سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، او نمونه کاملی از ورزشکارانی است که علی رغم محدودیت، تبعیض و بی مهری‌ها برای ایران افتخار آفرینی می‌کنند، به عقیده این ورزشکار البرزی زنان ورزشکار در ایران سرسختانه می‌جنگند تا بتوانند دل مردم را شاد کنند و جایگاه واقعی ورزش بانوان را بازگردانند.
بدون شک موفقیت‌ها و پیروزی‌هایی که زنان در مسابقات داخلی و خارجی کسب می‌کنند تلنگری است تا برخی بفهمند زنان ورزشکار چیزی از مردان کم ندارند و با ذره‌ای توجه و حمایت می‌توانند در افتخار آفرینی و مدال‌آوری زبانزد شوند.
شاید قهرمانی چند روز اخیر دختران فوتسال ایران بهانه‌ای شود تا مسئولان به خود بیایند و متوجه شوند دوران نگاه جنسیتی به ورزش تمام شده و وقت شایسته سالاری رسیده است.
گفت وگویی با لیلا خدابنده‌لو دروازه‌بان تیم ملی فوتسال بانوان ایران که چند روز گذشته در فینال رقابت‌های جام ملت‌های آسیا، مقابل ژاپن به میدان رفت و توانست جام قهرمانی را از آن خود کند ترتیب داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
چند سال دارید و چه مدت است به صورت حرفه‌ای فوتسال کار می‌کنید؟
۲۶ سال دارم و ۹ سال است که فوتسال کار می‌کنم و هشت سال است که عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران هستم.
چطور وارد دنیای حرفه‌ای ورزش شدید؟
در جریان استعدایابی در مدرسه معلم ورزشمان فهمید که در دروازه‌بانی استعداد دارم و همین نقطه شروع من در فوتسال بود، بعد از کشف استعدادم به همراه دیگر اعضای تیم به مسابقات استانی و کشوری اعزام شدم و بعد توانستم در مسابقات انتخابی تیم ملی هم بدرخشم. از آن زمان تاکنون عضو تیم ملی هستم و در لیگ برتر هم توپ می‌زنم.
کجا تمرین می‌کنید؟
سال اولی که فوتسال را شروع کردم در سالن‌های شهرستان محل زندگی خودم یعنی نظرآباد تمرین می‌کردم ولی با رفتن به لیگ برتر تهران، تمریناتم در پایتخت متمرکز شد و تا کنون هم ادامه دارد.
چقدر برای تمرین وقت می‌گذارید؟
سال‌های اول روزی یک ساعت و نیم الی دو ساعت تمرین می‌کردم ولی بعد که حرفه‌ای‌تر شدم، برای حفظ آمادگی‌ام جهت ماندن در تیم ملی هم صبح هم ظهرها در سالن تمرین می‌کردم. به علاوه در خارج از زمان تمرین سالنی ، به تنهایی در فضای آزاد تمرین‌های آمادگی جسمانی، سرعتی و … را انجام می‌دادم.
از سختی تمرینات بگویید.
من تنها عضو تیم ملی بودم که از کرج به تهران می‌رفت. اوایل رفت و آمدها برایم بسیار سخت بود و چون مادرم هم همراهم می‌آمد واقعا معذب بودم ولی خوشبختانه خانواده همیشه در کنارم بودند و اجازه ندادند خستگی صبح زود بیدار شدن‌ها و شب دیر رسیدن‌ها ناامیدم کند.
به نظر شما چه کسانی در فوتسال موفق می‌شوند؟
خب بدیهی است شرط اول برای موفقیت در هر رشته‌ای علاقه است. کسانی که با علاقه این رشته را شروع می‌کنند و می‌دانند از این ورزش چه می‌خواهند با سرعت بیشتری رشد می‌کنند. علاوه بر این، نباید ویژگی‌های روحی و جسمی مورد نیاز برای موفقیت در این رشته را نادیده گرفت. فوتسال رشته‌ای است که به قدرت بدنی و آمادگی جسمانی زیادی نیاز دارد بنابراین کسانی می‌توانند در این رشته حرفی برای گفتن داشته باشند که سرعت، قدرت و چابکی لازم را داشته و در یادگیری تکنیک‌ها و فنون فرز باشند. در کنار قدرت جسمی کسانی که که می‌خواهند در این رشته دوام بیاورند باید روحیه جنگندگی داشته و صبور باشند.
