سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
مهدی سهرابی در گفت و گو با ایسنا درباره حضور کم رنگ تیم های باشگاهی ایران در تور های آسیایی و خانه نشینی رکابزنان بیان کرد: با این شرایط که داریم پیش می رویم و با این وضعیت باشگاه ها خود به خود نمی توانیم سهمیه المپیک بگیریم و این یک واقعیت است. سال های گذشته فدراسیون، رکابزنان را به مسابقات و تور های مختلف می فرستاد و دو باشگاه خوب هم داشتیم که امتیاز های زیادی می‌گرفتند و در نهایت ایران با صدرنشینی در آسیا سه سهمیه المپیک می گرفت اما اکنون هم قوانین کسب سهمیه المپیک عوض شده است و هم باشگاه ها تقریبا منحل شده اند. تیم های تبریزی را که نابود کرده اند، باز هم دست پیشگامان درد نکند تا حدی تیم را حفظ کرده است و امیدوارم تیم داری این باشگاه ادامه داشته باشد و مدیریت این باشگاه همیشه به دوچرخه سواری لطف داشته است.
او ادامه داد: اما با این وضعیت ارز تقریبا اینکه باشگاهی بخواهد تیم خود را به مسابقات برون مرزی اعزام کند، غیر ممکن است و این وضعیت به ضرر دوچرخه سواری ایران است و اگر شرایط به همین شکل پیش برود، دوچرخه سواری ایران را باید تمام شده ببینیم.
رکابزن ملی پوش ایران با اشاره به وضعیت امکانات در ایران گفت: آن زمان که ما بهترین نتایج را در دوچرخه سواری می گرفتیم یک پیست چوبی در ایران برای ما نساختند چه برسد به الان که نتیجه هم نگرفته ایم و مسئولان با این شرایط نباید انتظار زیادی داشته باشند. مگر اینکه حداقل امکانات مثل داشتن پیست چوبی و دوچرخه جدید مهیا باشد. دوچرخه سواری رشته ای هزینه بر است و هزینه هایش با توجه به وضعیت ارز، سنگین تر هم شده است.
سهرابی در مورد از بین رفتن انگیزه در میان دوچرخه سوارهای نخبه و با استعداد ایران تصریح کرد: جوان هایی که تازه وارد دوچرخه سواری می شوند به این امید می آیند که تیمی باشد که درآمد داشته باشند و به مسابقات بروند، درواقع به جایی برسند که ما رسیدند. اما خب می بینند که نه تیمی هست و نه باشگاهی و دوچرخه سواری به بن بست رسیده است. فدراسیون هم آنچنان بودجه ای ندارد که بتواند به مسابقات مختلف اعزام کند و قبلا باشگاه ها به نوعی کمک فدراسیون بودندو از این رو در این شرایط خود من روحیه ای برای ادامه کار ندارم چه برسد به جوانتر ها. وقتی نه برنامه ای هست، نه بودجه ای و نه مسابقه ای و حداقل امکانات هم فراهم نیست به نظرم فعالیت در این شرایط ارزشی ندارد.
رکابزن با سابقه ایران با اشاره به نتیجه نگرفتن دوچرخه سواری در بازی های آسیایی تاکید کرد: کشوری مانند کره جنوبی رکوردهایش را به رکورد جهان رسانده اما ما حتی نمی توانیم به رکوردهایی که در سال ۲۰۰۶ ثبت کردیم ، برسیم. چون روی جوان ها سرمایه گذاری نشده و به همان پیشکسوتان خود اتکا کرده ایم. امیدوارم این نتایج زنگ خطری شود که به فکر دوچرخه سواری بیفتند. البته فدراسیون با آن بودجه ای که داشت در حد توانش هر کاری که می توانست انجام داد و بیشتر از این نمی شد کاری کرد. رسول هاشم کندی و همکارانش هم هر کاری از دستشان برمی آمد انجام دادند. متاسفانه هاشم کندی با این امکانات بهتر از این نمی توانست کار کند. با این حال کادر جدید هم از رکابزنان خوب و با تجربه هستند که امیدوارم موفق باشند اما با این امکانات بهترین مربی دنیا هم بیاید کار کردن سخت است.
او ادامه داد: بحث این است که اگر با این امکانات بهترین مربی دنیا را هم می آوردیم نتیجه بهتر از این نمی شد. اگر بازی های آسیایی دوحه من توانستم سه مدال بگیریم به این دلیل بود که قبل از بازی ها در ۱۶ مسابقه شرکت کرده بودم و در کاپ های آسیایی و جهانی و قهرمانی آسیا و جهان حضور داشتم. الان دلم به حال این رکابزنان جوان می سوزد که در ایران باشگاهی نیست آنها را حمایت کند و دارند به مهره سوخته تبدیل می شوند.
سهرابی در پاسخ به این پرسش که به فکر خداحافظی از دنیای قهرمانی افتاده است یا خیر، تصریح کرد: فعلا حضورم به اما و اگر کشده و بعد از تور آذربایجان تمرین نکردم در حالی که کسانی که من را می شناسند می دانند همیشه بیشترین استراحتی که می کردم یک روز بوده است . فعلا تصمیم قطعی نگرفته ام که دوچرخه سواری را کنار بگذارم یا ادامه دهم.
او در پاسخ به این پرسش که اگر بخواهد همچنان در دنیای قهرمانی بماند با کار کردن با محمود پراش و قادر میزبانی مشکلی داردیا خیر، تاکید کرد: نه مشکلی ندارم. من با آنها رفیق هستم و بهترین دوران زندگی ام را در کنار آنها بوده ام. حداقل من با هیچ کدام از دوچرخه سوارانی که از گذشته با هم بودیم مشکلی ندارم و مثل بردار با هم هستیم و خواهیم بود.
رکابزن ملی پوش ایران با اشاره به برگزاری تور آذربایجان گفت: باید از مسئولان برگزاری تور آذربایجان تشکر کنم چراکه تنها تور معتبر است که در ایران داریم. در این وضعیت بحرانی ارز با کیفیت خوبی تور را برگزار کردند . تعداد تیم ها نسبت به سالهای قبل کمتر اما با کیفیت تر بود. در این میان فقط تیم های شهرداری تبریز و پیشگامان چون در مسابقات شرکت نکرده بودند به آن آمادگی لازم نرسیده بودند و همین باعث شد در کشور خودمان خارجی ها بیایند سکوها و امتیازات را بگیرند. واقعا ضربه نبود باشگاه‌های خوب و فعال را خواهیم خورد.
انتهای پیام
