سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز جدای از اینکه ایرانی‌ها به پوشاک برند اهمیت می‌دهند، مهم‌ترین عامل این اتفاق را باید گران شدن هزینه‌های تولید داخلی و به دنبال آن، افزایش قیمت تمام‌شده پوشاک تولید داخل دانست. بدین‌ترتیب وقتی قیمت پوشاک تولیدشده در داخل با قیمت پوشاک خارجی برابری می‌کند و حتی در برخی موارد بیشتر هم شده است، چرا باید مردم پوشاک خارجی را نخرند؟
در حال حاضر هنوز هم پوشاک ترک به دلیل کیفیت مناسب و جنس مرغوب مورد استقبال خریداران قرار دارد. این در حالی است که لباس‌های چینی هنوز جایگاه خود را در بازار حفظ کرده‌اند و به دلیل قیمت پایین‌تر محبوب‌تر به نظر می‌رسند. به جز پوشاک چینی که در انواع زنانه، بچگانه و مردانه آن در بازار یافت می‌شود، اجناس پاکستانی، بنگلادشی، تایلندی، فیلیپینی و برخی دیگر از کشورهای جنوب شرق آسیا نیز در بازار لباس و پوشاک ایرانی عرضه می‌شوند.
اکنون بخش عمده‌ای از بازار پوشاک را وارداتی‌ها پر کرده‌اند، با وجود این، همراه با افزایش قیمت دلار، قیمت پوشاک نیز افزایش پیدا می‌کند؛ اتفاقی که در دو سه ماه اخیر شاهدش بودیم. مشاهدات نیز نشان می‌دهد که بیشترین افزایش قیمت مربوط به پوشاک ترک است و پس از آن پوشاک کشورهای شرق آسیا از جمله چین، کره و تایلند، بیشترین افزایش قیمت را داشته‌اند. فروشنده‌ها تاکید می‌کنند با وجود اینکه لباس‌های ایرانی از جایگاه قابل‌قبولی در بازار برخوردارند؛ اما اجناس خارجی از جمله کار‌های ترک و چین بخش قابل‌توجهی از بازار پوشاک را به خود اختصاص داده‌اند.
مجید افتخاری، عضو هیات‌مدیره اتحادیه پوشاک نیز بالا بودن قیمت تمام‌شده را چالش اصلی فعالان این صنعت ذکر کرد و گفت: زمانی که هزینه تامین مالی چند برابر استاندارد جهانی است، چگونه می‌توانیم با تولیدکنندگان سایر کشورها رقابت کنیم؟ شرایط به‌وجودآمده در صنعت پوشاک، جذابیت سرمایه‌گذاری در این بخش را کاهش داده و به همین دلیل، ضروری است که دولت توجه ویژه‌ای به این بخش داشته باشد. قاچاق یکی دیگر از چالش‌های پیش روی صنعت پوشاک است. برندهای خارجی بدون هیچ‌گونه نظارتی در بازارهای ما عرضه می‌شوند و این مساله عرصه رقابت را برای تولیدکنندگان ایرانی تنگ کرده است. این در حالی است که اعضای اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران خواستار مقابله جدی با فعالیت فروشندگان برندهای بدون مجوز رسمی پوشاک از ابتدای دی‌ماه سال جاری توسط دستگاه‌های ذی‌ربط از جمله ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز شدند.
بهرام شهریاری، نایب‌رئیس هیات‌مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با اشاره به اینکه برندهای پوشاک تا ابتدای دی‌ماه سال جاری مهلت دارند تا نسبت به تعیین‌تکلیف کالاهای قاچاق خود در سطح عرضه اقدام کنند، اظهار کرد: دو سال است که بخش خصوصی با همراهی بخش دولتی توانسته است بستری را آماده کند تا نسبت به ساماندهی فعالیت نمایندگان و شعب شرکت‌های عرضه‌کننده پوشاک در ایران و نیز مقابله با قاچاق پوشاک در سطح عرضه اقدام شود. نایب‌رئیس هیات‌مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با بیان اینکه از ابتدای خردادماه سال جاری منتظر برخورد جدی در سطح عرضه و مقابله با کالاهای قاچاق بودیم، بیان کرد: متاسفانه این اتفاق رخ نداد و مشکلات عدیده‌ای به وجود آمد و به نظر می‌رسد لابی‌های قدرت و کانال‌هایی که همواره در مقابله با قاچاق قد علم کرده‌اند سعی در منحرف کردن این مسیر دارند. شهریاری با اشاره به اینکه این افراد می‌گویند مشکل قاچاق وجود ندارد و مساله ما در حال حاضر مشکل کمبود مواد اولیه، تعطیلی کارخانه‌ها و افزایش بیکاری است، گفت: با طرح چنین مساله‌ای افراد مذکور سعی در منحرف کردن مسیر مقابله با قاچاق پوشاک در کشور دارند.
