گاهی دل تو هم کمی تنهایی میخواهد، یک گوشهای دنج فارغ از تیترها، اخبار و زنگزنگهای ممتد گوشی موبایل و تلفنت، فارغ از قیل و قالها و جلسات هر روزه، یک روز صبح بدون هیچ دغدغه چشمهایت را به روی صبح باز کنی، پنجره اتاقت را تا انتها به روی آفتاب صبحگاهی بگشایی و هوای تازه صبح را با تمام سلولهای وجودت نفس بکشی، فارغ از همه دردها و شلوغی شهر چایت را با طعم آرامش رو به پنجره صبح بنوشی، فارغ از همه دردهای شهر که تا ته روحت را میخراشند اینبار قلم و کاغذ روی میزت را برای خودت داشته باشی و برای دل خودت بنگاری.
به گزارش کسب و کار نیوز، منطقه همدان
انتهای پیام