به گزارش کسب و کار نیوز، تا سال ۱۸۹۹ در بارسلونا مانند برخی از شهرهای دیگر اسپانیا فوتبال بازی میشد. به خاطر نفوذ انگلیسیها این اتفاق در دیگر مکانها نیز افتاد. بارسلونا با انگلیس در زمینه صنعت روابطی داشت و همچنین به خاطر عادت بورژوایی شهر، فرزندان کاتالانیها را برای تحصیلات تکمیلی به لندن میفرستاد. به همین خاطر در اواخر قرن انگیزه برای فوتبال بازی کردن بیشتر شد اما بدون برنامه بود. در سن گرواسی گروهی با نام باشگاه فوتبال بارسلونا فوتبال بازی میکردند. همچنین در منطقهای به نام کن تونیس که انگلیسیها عادت داشتند در آنجا جمع شوند فوتبال بازی میکردند. اعضای باشگاه تولوسا در محل بوناوونا نیز به این ورزش میپرداختند.
هانس گامپر سوییسی، حسابدار شرکت ترانویاس د ساریا فرد منضبطی بود و به فوتبال علاقه زیادی داشت. او که تیم اکسلسیور در زوریخ را تاسیس کرده بود تلاش کرد به خائومه ویلا، مسئول باشگاه تولوسا نزدیک شود تا از گروهش برای تاسیس رسمی باشگاه کمک بگیرد اما پاسخ رد شنید. او تصمیم گرفت برای شماره ۳۴ هفته نامه ورزشی فراخوان بدهد و به هدفش برسد. در این متن که نقش کلیدی در تاسیس بارسا داشت نوشته شده بود: “دوست و همکار ما آقای کانس کامپر در بخش فوتوال “جامعه ورزش” و قهرمان سابق سوییسی مایل است تا چند بازی در بارسلونا برگزار کند. به همین خاطر از کسانی که به این ورزش علاقهمندند میخواهد با او جمعه شب از ساعت ۹ تا ۱۱ تماس بگیرند. “
این آگهی چند اشتباه نگارشی قابل توجه داشت. به جای هانس، کانس و به جای گامپر، کامبر نوشته شده بود. همچنین از کلمه فوتوال به جای فوتبال استفاده شده بود. نکته آخر نشان میداد که شناخت از این ورزش خیلی کم است.
این کار با موفقیت چشمگیر روبرو شد و فراتر از انتظار بود. تا جایی که یک ماه و یک هفته بعد در بیست و نهم نوامبر در باشگاه سوله خبر از تاسیس باشگاه فوتبال بارسلونا به ریاست والتر ویلد انگلیسی را دادند. به همین خاطر لوس دپورتس در روز سوم دسامبر این این خبر را منتشر کرد. نخستین بازی برابر یک تیم انگلیسی که تنها ۱۰ بازیکن داشت در روز هشتم برگزار شد. انگلیسیها یک بر صفر پیروز شدند اما دو توپ بارسا به دیرک برخورد کرد. در مجمعی که دوزادهم دسامبر برگزار شد تصمیم گرفته شد بارسا با پیراهن آبی اناری بازی کند. اغلب معتقد بودند به خاطر رنگ پیراهن تیم اکسلسیور زوریخ (تیم قبلی که گامپر تاسیس کرد) چنین انتخابی داشتند. دلیل دیگر انتخاب این رنگ، خودکاری بود که یک طرف آن قرمز و طرف دیگر آبی بود و در جلسههای آن دوران استفاده میشد. این ترکیب رنگ، مورد پسند بود و به همین خاطر پذیرفته شد.
انتهای پیام