سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
گروه استان ها- الهام رئوفی فر: درنگاه اول مشخص است که کوله باری از تجربه همراه دارد. دستان چروکیده اش حاصل سال ها تجربه و تلاش برای تولید جاجیم است. او را «خاله طاهره» صدا می زنند؛ همان بانویی که چندی پیش در شبکه های مجازی مطرح شد. بانویی که امرار معاش زندگی‌اش با تار و پودهای جاجیم گره خورده است.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از مهر، با ورود به روستای زیارت، پرسان پرسان از اهالی سراغ خانه طاهره آقا بابایی که در روستا معروف به خاله طاهره است، را گرفتم. هنگام جستجو در روستا با عبور از انبوهی آپارتمان که شکل سنتی این روستای قدمی را به نوعی دستخوش تغییر کرده، برخورد با خانه ای که معماری سنتی آن حفظ شده توجهم را جلب کرد؛ با قدری تامل دریافتم منزل خاله طاهره همین خانه قدیمی است.
ضرباتی به دری که نیمه باز بود نواختم، صاحبخانه با بفرمازدنی اجازه ورود به داخل را داد. با نگاهی گذرا به اطراف حیاطی که زیاد بزرگ نیست زن جوانی را در گوشه ای مشغول شسشتوی لباس دیدم، سراغ خاله طاهره را گرفتم و او با صدایی بلند خاله طاهره را مادر خطاب کرد. پس از لحظاتی زنی ظریف اندام که قدری کهولت سن یا سختی روزگار پشتش را خم کرده بود در چارچوب در ظاهر شد و با احوالپرسی گرمی مرا دعوت به داخل کرد.
بعد از ورود به اتاقی که آن هم مساحت چندانی نداشت به محض انتخاب گوشه ای از اتاق برای نشستن و معرفی خودم، خاله طاهره بدون اینکه منتظر سوالی از سوی من باشد شروع به تعریف زندگی‌اش کرد.
او در سن ۱۹ سالگی ازدواج کرده و در همان سال برای کمک به مخارج زندگی، شغل جاجیم بافی و گلیم بافی را مانند بسیاری از زنان روستای آن زمان برگزیده است. خاله طاهره که ۶۵ سال سن دارد، می گوید: بیشترین دوران زندگ ام را در خانه شوهر و همراهی همسر برای گذران زندگی طی کرده ام.
در این هنگام دخترِ خاله طاهره با یک بغل هیزم وارد اتاق شد و با این جمله که زمانِ سردی هوا آغاز شده، هیزم ها را داخل بخاری قرار می دهد و اضافه می کند: با وجود ساخت و سازهای آپارتمانی در روستا ما هنوز خانه مان را با معماری سنتی و قدیمی اش حفظ کردیم که البته دردسرهایی هم دارد.
به گفته او امروزه باید برای تهیه هیزم نامه نگاری هایی با دهیار روستا، اداره منابع طبیعی و سایر نهادهای زی ربط شود که سختی های خاص خودش را دارد.
خاله طاهره که هنگام گفتگوی دخترش از این فرصت استفاده کرده و اتاق را ترک کرده بود با دو جاحیم و یک پارچه گلیم وارد اتاق می شود و می گوید: اینها تنها محصولاتی است که موفق شدم در پائیز ببافم.
او علت تولید محدود را اول به افزایش سن و کم طاقتی بدن ربط می دهد و سپس می افزاید: کارگاه جاجیم در زیرزمین خانه که فاقد امکانات گرمایشی است، قرار دارد و از آنجایی که اصولا در این فصل زیرزمین سردتر از همیشه است امکان بافت جاجیم در آن میسر نیست.
از کسادی بازار در فصل پائیز و زمستان برایم حرف می زند و اینکه به دلیل مراجعه محدود گردشگر امکان فروش این صنایع دستی وجود ندارد. به گفته این زن هنرمند، فصل بهار و تابستان موقعیت خوبی برای نمایش و فروش محصولات صنایع دستی و حتی تولیدات خانگی مانند ترشیجات است.
خاله با دستانش جاجیم ها را نوازش می کند، گویی باز به گذشته رفته پس از چند لحظه سکوت کلامش را اینگونه از سر می گیرد: قدیما چُغا، جاجیم و گلیم به مقدار زیاد می بافتیم چون مورد استفاده اهالی روستا بود اما امروزه به واسطه تغییر سبک زندگی در روستا تقاضای این محصولات کم شده است.
از شرایط زندگی اش می پرسم؛ می گوید که سخت می گذرد اما راضی است و گله ای ندارد ولی از ناسازگاری زوج های جوان ناراحت است و آن را مایه نگرانی می داند. به باور خاله طاهر تغییر سبک زندگی مشکلات خانواده ها را هم پیچیده کرده زیرا اختلاف در زندگی زناشویی همیشه وجود دارد اما این زوج های جوان هستند که باید سازش پیشه کنند تا زندگی روی خوشش را به آن‌ها نشان دهد.
کمی به گل های قالی خیره می شود و در گذشته سیر می کند؛ از او می پرسم توصیه شما برای جوان ها چیست. با لبخندی بر لب، چشم از نقطه ای که او را به فکر وا داشته بود بر می دارد و می گوید: در گذشته من و همسرم با هم اختلاف هایی داشتیم و اکنون هم داریم. اما باید گذشت کرد، اصلا بنای زندگی و راز ماندگاری زندگی زوجین در گذشت و بردباری است.
فروش محصولات به فروشگاه های صنایع دستی صرفه اقتصادی ندارد چراکه این مراکز فروش تولیدات روستائیان را با کمترین قیمت می خرنداین بانوی هنرمند که بیش از چهار دهه از عمرش را صرف بافت، گلیم، جاجیم و پارچه گلیم کرده، می گوید: فروش محصولات به فروشگاه های صنایع دستی صرفه اقتصادی ندارد چراکه این مراکز فروش تولیدات روستائیان را با کمترین قیمت می خرند. به همین خاطر اغلب بافندگان گلیم و جاجیم، در ۶ماه اول سال که گردشگران زیادی به این روستا می آیند محصولات خود را در مقابل منازلشان عرضه می کنند.
وقتی از خاله طاهره می خواهم انتظاراتش را از نهادهای دولتی بگوید با آهی کشیده سخن خود را اینگونه خاتمه می دهد: همواره قناعت پیشه کرده به گونه ای زندگی خود را پیش برده که نیازی به حمایت هیچ کس یا هیچ نهادی نداشته باشد.
او که دغدغه زندگی جوانان را در سر دارد باز هم تاکید می کند که جوانان به خصوص زوج های جوان با قدری گذشت و محبت زندگی خود را سامان دهند و به جز خدا امید به یاری کسی را نداشته باشند.
