به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از ژورنال psychol res behav manag، دکتر poloni و همکاران به مطالعه بررسی چگونگی تاثیر انعطاف پذیری بر بهبود مراحل بیماری روانپریشی، پرداخته اند.
انعطاف پذیری یک فرایند چندبعدی از سازگاری است که هدف آن غلبه بر تجربیات تشنج آمیز در زندگی است. تنها در چند سال اخیر، انعطاف پذیری به عنوان یک منبع شخصی در اسکیزوفرنی و روانپریشی در نظرگرفته شده است.
در این پژوهش بیمارانی که دارای اختلالات مربوط به اسکیزوفرنی با سن بین ۶۵-۱۸ سال و سابقه ابتلا به بیماری بالای پنج سال بودند انتخاب شدند.
براساس نتایج حاصله، ارتباط منفی میان فاکتورهای انعطاف پذیری درون فردی و شدت علایم روانی مشاهده شد. تنها فاکتورهای انعطاف پذیری بین فردی در ارتباط با اتکا اجتماعی به صورت مثبت با عملکرد اجتماعی-روانی در ارتباط بود. در نتیجه فاکتورهای ارتجاعی ممکن است بتواند شدت علایم و میزان فعالیت اجتماعی بیماران را پیش بینی کند و اهمیت شخصی سازی درمان را در مورد اسکیزوفرنی و نوید گرفتن نتایج بهتر را نشان دهد.
انتهای پیام
ارتباط فاکتورهای ارتجاعی با عملکرد اجتماعی بیماران اعصاب و روان
دانشمندان دانشگاه "اینسوبریا" ایتالیا از نقش فاکتورهای انعطاف پذیر بر شدت علایم بیماری روانپریشی خبر دادند.