هزینه‌تراشی بانک‌ها برای تولید

ثمانه نادری

به گزارش کسب و کار نیوز، بالا بودن نرخ سود تسهیلات بانکی و رقابت نابرابر بانک‌ها با تولیدکنندگان در حالی هزینه زیادی به تولید تحمیل کرده است که این هزینه با فشاری که بانک‌ها به تولید وارد می‌کنند، بیشتر هم می‌شود. یک نمونه بارز این هزینه‌تراشی از جانب بانک‌ها برای تولید، گرفتن پول اضافی از تولیدکنندگان بابت گارانتی نرخ ارز است.
در همین رابطه دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت ایران از مشکلات تولیدکنندگان با بانکها برای گارانتی نرخ ارز خبر داد و گفت: چرخ صنایع در استفاده از توان متخصصان داخلی، لنگ می‌زند. به گفته وی پیشرفت در زمینه صنایع دفاعی، به دلیل وجود تحریم‌ها و نبود مراودات کالایی خارجی‌ها به ایران است؛ به این معنا که در حوزه صنایع دفاعی، اختیار و عزم بزرگ و منفعت و سود کشور و شاغلین در چنین پروژه‌هایی، در اتکای به پتانسیل و ظرفیت‌های داخلی است.
وی ادامه داد: در خصوص کالاهای مورد نیاز مردم و استان ۱۸۰ درجه فرق می‌کند؛ برای مثال وقتی قصد واردات کالایی داشته باشیم، باید پول را پیش بدهیم و ۲۰ درصد هم اضافه‌تر به بانک‌ها بپردازیم که گارانتی نرخ ارز تأمین گردد.فروشنده‌های خارجی پولشان را نقد می‌گیرند و بانک‌ها هم ۲۰ درصد گرو می‌گیرند تا در صورت نوسانات افرایش نرخ ارز، متضرر نشوند در نهایت کالا با ۸ ماه تأخیر ارائه می‌شود.
افزایش نرخ ارز طی یک سال اخیر خسارت زیادی به تولید زده و هزینه‌های آن را تا چندین برابر افزایش داده است. این در حالیست که بانک‌ها فشار دیگری به نام گارانتی نرخ ارز به تولیدکنندگان وارد می‌کنند.در کنار این موضوع یکی از انتقاداتی که همواره به شبکه بانکی وارد بوده، عدم شفافیت شبکه بانکی است که باعث شده به اسم تولید، بخش زیادی از منابع بانکی در اختیار دلالان و سودجویان قرار بگیرد. اما اینکه چاره چیست؟ جای بررسی دارد. از دید کارشناسان این مسئله زمانی حل می شود که جنبه عملیاتی خواسته‌های بخش خصوصی در تصمیم سازی‌ها کلی کشور دیده شود.
در همین خصوص و با توجه به شعار سال که رونق تولید نام‌گذاری شده، رئیس کل بانک مرکزی به بانک‌ها دستور داده تا در راستای تامین مالی تولید، اقدام کنند.
محمدرضا نجفی منش، فعال اقتصادی
مدارا با تولید
یکی از مشکلات اساسی تولیدکنندگان موانع موجود برای تامین مواد اولیه ارزان است. در این راستا بانک‌ها نه تنها با تولید همراهی نمی‌کنند، بلکه بر آن نیز فشار وارد می‌سازند. اگر در سالی که سال رونق تولید نام نهاده شده است، بانک‌ها هم سو با تولید و در فکر تسهیل شرایط تولید باشند، باید با تولیدکننده مدارا کنند. مثلا در خصوص مواد اولیه بهتر است ازخریدار ۱۰ درصد پول کالا را گرفته و مابقی را تقسیط دو ساله کرده و یا بعدا از تولیدکننده اخذ کنند. برای گشایش اعتبار داخلی‌ها نیز لازم است، ۱۰ درصدی که در حال حاضر بانک ها از تولیدکننده می گیرند، به ۵ درصد کاهش پیدا کند. سومین کاری که بانک مرکزی باید انجام دهد، تامین سرمایه در گردش بنگاه‌ها است. تولیدکنندگان به سه برابر سرمایه در گردش نیاز دارند. اگر نیت واقعی کمک به تولید است، بانک‌ها می‌توانند با همان وثایق قبلی به تولید تسهیلات مورد نیاز را پرداخت کنند و باقی را از مدیران شرکت‌ها بگیرند، مثلا چک و یا سفته بگیرند درست مانند سابق که وثیقه ملکی مد نظر نبود.