سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
شایلی قرایی
به گزارش کسب و کار نیوز، نبود برندسازی، آسان بودن ورود پوشاک قاچاق به بازار و عدم تبلیغات مناسب۳ چالش عمده تولید پوشاک در کشور است. از سوی دیگر عملکرد ضعیف دولت‌ها در زمینه حمایت از تولیدکنندگان پوشاک باعث شده صنعتی که دارای قدمت و ریشه در فرهنگ ما ایرانیان است، در حال حاضر به ورطه نابودی کشانده شود. دولت‌ها با مجوز واردات با این حجم موجب از دست رفتن اعتماد مردم به پوشاک داخلی و اشتیاق به استفاده از پوشاک خارجی شده‌اند. با بی‌توجهی به صنف تولیدکننده پوشاک داخلی در طول یک دهه گذشته، عده‌ای که توانستند زودتر سرمایه خود را جمع کنند به مشاغل دیگر همچون ساخت‌وساز ساختمان روی آوردند، برخی از تولیدکنندگان قابل و معتبر پوشاک به سمت واردات رفتند و بخشی نیز که تنها با پول‌های بهره‌ای و تسهیلات بانکی خود را اداره می‌کردند، به ورطه نابودی کشیده شده‌اند.
صادرات، برندسازی، تولید صادرات‌محور و باکیفیت پوشاک مورد ظلم واقع شده و این در حالیست که تولیدی‌های بسیار قوی داخلی وجود دارد که هم‌اکنون در زمینه تولید فعال هستند، اما هرگز مورد حمایت واقع نشده‌اند. دولت‌ها در چندین سال گذشته اعتماد مردم را به تولید ایرانی از بین برده‌اند و امروز به یک‌باره همه به این فکر افتاده‌اند که از تولید حمایت کنند. بنابراین باید زمینه‌های تقویت و فرهنگ‌سازی ایجاد شود تا تولیدکنندگان باانگیزه تولیدات خود را ارائه کنند نه اینکه همانند گذشته در حالی که تولیدی باکیفیت اما با برند ایرانی را عرضه کنند مورد اقبال عمومی قرار نگیرند. بنابراین در زمینه اقبال مردم نیازمند تبلیغات ازسوی دولت و نهادهای تبلیغاتی هستیم.
متاسفانه در سالیان گذشته، تولید و عرضه پوشاک بی‌کیفیت داخلی، ذهنیتی مخدوش را در افکار بسیاری از مخاطبان و جامعه هدف ایجاد کرده و همین طرز تفکر باعث شده تا عده‌ای گمان کنند صرفا کیفیت مطلوب را باید در لباس‌های خارجی جستجو کرد. این تصور تنها با تولیدات رسانه‌ای و تهیه گزارشات تبلیغاتی از بین نمی‌رود، بلکه فاصله گرفتن از این ذهنیت مخرب، مستلزم برندسازی در صنعت پوشاک است. از طرف دیگر مسئولان با در پیش گرفتن سیاست کاهش تعرفه واردات مواد اولیه پوشاک و پارچه و پرداخت تسهیلات با سود پایین می‌توانند دوباره رونق را به صنعت پوشاک کشور بازگردانند.
حرکت سرمایه‌های سرگردان بخش خصوصی به سمت برندسازی
ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه پوشاک تهران
می‌توان حداقل ۱۰۰ برند پوشاک ایرانی در لباس مردانه مانند کت‌وشلوار و لباس اسپرت یا در لباس زنانه و بچگانه و در شلوارهای کتان و جین نام برد که محصولاتی با کیفیت عالی تولید می‌کنند، اما متاسفانه به دلیل عدم حمایت تبلیغاتی در گمنامی به سر می‌برند. برندهای داخلی برای رقابت با پوشاک خارجی نیازمند حمایت دولت هستند. این برندها برای آشنایی مردم، حداقل نیازمند صرف هزینه‌های انجام تبلیغات و اجاره فروشگاه‌های بزرگ هستند، این درحالیست که این هزینه‌ها برای تولیدکنندگان پوشاک سرسام‌آور است. به عنوان مثال یک فروشگاه برای عرضه یک محصول برند درخواست حداقل ۳۰ درصد سهم می‌کند، حال آنکه تقبل این سهم از توان تولیدکننده و برند داخلی خارج است. اگر تولیدکننده ایرانی با توجه به تعرفه‌های بالای واردات پارچه بتواند محصولی را در حد استاندارد تولید کند جای تقدیر دارد، اما برای برندسازی نیاز به حمایت دولت است. همچنین وجود برخی قوانین فعلی برای برندسازی مشکل دارد. برندسازی لازمه داشتن اقتصاد پویا و حمایت از صنعت پوشاک توسط دولت است، اما سیاست‌های حمایتی ازسوی دولت برای برندسازی تاکنون تدوین نشده، ضمن اینکه یکی از مهم‌ترین مشکلات، هزینه‌های بالای برندسازی است.
