غارتگران میراث بشریت

 پیش از این نیز با توجه به این که بعد از ‘درعا'، استان ادلب به خاطر مجاورت با ترکیه و حمایت های این کشور از تروریست ها دومین منطقه ناآرام در سوریه از شروع بحران در اسفندماه ۱۳۸۹ بود، گزارش هایی مبنی بر حفاری های غیرمجاز برای یافتن اشیاء تاریخی و انتقال آن به ترکیه منتشر شده بود، ولی اقدامات مشابه در روزهای اخیر بسیار پرمعناتر از قبل است.
ارتش سوریه در تیرماه عملیات گسترده ای را برای نابودی تروریست ها در سه استان جنوبی این کشور و هم مرز با اردن و سرزمین های اشغالی آغاز کرد و در کمتر از یک ماه موفق شد تا با توجه به ازبین رفتن روحیه تروریست ها و پایان دادن به ادامه حمایت های خارجی، آنان را وادار به تسلیم کند که در جریان ورود ارتش سوریه شمار زیادی تسلیم و مابقی نیز یا در جریان درگیری ها کشته و زخمی و یا برخی از سرکردگان آنان به فلسطین اشغالی فرار کردند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا، اکنون ارتش سوریه خود را برای یک نبرد جدید در شمال این کشور و استان ادلب برای آزادی باقیمانده مناطق اشغالی آماده می کند و تروریست ها و حامی آنان در شمال سوریه یعنی ترکیه خوب واقف هستند که با وجود برخی سازماندهی ها برای تجدید قوای آنان و کنارگذاشتن اختلافات در سایه فشارهای آنکارا درصورت ورود ارتش سوریه به خاطر تجربه هشت ساله آن در مقابله با تروریست ها، آنان نیز مجبور به فرار به سمت ترکیه و یا درصورت مقاومت سرنوشتی جز کشته شدن ندارند.
به همین دلیل تروریست ها در روزهای اخیر تلاش دارند تا به سرعت با استفاده از متخصصان خارجی و تجهیزات پیشرفته از فرصت باقیمانده برای بهره برداری از آخرین زمینه های غارت استفاده کرده و اشیاء و اموال تاریخی موجود در استان ادلب را در شمال غرب سوریه و نزدیک مرزهای ترکیه غارت کنند.
در این ارتباط باید دست ترکیه را در پشت پرده چنین حوادثی دید که به خاطر هزینه های مالی، تسلیحاتی، سیاسی و حیثیتی که تاکنون در هشت سال گذشته متقبل شده و اکنون باید دست خالی از آن خارج شود، تلاش می کند تا از کوچک ترین زمینه ممکن برای کسب منافع و سود جهت جبران زیان های وارده اقدام کند.
اکنون ترکیه از این بابت با تروریست هایی که دیگر کسی حاضر نیست حمایت مالی از آنان انجام دهد و با مشکلات عدیده ای مواجه هستند، دارای وجه مشترک است و روی همین اصل هر دو با هم تلاش می کنند تا از فرصت باقیمانده برای تاراج میراث بشریت در سوریه که مربوط به قرن ها پیش است، بهره گرفته و مشکلات خود را حل کنند، همانگونه که ترکیه با استفاده از اشغال بخش هایی از شهر حلب اقدام به تاراج تجهیزات موجود در شهرک صنعتی ‘شیخ نجار' و دیگر مناطق اطراف این شهر کرد و حتی برخی از آنها را به عنوان آهن ضایعات در بازارها بفروش رساندند.
البته موضوع تاراج اشیاء باستانی مربوط به سوریه و عراق به عنوان دو کشور کهن غرب آسیا و در زمان اشغال بخش هایی از این دو کشور از سوی تروریست های داعشی و تکفیری و ارتباط با برخی از کشورهای مختلف و رژیم صهیونیستی در همین خصوص مربوط به حال حاضر نیست، ولی با توجه به اشغال برخی مناطق سوریه در هشت ساله گذشته و از زمان آغاز بحران در این کشور در اسفند ماه ۱۳۸۹ شدت بیشتری گرفته است.
رژیم صهیونیستی علاوه بر تلاش برای دستیابی به برخی اشیاء باستانی در جریان بحران سوریه و اشغال ‘یرموک' در نزدیکی دمشق در همکاری با تروریست ها به دنبال نبش قبرهای این منطقه برای یافتن اجساد برخی نظامیان خود بود که در جریان درگیری کشته شده بودند.
در این ارتباط ‘طلال ناجی' معاون دبیرکل ‘جبهه مردمی آزادیبخش فلسطین' ۱۳ خرداد ماه ۱۳۹۷ اعلام کرد که تروریست ها به دستور تل آویو به دنبال جنازه سربازان اسرائیلی در اردوگاه یرموک بودند که در جنگ سال ۱۹۸۲( ۱۳۶۱) در منطقه ‘السلطان یعقوب' لبنان کشته شدند و جنازه آنان به این اردوگاه منتقل و دفن شده است.
