ناکامی طرح‌های اشتغالزایی

ثمانه نادری

به گزارش کسب و کار نیوز، وضعیت فعلی بازار کار و اشتغال در کشور نشان می دهد که نه تنها دولت در تحقق وعده ایجاد یک میلیون شغل ناکام مانده است، بلکه در بهره گیری از طرح های اشتغالزایی نیز به نتیجه مثبتی نرسیده است.
بخشی از این مسئله البته به عدم تخصیص منابع کافی به طرح های اشتغالزایی دولت و بخشی هم به ناکارآمدی خود این طرح ها بر می گردد. این درحالیست که همواره از سوی دولت مبلغ زیادی برای طرح های اشتغالزایی در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال برای بودجه سال آینده نیز به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، بیشترین بودجه از حیث منابع پس از وزارت آموزش و پرورش اختصاص پیدا کرده است. دولت در لایحه بودجه سال ۹۸ منابع وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در مجموع ۴۳,۱۶۸,۷۴۵,۴۰۰,۰۰۰ میلیارد تومان تعیین کرده اما اینکه چرا این منابع تخصیص پیدا نمی کند؟ جای سوال دارد.
به عقیده کارشناسان بخشی از این منابع تخصیص پیدا کرده اما به این دلیل که نتیجه روشنی از آن عاید دولت نشده، از اختصاص مابقی آن صرف نظر شده است و یا آنکه مبالغ در نظر گرفته شده بیشتر جنبه صوری دارد تا عملیاتی.
به عنوان مثال آمارها از تخصیص منابع به طرح های دولت برای اشتغال زایی حاکی از عدم تخصیص منابع به برخی طرح ها بوده است به طوری که یارانه در این مدت فقط ۱۰۰ میلیارد تومان برای اجرای طرح کارورزی ویژه فارغ التحصیلان دانشگاهی از طرح‌های ذیل «طرح کاج» پرداخت شده و ۴۰۰ میلیارد باقی مانده تخصیص نیافته است.همچنین یارانه سود تسهیلات اشتغال که از سوی دولت باید به نظام بانکی برای کاهش ۲ واحد درصدی تسهیلات اشتغال پرداخت می‌شد نیز در سال‌های ۹۶ و ۹۷ پرداخت نشده است.
محمود نثاری حقیقی فرد، کارشناس بازار کار
فقدان اثرگذاری طرح‌های اشتغالزایی
یکی از مشکلات اساسی دولت در ارائه طرح های اشتغال زایی، در نظر نگرفتن شرایط و وضعیت اقتصادی کشور است. در هر طرح و برنامه‌ای برای ایجاد شغل لازم است به یک سری عوامل موثر و دخیل که می‌تواند سرنوشت آن طرح را تغییر دهد، دقت داشت. که در وضعیت فعلی نیز این عوامل مورد توجه است. به عنوان مثال التهابات بازار طی ماه‌های اخیر خیلی از برنامه‌ها را حتی برای سرمایه گذاران به تعویق انداخته است و از سویی خود دولت نیز با چالش تامین منابع کافی برای این طرح‌ها روبرو است. از آنجایی که برخی از این طرح‌ها نیز اثر مورد نظر را نداشته، انگیزه‌ای برای پرداخت منابع به آن باقی نمانده است. بنابراین هم طرح‌های دولت فاقد اثرگذاری لازم بوده و هم شرایط اقتصادی مانع از تحقق اهداف اولیه طرح‌ها شده است. در شرایط کنونی که دولت دغدغه تامین کالای اساسی مردم را دارد، نمی‌تواند برنامه ای جدی برای ایجاد شغل داشته و یا تلاشی برای اجرایی کردن طرح های اشتغالزایی داشته باشد. بنابراین در شرایط فعلی قبل از هر چیزی لازم است اندک ثباتی در بازار برقرار شود و پس از آن دولت پیگیر برنامه‌های اشتغالزایی باشد تا از آن نتیجه مطلوب ببیند. وگرنه مشکل فعلی صرفا نبود طرح برنامه و یا ارائه برنامه کارآمد نیست.