کدام کودکان بیشتر در معرض آزار قرار دارند؟

‌مرجان انصاری در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به ضرورت پیشگیری های قانونی و اجتماعی در حوزه کودک آزاری های جسمی و جنسی عنوان کرد:کودک آزاری یک آسیب خطرناک اجتماعی است که به جسم و روان کودک لطمات جبران ناپذیری وارد می کند.

این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: این آسیب جدی مانند هر معضل اجتماعی و آسیب های جبران ناپذیر در شرایط خاص پیش می آید و با آگاهی بخشی و فرهنگ سازی قابل کنترل و پیشگیری است.

وی اظهار کرد: برخی از کودکان در معرض آسیب های جدی در کودک آزاری جسمی و جنسی قرار دارند که باید نسبت به این کودکان مراقبت های بیشتری اتخاذ شود.

موسس گروه سلامت روان والایش با اشاره به برخی از شرایط و بسترهای اجتماعی در ایجاد کودک آزاری خاطرنشان کرد: کودکان رها شده از جمله افرادی هستند که بیش از دیگران در معرض کودک آزاری های جسمی و جنسی قرار می گیرند.

وی بیان کرد: کودکان ممکن است به واسطه مرگ و یا طلاق والدین رها شوند و مورد بی توجهی قرار گیرند، این کودکان به دلیل خلاء‌هایی که در سرپرستی و نگهداری آن ها وجود دارد، ممکن است افکار شومی را در فرصت‌طلبان در جهت کودک آزاری فراهم کند.

این کارشناس ارشد بالینی گفت: البته این بدان معنا نیست که همه کودکانی که پدر و مادر را به دلیل مرگ و یا جدایی از دست داده اند، رها شده به شمار بروند، بلکه کودکانی که دچار بدسرپرستی و یا بی سرپرستی شده اند و بیشتر مورد غفلت از سوی اطرافیان قرار می‌گیرند، در معرض آسیب اند.

وی افزود: کودکان خیابانی و کودکان کار نیز از جمله کودکان رها شده هستند که نیاز به مراقبت های ویژه ای دارند چرا که تنهایی و بی مراقبتی این کودکان برای افراد بیمار از نظر فکری و روحی شرایط بهتری را در وسوسه انگیزی برای کودک آزاری به دنبال دارد.

انصاری عنوان کرد: کودکانی که در زندگی در محیط های آسیب زا زندگی می کنند نیز بیش از سایرین در معرض کودک آزاری قرار دارند. محیط هایی که ورود افراد متخلف و هنجارشکن به حریم زندگی آن ها به آسانی اتفاق می افتد می تواند فرصت مناسب تری را برای آزار کودکان فراهم کند.

وی اظهار کرد: همچنین تنها رها کردن فرزندان با افرادی که نمی توانند تعادل روحی و روانی خود را کنترل کنند زمینه را برای کودک آزاری های جدی و جبران ناپذیر فراهم می کند، بعضا افراد معتاد و یا بیماران روحی و روانی وقتی شرایط را برای کودک آزاری مناسب ببینند؛ می توانند لطمات جدی به کودک وارد کنند.

این پژوهشگر اجتماعی و روانشناسی بیان کرد: سپردن کودکان به افرادی که شناخت کافی از روحیات و خلقیات آن ها نداریم نیز یکی از بسترهای مهم در کودک آزاری به شمار می رود، نباید والدین و یا افراد سرپرست جهت نگهداری کودکان به راحتی به دیگران اعتماد کنند.

وی افزود: غفلت های طولانی مدت از وضعیت کودک نیز یکی از زمینه های شایع و مهم در بروز کودک آزاری محسوب می شود .گاهی والدین چندین ساعت در طول روز از وضعیت کودک غفلت می کنند و به دلیل مشغله سراغی از وی نمی گیرند.

انصاری تصریح کرد: متاسفانه کودک آزاری توسط نزدیکان و افراد آشنا و اقوام که در برخی از پرونده ها موجود است به دلیل غفلت های طولانی مدت از وضعیت کودک است.

وی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از دلایل مهم در کودک آزاری عدم آگاهی و فقدان آموزش فرزندان است کودکان باید از سنین پایین آموزش های لازم را ببینند تا بدون اجازه والدین و سرپرست از دیگران حرف شنوی نداشته باشند و زود اعتماد نکنند؛ به ویژه در مورد همراه شدن با افراد برای رفتن به محیط های ناشناخته و یا حتی منزل افراد بدون اجازه هشدارهای لازم به کودک ارائه شود.

این پژوهشگر اجتماعی و روانشناسی عنوان کرد: مهارت نه گفتن یکی از مولفه های مهم در پیشگیری از کودک آزاری است. افراد کودک آزار غالبا به سمت و سوی کودکانی خجالتی و ترسو و زودباور می‌روند، از این رو مهارت نه گفتن حتی برای مراقبان کودک در مواقعی که خواسته ای غیر منطقی در میان بوده؛ لازم و ضروری است.

وی اظهار کرد: متاسفانه کودکان بیمار مثلا کودک دارای اوتیسم و یا دچار معلولیت ذهنی یا جسمی در معرض کودک آزاری قرار دارند و باید مراقبت های ویژه ای از آن ها صورت پذیرد.

انصاری متذکر شد: علاوه بر کودکان بدسرپرست دارای اطرافیان درگیر اعتیاد یا جرایم قضایی که گاهی قربانی بدرفتاری می شود؛ کودکان با سرپرست و والدین سهل گیر و بی مسئولیت در حراست از فرزند نیز در معرض آسیب کودک آزاری قرار دارند.

وی تصریح کرد: کودکانی که اطرافیان نزدیک آن ها دچار اختلالات هستند نیز به مراقبت های خاص نیاز دارند.

این پژوهشگر در پایان یادآور شد: کودک غیر مجهز به مهارت های رفتاری‌ به واسطه تربیت ناصحیح و یا کودکی با اعتماد نفس پایین و عزت نفس فرو ریخته نیز می توانند قربانی کودک آزاری شود.

انتهای پیام