به گزارش کسب و کار نیوز، سوالی که به تعداد دانش آموزان جواب خواهد داشت.اما از میان بی شمار جواب احتمالی، جواب عدهای از دانش آموزان دارای یک وجه اشتراک است. من تابستان امسال ” کار ” کردم.
بسیاری از خانواده ها و کودکان و نوجوانان محصل ترجیح میدهند تا در تابستان به جای سفر و گذران و صرف هزینه برای پر کردن اوقات فراغت در کلاس های آموزشی و هنری و ورزشی رایج، به حرفه آموزی و بدست آوردن اندک درآمدی و تجربه در محیط کار بپردازند.تصمیمی که باعث میشود عملکرد کودکان و نوجوانان در فصل تابستان از حالت انفعالی خارج شده و شکل فعالانه تری به خود بگیرد.امری که مهم بودن آن هنگامی هویدا میشود که نگاهی به آمار فارغ التحصیلان بیکار دانشگاهی و اقتصاد مبتنی بر دلالی و واسطه گری و نه (تولیدی) بیندازیم.
فارغ التحصیلانی که نتیجه سیستم منفعل آموزشی و پرورشی و فرهنگ غلط رایج در غالب خانواده های کشور ما هستند که در آن توجه کامل به مهارت آموزی نمیشود.فرهنگ و سیستمی که نیازهای اساسی کشور در آن مورد غفلت قرار میگیرد.در نتیجه خروجی این سیستم و فرهنگ نه تنها به ابعاد مختلف نیازهای جامعه تسلطی ندارد بلکه به گونهای رفتار میکند که گویی ” آینده شغلی” خوابی است که فقط در پشت میزهای ادارات و سازمان ها تعبیر می شود.
در این گزارش به کودکان و نوجوانانی پرداخته شده که جسارت راه یابی به جامعه و بدنه مولد آن را داشته اند و تصمیم گرفتهاند تا انشای هفته اول مهر خود را اینگونه آغاز کنند: “من جسارت کسب تجربیات جدید را داشتم و به همین دلیل تصمیم گرفتم در تابستان “کار” کنم”
“طرح کاد” یا طرح کار و دانش طرح و پروژهای در نظام قدیم آموزشی ایران بود که در دهه ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰ در دبیرستانهای ایران اجرا میشد. در این طرح وزارت آموزش و پرورش دانش آموزان دبیرستانی در هر هفته یک روز را برای کارورزی در یکی از مراکز صنعتی و آموزشی طی میکردند. بیشتر محصلان پسر در کارگاههای نجاری، تراشکاری، مکانیکی، کابینت سازی، قطعه سازی، داروخانه ها، و غیره مشغول به کار میشدند و دختران نیز در مدارس خود دوره های خیاطی بافتنی کمکهای اولیه را طی میکردند. با شروع دولت ششم جمهوری اسلامی ایران و تصدی محمدعلی نجفی بر وزارت آموزش و پرورش، نظام جدید آموزش متوسطه روی کار آمده، پایه چهارم دبیرستان حذف شده و طرح کاد نیز در سال ۱۳۷۳ خورشیدی کنار گذاشته شد.
انتهای پیام