سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، محمدرضا داورزنی در نشست بررسی دستاوردها و چالش‌ها و چشم انداز آینده ورزش که صبح امروز با حضور عبدالحمید احمدی معاون توسعه فرهنگی و همگانی وزارت ورزش و جوانان، شاهرخ شهنازی دبیر کل کمیته ملی المپیک، مسعود اشرفی، دبیر کل کمیته ملی پارالمپیک و شروین اسبقیان مدیر کل دفتر امور مشترک فدراسیون‌ها در محل وزارت ورزش برگزار شد اظهار کرد: در سال ۵۶ به دلیل عملکرد ضعیف ورزش کشور که دستور انحلال سازمان تربیت بدنی صادر شد سبب شد تا ما نتوانیم موفقیتی در ورزش داشته باشیم و مدت‌ها طول کشید که این دستور از مرحله اجرا خارج شود و پس از آن بعد از تفکیک سازمان تربیت بدنی از آموزش و پرورش ما توانستیم در بعضی از رشته‌ها حضور خوبی در بازی‌های آسیایی و جام ملت‌ها داشته باشیم.
وی گفت: در سال ۵۶ و ۵۷ نگاه خانواده‌ها به ورزش به ویژه آنهایی که سنتی بودند، نگاه منفی به ورزش بود به ویژه در حوزه ورزش زنان. در آن سال‌ها خانواده‌ها اجازه‌ی حضور فرزندان خود را در محیط‌های ورزشی نمی‌دادند. حتی تعداد فارغ‌التحصیلان تربیت بدنی انگشت شمار بود. در حقیقت تا دو سال اول انقلاب شرایط ورزش بلاتکلیف بود و ما جایگاه خاصی حتی در حوزه‌ی اجتماعی و فرهنگی نداشتیم.
وی گفت: نقطه شروع مثبت ورزش زمانی بود که جامعه ورزش با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند و در آن زمان جامعه ورزش از رهبر معظم انقلاب درخواست کردند که نگاه آنها به ورزش تنها نگاه پهلوانی نیست. بعد از آن زمان دختران توانستند در مجموعه ورزشی انقلاب و پسران در مجموعه ورزشی آزادی به سمت ورزش جذب شوند و شروع به فعالیت کنند. در حقیقت ما یک دوران خاصی در دهه اول انقلاب پشت سر گذاشتیم و ما نتوانستیم در المپیک مسکو و آمریکا شرکت کنیم. حتی تعداد پناهندگان ورزشی زیاد بود.
داور زنی ادامه داد: زمانی که جنگ به اتمام رسید و دوران سازندگی آغاز شد، حمایت جدی با کمک مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی آغاز شد و ورزش قهرمانی مسیر خوبی را به ویژه در بخش بانوان در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ آغاز کرد. خیلی از مسئولین در ده سال اول انقلاب به ورزش بانوان با شک و تردید نگاه می‌کردند اما بعد از دهه ۷۰ کم کم رشد ورزش آغاز شد و ما توانستیم اقدامات خوبی را در ورزش بانوان آغاز کنیم.
معاونت ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان خاطر نشان کرد: در آن زمان ما نیروی متخصص نداشتیم و ساختار سنتی بود. در هر صورت یک تحول جدی در ۴۰ سال گذشته در تربیت نیروی انسانی رخ داد و ما توانستیم از تجربیات کشورهای پیشرفته در ورزش طی سالهای ۷۲ – ۷۳ استفاده کنیم و در جهت علمی کردن ورزش گام برداریم و چندین پروژه‌های ورزشی را در کشور آغاز کنیم تا الان که ده تا ۱۲ هزار پروژه در ورزش ساخته شده است یا به مرحله اجرا درآمده است و فدراسیون‌ها بیش از دو برابر شده‌اند و تعداد رشته‌های ورزشی افزایش پیدا کرده‌اند.
داور زنی اضافه کرد: عملکرد ورزش در ۴ دهه بعد از انقلاب در حال حاضر به ویژه در بخش قهرمانی بهتر شده است. شاید در بعضی از حوزه‌ها از جمله فرهنگی، اخلاقی و تربیتی و تربیت نیروی انسانی بهتر می‌توانستیم عمل کنیم ولی در هر صورت فرهنگ را نمی‌توان از بدنه جامعه جدا کرد. معتقدم ورزش در ۴ دهه گذشته رشد قابل توجهی داشته و ورزشکاران سازمان یافته در حال حاضر ده برابر شده‌اند و حضور ما در میادین بین‌المللی ۶ تا ۸ برابر شده است. علی رغم مشکلاتی که در این سال‌ها از نظر جنگ و تحریم‌ها و تهدیدها از زوایای مختلف داشتیم اما رشد ورزش قابل توجه بوده است.
وی اضافه کرد: امکان ندارد ما در ورزش کشور به ثبات و پایداری برسیم مگر این که در ورزش از یک برنامه استراتژیک مشخصی برخوردار باشیم. ما هر کجا که مبتنی بر استراتژی حرکت کردیم توانستیم به موفقیت‌های بالایی دست پیدا کنیم. بی ثباتی سبب شده تا دچار روزمرهگی شویم. برای این که بتوانیم در آینده به موفقیت‌های بهتری دست پیدا کنیم باید مبتنی بر برنامه حرکت کنیم. در ۴۰ سال اخیر یکی از مشکلات ما نقطه سر خط بوده است و ما نقطه سر خط زیاد داشتیم و این سبب اتلاف انرژی و زمان می‌شود و باعث می‌شود تا به اهداف خود دست پیدا نکنیم. ما باید مبتنی بر برنامه حرکت کنیم تا بتوانیم به ارزیابی خوبی در رشته‌های مختلف ورزشی برسیم. همچنین باید برنامه ریزی ما بر اساس افق چشم انداز چند سال آینده تعیین شود.
داور زنی خاطر نشان کرد: ما برای این که به پایداری در ورزش برسیم چاره‌ای نداریم که برنامه محور بوده و مبتنی بر برنامه ریزی دراز مدت باشیم.
ادامه دارد