دولت باید تولیدکنندگان برتر را شناسایی کند و به آنها تسهیلاتی برای برندسازی پرداخت کند. در حال حاضر سرمایه‌های سرگردانی در بخش خصوصی وجود دارد که دولت می‌تواند آنها را به سمت برندسازی سوق دهد. هرچند تا زمانی که اجناس چینی به صورت قاچاق یا قانونی وارد کشور شوند بدون اینکه از تولیدکننده داخلی حمایتی به عمل آید، تولیدکنندگان حتی نمی‌توانند روی پای خود بایستند چه برسد به اینکه از آنها توقع برندسازی داشت. دولت امروز باید به صورت اورژانسی اقدامات عملیاتی‌تر و جدی‌تری در حمایت از تولیدکنندگان پوشاک داخلی انجام دهد، چراکه تولیدکنندگان پوشاک داخلی در معرض ورشکستگی قرار گرفته‌اند و نفس‌های آخر را می‌کشند.
استقبال فروشندگان از فروش جنس داخلی با نام خارجی
بهرام شهریاری، نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک
در رابطه با فروش اجناس داخلی با نام خارجی باید اشاره شود که این موضوع جدیدی نیست و از زمان گذشته وجود داشته، بدین صورت که فروشندگان پوشاک تولیدشده در داخل را با نام پوشاک ترک معرفی می‌کردند، چراکه این اتفاق برای مشتریان خوشایند بوده و جذابیت بیشتری داشت و آنها را تشویق به خرید می‌کرد. در حال حاضر هم این موضوع ادامه دارد، تنها با این فرق که فروشندگان با دامن زدن به این اتفاق برای خود مشتری جمع می‌کنند. همواره گفته و تاکید می‌شود که فرهنگ‌سازی باید برای خریداران انجام شود تا تشویق به خرید و حمایت از کالای داخلی شوند، اما این در حالیست که در بسیاری مواقع این فروشندگان هستند که کالای داخلی را با نام خارجی معرفی کرده و به فروش می‌رسانند. در حقیقت این افراد تنها به فکر فروش و در‌آمد خود هستند و دل‌شان برای تولیدکننده داخلی نمی‌سوزد.
یکی از دلایلی که چه مشتری و چه فروشنده ترغیب می‌شود نام کالای خارجی را به زبان بیاورد و تمایل برای خرید و تبلیغ آن بیشتر است ضعف تولید داخلی در زمینه برندسازی پوشاک است. موضوعی که بارها ازسوی مسئولان مختلف و خود تولیدکنندگان اعلام شده است. در زمینه برند در کشور از نظر علمی نه سابقه داریم و نه دانش آن در کشور وجود دارد. این یک مورد نقص است، به یک‌باره نمی‌توانیم برندسازی را یاد بگیریم. این موضوع نیاز به دانش فنی، زمان و تصمیم دارد که تولیدکننده‌ها در حال حاضر به این نتیجه رسیده‌اند. در حال حاضر تولیدکنندگان داخلی هم در حال حرکت به سمت برندسازی هستند. البته این موضوع یک شبه اتفاق نخواهد افتاد و در حال حرکت در این مسیر هستیم و در حالی که دانش آن را نداریم، زمان زیادی باید برای این اتفاق منتظر بمانیم.
