به گزارش کسب و کار نیوز، بهادرا کومار دیپلمات پیشین هند و سفیر این کشور در ترکیه و ازبکستان در یادداشت خود در روزنامه دکان هرالد نوشت: نگاه تک بعدی به جنجال بر سر آینده همکاری ایران – هند در حوزه انرژی تصورات اشتباهی را ایجاد کرده است. مساله این است که واشنگتن گزینه واردات نفت از ایران را مطرح کرده است. همچنین اظهارات افراطی نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل در سفر اخیرش به دهلی موجب شکل گرفتن این مساله شد.
وی در ادامه به تلاشهای متعدد رییس جمهور آمریکا برای برقراری تماس با حسن روحانی رییس جمهور ایران اشاره کرد و گفت: هرچند دیپلماسی ظاهری فریبنده دارد. ترامپ مایل به برقراری مکالمه با ایران برای حل و فصل اختلافات میان دو کشور است. روحانی ملزم به این کار نشد. موضع ایران این است که آمریکا نمیتواند به عنوان یک طرف مذاکره قابل اعتماد باشد. قصد ترامپ این است که ایران را وارد مذاکرات کند و هیچ دلیلی وجود ندارد که هند وحشت زده باشد. حمله آمریکا به ایران نیز غیرقابل تصور است، نه تنها به این دلیل که یک درگیری پیامدهایی گسترده برای امنیت منطقه و بینالملل دارد، بلکه به دلیل ظرفیتهای ایران برای پاسخگویی تلافیجویانه و آسیبهای فراوانی که به جان و روان آمریکاییها میتواند وارد شود. از اینرو، یک جریان دیپلماتیک در دست اجراست و ترامپ نیز در توهم این است که به یک معاملهگر تمام و کمال تبدیل شود.
سفیر سابق هند ادامه داد: در این پانتومیم مبهمی که در حال اجراست، ترامپ امیدوار است با حضور پوتین به عنوان یک تسهیلکننده بتواند با تهران و به طور مستقیم در آینده نزدیک وارد مذاکره شود تا به یک توافق در خصوص سوریه برای رفع نیازهای امنیتی اسرائیل دست یابد، اما سوال اصلی این است که چرا اساسا تهران باید با ترامپ مذاکره کند. تهران نیز خطوط قرمز خود را دارد. اینکه آمریکا باید آشکارا تعهداتش ذیل توافق هستهای ۲۰۱۵ مبنی بر پیوستن کامل ایران به بازار جهانی را اجرا کند و دست از سیاستهای خصمانهاش (علیه تهران) بردارد. اکنون باید دید که آیا ترامپ حاضر است جام زهر را سر بکشد؟ کتاب او با عنوان «هنر معامله» (تالیف سال ۱۹۸۷) احتمال وقوع چنین چیزی را میدهد و این همان اتفاقی است که در جریان تجربه (مذاکره با) کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی نیز مشاهده شده است.
وی با بیان اینکه آمریکا امیدوار است بتواند صادرات نفت خود به هند را از طریق کاهش واردات نفت از ایران، افزایش دهد، تاکید کرد: اما نکته این است که نفت شیل به مراتب گرانتر از نفت «شیرین» ایران تمام میشود، بنابراین استقلال استراتژیک و سیاست خارجی مستقل هند که اساس دولت مودی (نخست وزیر هند) است، خواستار این است که رویکرد ما در قبال ایران باید تنها بر مبنای منافع ملی باشد.
این دیپلمات باسابقه و پیشین هندی در پایان نوشت: باید یک شفافیت در خصوص اولویت هند در روابطش با ایران وجود داشته باشد. هیچ چیزی نباید به روابط دو جانبه میان تهران و دهلی و اعتماد دو طرفه در روابط هند با ایران آسیب بزند. به همان اندازه مساله تامین امنیت انرژی و نه «آمریکا، نخست» باید اولویت ما باشد. منافع ما وابسته به خرید نفت از ایران با قیمت رقابتی در بلندمدت است. اقتصاد هند تحت تاثیر فشار ناشی از قیمت بالای نفت است که میتواند به افزایش تورم منجر شود. به سادگی باید گفت که اگر ما در سیاستهای منطقهای هوس بازانه و پرنوسان به ویژه در دوران ریاست جمهوری ترامپ گیر بیفتیم، همچون یک شیب لغزنده خواهد بود.
انتهای پیام