سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، خلیل میرزایی – مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران – با تاکید بر اینکه به‌طور قطع وضعیت محیط زیست در سطح جهان بحرانی است، گفت: تلاش‌های سازمان‌های بین‌المللی هم موید همین موضوع است اما واضح است که این وضعیت در ایران فرابحرانی است. بر اساس پیش بینی‌های انجام شده طی ۵۰ سال آینده وضعیت محیطی ایران مثل صحرای آفریقا خواهد بود.
میرزایی با اشاره به اینکه در حال حاضر جنگ آب در ایران شروع شده است، تصریح کرد: جنگ میان مردم اصفهان و یزد بر سر مسئله آب، بحران تالاب هامون در سیستان و بلوچستان، وضعیت آب تهران، شرایط نامناسب پوشش خاک نمونه‌هایی از بحران‌های محیط زیستی کشور است. در نتیجه چنین شرایطی است که محیط زیست به دلیل حمله انسان‌ها به آن به قاتل انسان‌ها تبدیل شده است.
وی با اشاره به وقوع سیلاب‌های شدید در ماه‌های اخیر گفت: دلیل این وضعیت عملکرد ناصواب ما در حوزه محیط زیست است و خاک را در برابر عوامل بیرونی بی دفاع کرده‌ایم. این وضعیت منجر به وقوع سیلاب شده است. افزون بر اینها هر ساله شاهد نشست زمین در تهران هستیم که به دلیل استخراج آب مضاعف در این استان است. این وضعیت در بسیاری از شهرها و روستاها و حتی مناطق کویری نیز وجود دارد.
میرزایی با بیان اینکه حمله به جنگل‌ها و کوه‌ها را شروع کرده‌ایم،اظهارکرد: کوه‌هایی که در دوره دوم و سوم زمین شناسی مانع تبدیل زمین به بیابان شد در شرایط حاضر در ایران تبدیل به بیابان می‌شود بنابراین ما با بحران و جنگ محیط زیستی مواجه هستیم.
مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران افزود: اگر صلح را به معنای یک زندگی مسالمت آمیز، بی دغدغه و عاری از آسیب فرض کنیم متوجه می‌شویم که در حوزه محیط زیست و سیاست دغدغه‌های بنیادینی وجود دارد و در این حوزه‌ها احساس آسیب می‌کنیم و اگر این وضعیت ادامه یابد در آستانه جنگ پایدار خواهیم بود.
وی با بیان اینکه در پس این رخدادها می‌توان دو فراساخت یا ابربنیاد را مشاهده کرد، گفت: این دو فراساخت ایدئولوژی و قدرت و ثروت هستند. در حوزه ایدئولوژیک می‌توانیم دو دیدگاه بنیادی داشته باشیم که در برخورد ما با محیط زیست تعیین کننده باشد. اولین دیدگاه آن است که زمین از آن خدا و نمایندگان او است. این دیدگاه و پشتوانه آن اشاره دارد که خدا از حق خود می‌گذرد بنابراین این مسیر را فراهم می‌کند که بتوانیم زمین را نابود کنیم.
مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران با اشاره به دیدگاه دوم ایدئولوژی در برخورد با محیط زیست اظهار کرد: دیدگاه دوم اشاره دارد که زمین از آن ساکنان آن است بنابراین باید همه ساکنان از زمین سود ببرند. در این شرایط یورش به زمین یورش به محیط زیست و به منزله یورش به ساکنان آن است و قطعا این گناه نابخشودنی است چون خداوند خود تاکید دارد که من از حق الناس نمی‌گذرم بنابراین اگر این دیدگاه بنیان تئوریک قوی داشته باشد کمتر کسی به خود جرأت می‌دهد که به محیط زیست حمله کند.
وی تاکید کرد: بر اساس همین دیدگاه ساکنان زمین با وضع قوانین از حقوق خود دفاع خواهند کرد. شرایط کنونی نشان می‌دهد که به عنوان ملت ایران این قدرت را نداریم که از محیط زیست خود به عنوان حق مسلم خویش دفاع کنیم.
وی در ادامه با اشاره به دومین فراساخت یا ابربنیاد تخریب حوزه محیط زیست اظهار کرد: در مورد عامل قدرت و ثروت باید تاکید کنم که برای تشریح این عامل کافی است نقش قدرت و ثروت را در تخریب محیط زیست جست و جو کنیم و به این منظور می‌توانیم به وضعیت آلودگی هوای تهران نگاهی بیندازیم. همه می‌دانند که بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران مربوط به وسایل نقلیه است.
میرزایی در ادامه گفت: اگر تهران را با استانبول مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که تهران چندین برابر استانبول آلوده است چون در شهر استانبول خودروهای روز با استانداردهای بالا در حال تردد هستند اما در خیابان‌های تهران محصولات ایران خودرو و سایپا که به نوعی قاتل محسوب می‌شوند فعالیت می‌کنند. سوال اصلی آن است که چرا حاکمیت جلوی تردد این قاتلان را نمی‌گیرد مگر نه اینکه سالانه بیش از چندین هزار نفر به علت آلودگی در ایران و تهران کشته می‌شوند.
مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران افزود: در حال حاضر بخشی از آلاینده‌های زیست محیطی ایران از کشورهای همسایه وارد می‌شود. سوال این است که ما چه مناسباتی با کشورهای همسایه خود در حل معضلات زیست محیطی داشته‌ایم.
میرزایی تاکید کرد: حتی در عراق که ادعا می‌کنیم در آنجا حضور داریم و بخش عمده آن در دست ماست می‌بینیم که گرد و غبارهای نشأت گرفته از این کشور استان‌های جنوب کشور ما را در بر می‌گیرد. پرسش اصلی آن است که چرا نتوانسته‌ایم این گرد و غبارها را کنترل کنیم؟ مشکل گرد و غبار در مورد افغانستان هم وجود دارد.
وی در پایان گفت: اگر وضعیت نابهنجار محیط زیستی ادامه یابد درگیر یک بحران سیاسی مضاعف خواهیم شد.
انتهای پیام
