دانشگاه کارآفرین عملیاتی نشد

سرمقاله
دانشگاه‌های دنیا مسیر جدیدی در جهت ایفا و بر عهده گرفتن نقش‌های جدی‌تر در جامعه طی می‌کنند و آن را در بستر دانشگاه‌های کارآفرین جستجو کرده‌اند. دانشگاه کارآفرین به این معنا نیست که مدرکی را به مدارک فارغ‌التحصیلان دانشگاهی اضافه کنیم. به عنوان مثال هدف این نیست که دانشجویان مانند مدارک مهندسی و دکترایی که به فرض در رشته مدیریت یا بازرگانی می‌گیرند، مدارکی هم به آنها در قالب رشته کارآفرینی داده شود. نه این تعریف کاملا اشتباه است. متاسفانه تعریف دانشگاه کارآفرین و معیارها و شاخص‌های آن در کشور ما عملیاتی نشده است. هنوز در دانشگاه تهران چند صفحه تعریف در این باره نوشته نشده است. هنوز نمی‌دانیم تکنیک‌هایی که دانشگاه‌های کارآفرین دنیا به‌کار گرفته‌اند، چیست. در این رابطه باید به اساتید آموزش‌های لازم داده شود و نمی‌توان بدون بستر و پتانسیل آن را راه‌اندازی کرد. مطالعه‌ای در این باره به طور جدی نداشته‌ایم و در حد حرف هم نمی‌توان به این هدف دست یافت.
بنابراین هنگامی که تعریف دقیق و جامعی از این موضوع وجود نداشته باشد، طرح به سلیقه می‌افتد. این بدان معناست که هر شخصی خود را صاحب‌نظر می‌داند و برداشت سلیقه‌ای خود را درباره آن اعلام می‌کند. بنابراین اصل قضیه این است که مجمع رسمی وجود ندارد که تعریف مشخصی برای این موضوع ارائه داده باشد و به دنبال آن، این مشکل هم وجود دارد که ما ابزار سنجشی نداریم. در این رابطه باید وزارت علوم یا معاونت فناوری وارد عمل شوند و براساس ابزار سنجش موجود ارزیابی انجام دهند و ببینند بستر و پتانسیل اجرای طرح وجود دارد یا خیر. دقیق‌تر بخواهیم توضیح دهیم اینکه مشکل در عدم تعریف توافق‌شده داخلی است که براساس این تعریف دانشگاه‌ها باید خودشان را تطبیق دهند و دانشگاه کارآفرین ایجاد شود. دانشگاه‌های ما هنوز در به‌روز شدن به جایگاه خود نرسیده‌اند و امروز بزرگ‌ترین چالش دانشگاه‌های پیشرو و بزرگ ما فناوری و کارآفرینی است.