فوتسال چقدر در رفتار و شخصیت شما تاثیر گذاشته است؟
بعضی می‌گویند این رشته مردانه است و زنانی که فوتسال کار می‌کنند خشن شده و از لطافت و ظرافت رفتاری و روحیشان کم می‌شود ولی این تصور کاملا اشتباه است. من در طول این همه سال که این رشته را کار می‌کنم هیچ تغییری نکرده‌ام و به گفته دوستان و خانواده همان لیلای همیشگی‌ام. البته فوتسال کار کردن به من کمک کرده جدی‌تر برای رسیدن به خواسته‌هایم در زندگی تلاش کنم و به راحتی در مقابل مشکلات و سختی‌ها سر خم نکنم.
از مشکلات فوتسال بانوان بگویید.
استعدادهای زیادی در این رشته وجود دارد که شاید به دلیل برخی کم توجهی‌ها ناشناخته باقی می‌مانند. به جرات می‌توان گفت در همین استان البرز کسانی کار می‌کنند که با کمی حمایت می‌توانند به آینده سازان فوتسال زنان ایران تبدیل شوند ولی متاسفانه کمتر تلاشی برای شکوفایی استعدادهای آنها صورت می‌گیرد. از این خلاء که بگذریم تازه می‌رسیم به وضعیت سالن‌ها، بدون شک تعداد سالن‌های فوتسال موجود و سانس‌هایی که به بانوان اختصاص داده می‌شود پاسخگوی ورزشکاران این رشته نیست.
زنان برای دیده شدن در رشته‌های مختلف ورزشی به حمایت و نگاه ویژه مسئولان نیاز دارند، نباید انتظار داشت با نگرش،های فعلی ورزش بانوان نه تنها در این رشته بلکه در سایر رشته‌ها جایگاه اصلی خود را پیدا کند.
وضعیت درآمدی فوتسال چطور است؟
نگاه جنسیتی و تبعیض آمیز صرفا به امکانات و حمایت‌هایی که صرفا شامل مردان می‌شود محدود نیست و پای این مساله به درآمدهای زنان و مردان فوتسالیست نیز کشیده شده است. متاسفانه مبلغ قراردادهایی که با زنان فوتسالیت بسته می‌شود بسیار کمتر از مردان است و تازه همین مبلغ کم هم به طور کامل پرداخت نمی‌شود و همیشه بخش زیادی از مبالغ قراردادها باقی می‌ماند. اکثر بانوانی که عضو تیم ملی فوتسال هستند کاری جز ورزش ندارند و صرفا از همین راه درآمد کسب می‌کنند؛ حتی اگر بهترین ورزشکار هم باشی ولی درآمد مناسبی نداشته باشی و فکر و خیال و دغدغه معیشت رهایت نکند، نمی‌توانی در زمان لازم خروجی لازم را داشته باشی و بعد از مدتی انگیزه و امیدت را برای ادامه کار از دست می‌دهی.
سخنی با مسئولان دارید؟
از مسئولان انتظار می‌رود هوای زنان ورزشکاری را که با دست خالی افتخار آفرینی می‌کنند بیشتر داشته باشند و به ورزش بانوان بیشتر بها دهند. بدون شک افتخار آفرینی زنان ایرانی در دنیا افتخاری برای کل ملت ایران است و پرچم نظام را بالا می‌برد، حمایت مادی و به خصوص معنوی مسئولان برای ما دلگرمی است و ما را به این اطمینان می‌رساند که همان‌قدر که به ورزش مردان بها می‌دهند به دنبال درخشش زنان ورزشکار هم هستند.
و حرف آخر.
خوشحالم که تیم فوتسال زنان ایران توانست با یکدلی قهرمان شود، ما با هدف پیروزی وارد سالن شدیم و حتی به نایب قهرمانی هم فکر نمی‌کردیم، روز مسابقه با ژاپن تک تک اعضای تیم برای هم و برای مردم بازی می‌کردند و در نهایت توانستند نتیجه اعتماد به یکدیگر، تلاش و تعامل گروهی را بگیرند. این افتخار برای تمام زنان سرزمینم است و امیدواریم به زودی شاهد درخشش بیشتر بانوان ورزشکار در رشته‌های مختلف باشیم.
انتهای پیام
