سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، اگر کودکی، کودک دیگری را اذیت کند، فقط از روی بازیگوشی است؛ اما گاهی، برخی کودکان، این رفتار را ستیزه‌جویانه می‌دانند و با خشونت واکنش نشان می‌دهند. رفتاری از این دست، همیشه در کودکان دیده می‌شود، اما دلیل واکنش‌های متفاوت آنها مشخص نیست.
یک گروه پژوهشی به سرپرستی “دانشگاه آیووا” (UI) آمریکا، نشانگری را در مغز شناسایی کرده‌اند که با خشونت کودکان نوپا در ارتباط است.
پژوهشگران در آزمایش‌های خود، نوعی موج مغزی را اندازه‌گیری کردند که در کودکان دو تا سه سال دیده می‌شود. موج مغزی “پ۳” (P3) این کودکان هنگام روبه‌رو شدن با تغییر محیطی افزایش کمتری دارد و رفتاری خشن‌تر از کودکان دیگر بروز می‌دهند. موج پ۳، بخشی از مجموعه امواج مغزی است که هنگام ارزیابی و واکنش فرد نسبت به تغییرات محیطی، تولید می‌شود.
“ایزاک پترسن” (Isaac Petersen)، استادیار دانشکده روانشناسی و علوم مغزی دانشگاه آیووا گفت: چنین رفتارهایی، نشانه‌های اجتماعی محیط زندگی ما هستند. از آنجا که کودکان نمی‌توانند تغییر در نشانه‌های اجتماعی را تشخیص دهند، ممکن است چنین رفتارهایی را ستیزه‌جویانه فرض کنند. کودکان با روش‌های متفاوتی به این نشانه‌های اجتماعی واکنش نشان می‌دهند و ما فکر می‌کنیم این موضوع، ناشی از تفسیرهای متفاوت آنهاست.
پژوهش‌های پیشین که در مورد بزرگسالان انجام شده بودند، نشان داده‌اند که افراد دارای موج پ۳ کوتاه‌تر، هنگام روبه‌رو شدن با تغییر محیطی، رفتار خشن‌تری نشان می‌دهند. از این رو، دانشمندان باور دارند پ۳، یک شاخص کلیدی به شمار می‌رود که با افسردگی و اسکیزوفرنی در ارتباط است.
پژوهشگران برای انجام دادن این آزمایش، ۱۵۳ کودک نوپا را در جلسات انفرادی مورد بررسی قرار دادند. آنها، حسگرهایی را روی سر کودکان قرار دادند تا فعالیت موج مغزی را هنگام پخش صدا در اتاق، اندازه‌گیری کنند. هنگامی که کودکان، کارتون‌های صامت را تماشا می‌کردند، پژوهشگران، میزان صدا را تغییر دادند و موج مغزی را هنگام هر تغییر اندازه گرفتند.
این بررسی نشان داد که تغییر در تعامل محیطی، به تغییر در واکنش به صورت آگاهانه یا ناخودآگاه منجر می‌شود. نتایج این پژوهش می‌تواند به شناسایی کودکانی که در مراحل ابتدایی ابتلا به رفتار خشونت‌آمیز هستند، کمک کند تا پیش از رسیدن به بزرگسالی، مورد درمان قرار گیرند.
این پژوهش، در ” Journal of Child Psychology and Psychiatry” به چاپ رسید.
انتهای پیام