با توجه به طرح موضوع در ارتباط با غارت اشیاء تاریخی در استان ادلب برخی مطالب مرتبط با این موضوع ضروری به نظر می رسد.
سوریه که افراد مسن آن را به نام ‘شام' یا ‘شامات' می شناسند، یکی از کهن ترین و غنی‌ ترین کشورهای جهان از نظر دارا بودن آثار تاریخی ارزشمند محسوب می‌شود که شمار زیادی از محوطه های تاریخی آن به خاطر قدمت بیش از یک هزار سال در فهرست میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) قرار دارد که شمار زیادی از آنها طی بحران جاری در این کشور با بمب و یا تجهیزات دیگر تخریب و یا غارت شده و متاسفانه از سوی دست اندرکاران امور فرهنگی در جهان نیز اقدام خاصی برای مقابله با آن صورت نگرفته است.
باید درنظر داشت که برخی از این آثار برای همیشه ازبین رفته و برخی دیگر ممکن است با روش هایی دوباره مرمت شود و نسل های آینده برخی از این آثار را فقط باید در کتاب های تاریخی نگاه کنند و از اصل اثر دیگر خبری نیست.
برای مثال ‘ابلا' یا ‘عُبیل' شهری تاریخی و کهن در شهر ‘سراقب' در شمال غرب سوریه و در استان ادلب ‌است که گفته می‌شود سابقه تاسیس آن نیز مربوط به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد است و اکنون سراقب تحت سیطره تروریست ها است و پس از آزادی روشن می شود که آنان چه بلایی بر سر این شهر قدیمی و آثار باستانی آن وارد کرده اند.
‘محمود حمود' مدیرکل اداره آثار باستانی سوریه در گفت وگو با ایرنا در همین ارتباط با اشاره به تخریب و غارت برخی موزه ها در سوریه به دست تروریست ها گفت: آنان در طول حدود هشت سال جنگ، موزه ادلب را به طور کامل تخریب و هرچه را که در آن بود، به تاراج بردند.
وی افزود: برخی آثار موزه ادلب به قرن سوم قبل از میلاد بازمی گردد که متاسفانه از ۱۶ هزار اثر تاریخی در این موزه حدود ۱۰ هزار اثر توسط تروریست ها از بین رفته است.
این مقام سوری ادامه داد: متاسفانه جنگ ثابت کرد که برخی از مردم سوری در برابر تهاجم اثر تاریخی هیچ عکس العملی نشان نمی دهند و حتی بعضی نیز به قاچاقچیان کمک کرده اند تا آثار تاریخی را پیدا و به تاراج ببرند.
حمود افزود: گروه های تروریستی در جنگ علیه کشورهای سوریه و عراق آثار تاریخی و فرهنگی زیادی را از این کشورها تخریب و به غارت بردند، به طوری که اکنون این آثار در برخی کشورهای غربی مشاهده می شود.
وی با تاکید بر این که گروه های تروریستی با خروج و فروش بعضی از آثار تاریخی و فرهنگی به غرب ، هویت و تاریخ ملت سوریه را نشانه گرفته اند، خاطرنشان کرد که دو قانون در سازمان ملل متحد تصویب شده که براساس آن نباید آثار تاریخی سوریه دست بخورد و به تاراج برود، اما تا امروز هیچ نهاد بین المللی در قبال تخریب و به سرقت بردن آثار تاریخی در این کشور به وظایف خود پایبند نبوده است.
نتیجه این که بحران سوریه در کنار صدمات جانی علیه مردم این کشور و آوارگی آنان به خاطر ناامنی ، بی ثباتی و تخریب دارایی ها و اموال منقول و غیرمنقول تقریبا همه ابعاد زندگی در این کشور را تحت الشعاع خود قرار داده است و هر روز که از بحران می گذرد، ابعاد تازه ای از جنایت ها و اقدامات تروریست ها فاش می شود که موضوع تاراج میراث تاریخی این کشور یکی از ابعاد آن است و ممکن است با پایان آن و بررسی های دقیق تر ابعاد دیگری از اقدامات تروریست ها در زمان حضور در سوریه گزارش شود.
حال باید درنظر داشت که میراث تاریخی سوریه فقط متعلق به مردم این کشور یا منطقه غرب آسیا و یا قاره آسیا نیست، بلکه این میراث مربوط به تمام بشریت است و باید همه برای حفظ و نگهداری آنها اقدام کنند، ولی در سال های اخیر هیچ اقدام موثر و عملی در این خصوص صورت نگرفته و فقط به ابراز نگرانی بسنده شده و می طلبد تا جامعه جهانی در این ارتباط اقدامات جدی تری انجام دهد.
انتهای پیام