سرمقاله
میزان سود تعیینشده برای سپردههای بانکی یکی از چالشهای اساسی در چهار دهه گذشته است؛ به گونهای که تصمیم شورای پول و اعتبار و سیاستهای پولی کشور به کاهش آن تعلق میگرفت و گاه نیز با افزایش سود سپردهها به دنبال جذب منابع بیشتر برای افزودن به توان مالی بانکها بودهاند. به نظر میرسد با هر تغییر نرخ سود تنها یک جنبه از مشکلات جامعه در نظر گرفته شده و یک نگاه جامع و همهجانبه پیرامون این موضوع وجود نداشته است. آنچه مسلم است یکی از آفات مهم ضعف بنیه مالی تولید در کشور، سود سپردههای بانکی است که مردم را تشویق به استفاده از مزایای مهم آن کرده و بعضا در تبلیغات بانکها به صراحت اعلام میشود که این سود معاف از پرداخت مالیات و تضمین شده است و همین دو عامل کفایت میکند که مردم رفاه طلب و بیزار از ریسک حاشیه امن را انتخاب و سود خود را بیدردسر دریافت کنند. فارغ از آنکه این سود و قسمت عمده آن تنزل ارزش ریال ناشی از تورم است. نکته بسیار نگرانکننده تبلیغات بانکها و موسسات مالی و اعتباری و رقابتهای کاذب آنها برای جذب بیشتر سپردههای سرگردان است. چند سال پیش شاهد تبلیغ یکی از بانکها در از بیلبوردهای عمومی شهری بودیم که اظهار کرده بود (غیر ممکن ممکن است) و در ادامه به برنده شدن یکی از سپردهگذاران اشاره کرده بود. به هر روی سپردهها زمانی که در حسابها رسوب کند، قسمت دیگری از جامعه به ویژه صنعت و تولید دچار چالش میشود.