هر تولیدکننده میلیاردها تومان از سرمایه خود را از دست داد
کسری امیدی، فعال بازار پوشاک
با اینکه مدتی است نوسانات نرخ ارز کمتر شده و قیمت دلار کاهش بسیاری داشته است؛ اما هنوز تولید داخلی از این بابت خسارت می‌بیند. با آغاز سال جاری و افزایش بیش از اندازه نرخ ارز قیمت تمام‌شده پوشاک ایرانی بسیار زیاد شد و این اجناس در برابر اجناس وارداتی، اقبالی برای خرید پیدا نکرده و این موضوع هنوز تا به امروز ادامه دارد. متاسفانه تا قبل از این گرانی‌ها هم پوشاک ایرانی در وضعیت مناسبی به سر نمی‌برد و در رقابت با حجم بالایی از واردات ناکام مانده بود. با افزایش نرخ دلار و افزایش قیمت مواد اولیه برای تولید داخلی پوشاک تولیدکنندگان به سختی توانستند مواد اولیه را تهیه و به اندازه کم، پوشاک ایرانی تولید کنند. بسیاری از مواد اولیه مورد استفاده صنایع از خارج وارد می‌شود و از سوی دیگر مستهلک بودن تکنولوژی صنایع از آسیب‌های اصلی به شمار می‌رود و تا زمانی که سرمایه را برای وارد کردن تکنولوژی نوین به خدمت نگیریم، قیمت کالا افزایش خواهد یافت.
همچنین باید اشاره شود که اکثر تولیدکنندگان قادر نبودند با این قیمت‌ها مواد اولیه را تهیه کنند و به همین دلیل تولید را تعطیل کرده‌اند. آن دسته هم که توانستند با واردات مواد اولیه تولید داشته باشند امروز تمام پوشاک تولیدی روی دست‌شان مانده است و مشتری ندارد. مشتریان ترجیح می‌دهند با این قیمت‌ها به سراغ پوشاک خارجی بروند و در ازای پرداختن این مبالغ جنس خارجی به تن کنند.
در شرایطی قرار داریم که تولیدکنندگان داخلی با وجود مشکلات بسیار در کنار رقبای خارجی و قاچاقچیان پوشاک ایستاده‌اند تا با وجود هزینه‌های بالای تولید بتوانند در بازار فروش خوبی داشته باشند. افزایش هزینه‌های تولید امروز در بازار پوشاک تاثیرات خود را گذاشته است؛ اما باید اعلام کنیم که اصل افزایش قیمت‌ها در این بازار در بازار سال آینده نمود پیدا خواهد کرد و براساس پیش‌بینی‌ها در سال آینده ۲۰ درصد در قیمت پوشاک افزایش خواهیم داشت. تولید خسارات بسیاری از این افزایش قیمت‌ها دید و زمان زیادی برای جبران آن، وقت لازم است. هر تولیدکننده میلیاردها تومان از سرمایه خود را از دست داد و کالاهایش هم روی دستش و در انبارها انباشته شده است. پوشاک به دلیل اینکه فصل دارد و نمی‌توان پوشاک تابستانی را در فصل پاییز و زمستان پوشید، دیگر امیدی برای تبدیل به سرمایه برای تولیدکننده وجود ندارد.
پوشاک و نساجی به حال خود رها شده است
مهدی یکتا، کارشناس صنعت نساجی
نساجی و پوشاک با گرانی‌های اخیر متحمل خسارت‌های بسیاری شدند که خسارت مالی برای همه به چشم می‌آید؛ در حالی که موارد دیگری وجود دارد که کمر تولیدکننده را خم کرده است. متاسفانه نساجی و پوشاک در ایران به حال خود رها شده است و با ادامه این وضعیت تا پایان سال شاهد تعطیلی ۵۰ درصد تولیدی‌ها خواهیم بود. هنگامی که افزایش قیمت مواد اولیه را داریم به‌طور طبیعی قیمت محصول تمام‌شده و تولیدشده هم گران خواهد شد و این اتفاق در حالی افتاده که بازار کشش این میزان افزایش قیمت‌ها را ندارد و مشتری برای کالا نخواهد آمد. با این روند شاهد هستیم که کالا روی دست تولیدکننده می‌ماند و سرمایه هنگفتی که برای تولید هزینه شده، بدون بازگشت است. امروز کمتر کارخانه‌ای است که توان تامین مواد اولیه تا شش ماه آینده را داشته باشد و با ادامه این روند، اگر فکر درستی وجود نداشته باشد تولید تعطیل خواهد شد. وزارت صنعت، معدن و تجارت در این باره باید وارد عمل شود و این‌طور نباشد که نساجی و پوشاک را به حال خود رها کنند. اگر برنامه درستی پیاده نشود، دیگر هیچ تولیدکننده‌ای وجود نخواهد داشت و تولید داخلی پوشاک فراموش می‌شود.
