : در دوره ایلخانی حمد الله مستوفی از ادبا مشهور ( مقبره او در قزوین ) این دوره برای اولین بار شاهنامه های مختلف را جمع آوری ، تصحیح و نسخه جدیدی را به نام شاهنامه ایلخانی خلق کرد که احتمال دارد این نسخه همان باشد.
شریف زاده در ادامه پیشنهاد داد این شاهنامه بنام حمدالله مستوفی نام گیرد و تصریح کرد : این نسخه یکی از مهمترین شاهنامه ها در دوره اسلامی با تاثیرات نقاشی های چین است که ۱۸۰ مجلس از این نسخه در موزه های نامی دنیا، از جمله بریتانیا، بوستون، کتابخانه فرانسه، متروپولیتن و… پراکنده است .
او با بیان اینکه یک برگ از این شاهنامه در ایران و در موزه رضا عباسی نگهداری می شود به تحلیل مجالس و معرفی این اثر پرداخت.
رییس پژوهشکده هنر های سنتی نسخه ۳ را شاهنامه بایسنقری معرفی کرد که نمونه ای نفیس بوده و در کاخ گلستان نگهداری می شود و در حافظه یونسکو به عنوان نشانی از سوی ایران ثبت جهانی شده است.