قدمت شهر طبس به عصر مفرغ می رسد

به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بهرام عنانی اظهار داشت: سفال های قرمز ظریف در سطح محوطه بکندای شهر طبس بیشتر چرخ ساز، دارای خمیره قرمز و اسلیپ قرمز از نمونه های مفرغ جدید هستند.
وی با اشاره به شناسایی این محوطه در اثر تسطیح و انجام عملیات کشاورزی، گفت: علاوه بر این، وجود برخی پایه های مشابه نمونه های بلخی- مروی و یک عدد شیء مفرغی نیز بر اهمیت محوطه می افزاید.
عنانی تاکید کرد: هر چند هنوز در مورد نوع استقرار نمی توان سخن گفت، با این حال به نظر می رسد در این مکان با یک گورستان مواجه باشیم.
این باستان شناس با اشاره به فراوانی پراکندگی سفال های اسلامی در حاشیه های اطراف تپه گفت: این سفال ها بیشتر متعلق به قرون ۷ تا ۱۱ هجری هستند.
وی افزود: به نظر می رسد در دوره اسلامی با توجه به اهمیت محوطه بر روی آن استقرار جدیدی شکل گرفته است که به مرور این استقرار در دوره های جدیدتر به بخش شرقی و شمال شرقی در مکان روستای فعلی پیرحاجات منتقل شده است.
او با اشاره به قرارگیری محوطه بکندا (بکندو) در روستای پیرحاجات در شمال غرب شهر طبس گفت: اکنون جمعیت این روستا ۱۱۷ نفر است که بیشتر آنها کهنسال و بالای ۵۰ سال هستند.
وی نبود امکانات، شغل و نیز دوری از شهر طبس و سایر شهرها را دلیل مهاجرت جوانان روستا دانست و افزود: این روستا به دلیل واقع شدن در منطقه ای کوهستانی دارای آب و هوای مساعدی نسبت به طبس بوده و نیز به دلیل وجود امامزاده ای به نام احمد بن اسحق، در برخی روزهای سال شاهد ورود گردشگران است.
عنانی افزود: آب شرب و کشاورزی روستا از چشمه ای در کوه های اطراف تامین می شود که اکنون به داخل روستا انتقال داده شده است، این چشمه حدود ۵ اینچ آب داشته که سالهاست جریان دارد و به گفته اهالی روستا خشکسالی های اخیر بر روی آب آن تاثیری نداشته است.
او همچنین به عبور رودخانه ای از شمال و غرب روستا اشاره کرد که تا دهه های قبل آب در آن جریان داشته ولی الان خشک شده است.
به گفته وی، این رودخانه از مجاورت محوطه بکندا عبور می کند و بخشی از حریم محوطه را در بخش شمالی و غربی به صورت طبیعی مشخص کرده است.
عنانی با اشاره به انتقال بخشی از خاک های محوطه پس از تسطیح به همراه خاک های منتقل شده از جاهای دیگر برای ایجاد زمین بیشتر به درون رودخانه گفت: اکنون شاهد زمین های بیشتری در این بخش از رودخانه هستیم.
او در ادامه به محصور شدن بخش شرقی و جنوبی محوطه توسط زمین های کشاورزی اشاره کرد و از وجود کوه های صخره ای در پشت زمین های کشاورزی به عنوان عامل طبیعی دیگری در حریم جنوبی محوطه نام برد.
وی افزود: این زمین ها به همراه خود تپه اصلی در مالکیت یکی از اهالی پیرحاجات است و تپه اصلی بر اثر انجام فعالیت های کشاورزی و دامداری به میزان بسیار زیادی آسیب دیده و تخریب شده و به دو تپه شمالی و جنوبی تقسیم شده است.
این باستان شناس با اشاره به این که عملیات میدانی گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شده است، اظهار داشت: این تپه در جهت شمال شرقی- جنوب غربی امتداد دارد و بیشترین طول تپه حدود ۸۰۰ متر و عرض آن ۱۰۰ متر است.