سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
فرناز امیراصلانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: وقتی بحث رابطه عاطفی در میان باشد، با افرادی مواجه می‌شویم که به این راحتی‌ها نمی‌توان خوشحال‌شان کرد؛ در واقع این افراد انتظارشان خیلی زیاد است، راحت راضی نمی‌شوند، با هر مسئله کوچکی زود می‌رنجند و قهر می‌کنند و گویی هرکاری برای‌شان انجام دهیم، در نهایت بدهکارشان هستیم.
وی ادامه داد: این افراد احتمالا در تله محرومیت عاطفی گیر افتاده‌اند و قریب به اتفاق آن‌ها افرادی هستند که در ایام کودکی از توجه، محبت و حمایت محروم بوده‌اند و در حق‌شان اجحاف شده است. متاسفانه این قبیل افراد کسانی هستند که در کودکی عزیزدردانه پدر ومادر نبوده‌اند و هرگز لوس شدن و ناز کردن را تجربه نکرده‌اند. از همین‌رو، در بزرگسالی با آشفتگی به دنبال عشق می‌گردند و دائم به دنبال کسی هستند که لوس‌شان کند.
امیراصلانی با بیان این‌که چنین افرادی، نمی‌توانند بین روابط خود در بزرگسالی با روابط والد و کودکی تمایز قائل شوند، تصریح کرد: هر کدام از ما در یک رابطه سالم، گاهی نقش والد را برای بخش کودکانه طرف مقابل‌مان بازی می‌کنیم، ولی اگر انتظار داشته باشیم که طرف مقابل همیشه و همه جا مثل یک مادر که از کودکش مراقبت می‌کند به نیازهای ما نیز توجه کند، ممکن است به چشم او پرتوقع و خودخواه به نظر برسیم و زمینه را برای فروپاشی رابطه فراهم کنیم.
این مشاور یادآور شد: اختلال محرومیت عاطفی، احساس عمومی خود بی‌کفایتی و بیش‌حساسی به انتقاد دیگران را شامل می‌شود و سندرم اختلال محرومیت عاطفی ناشی از تایید نشدن، نامعتبر شناخته شدن و کمبود قدرت عاطفی فرد است. فردی که مکرر مورد انتقاد و نادیده گرفته شدن قرار گیرد و بی‌مهری از جانب والدین را یدک بکشد، از رشد عاطفی باز می‌ماند.
امیراصلانی خاطرنشان کرد: چنین افرادی، از رسیدن به بلوغ عاطفی در بزرگسالی عاجزند و همواره منتظر تایید شدن و اعتبار از اشخاص دیگر به سر می‌برند.
انتهای پیام
