سرمقاله
اگر هدف حمایت واقعی و به تحقق رساندن شعار حمایت از کالای ایرانی و تولیدکننده داخلی است، باید نسبت به تولید کالاهای ایرانی تعصب وجود داشته باشد. یکی از موضوعات قابل تاکید در اقتصاد مقاومتی خودکفایی در تولید داخلی است؛ کالاهایی که نیاز بازار است و بر تولید آن به دست تولیدکننده ایرانی همواره تاکید شده است. برای تولید ایرانی و تضمین استقبال از آن در بازارها باید به این نکته توجه داشت که کیفیت شرط اول در این فرایند است. کیفیت تولید کالا باید به اندازهای باشد که هم در بازار داخل و هم بازارهای بینالمللی و صادراتی مورد قبول باشد.
این بدان معناست که تولیدکننده داخلی باید از ابتدای ساخت و پردازش کالا ضمن رعایت کیفیت و استانداردهای لازم در تولید اولیه، مراحل بازاریابی و بستهبندی و بازاررسانی را نیز مطابق استانداردهای بینالمللی انجام دهد.
در این صورت است که کالای داخلی با کالاهای وارداتی موجود در بازار که تعدادشان کم هم نیست، قدرت رقابت پیدا میکند و میتواند در بازارهای جهانی نیز رقابت کند. کشور ما در شرایط فعلی مصرفکننده بیش از ۴۰ میلیارد دلار کالای وارداتی خارجی است که با توجه به این آمار تولیدکننده ایرانی باید کالایی تولید کند که کاهش هزینه را در پی داشته باشد و به اصطلاح اقتصادی دارای مزیت نسبیشود.
در این صورت میتوانیم به کاهش مصرف ۴۰ میلیارد دلاری کالاهای وارداتی خوشبین باشیم. جدای از این مسائل مصرفکننده ایرانی نیز باید در برابر مصرف کالای تولید کشورش تعصب داشته باشد. ما در حال حاضر مصرفکننده کالاهای وارداتی هستیم که اکثر آنها را نیز کالاهای قاچاق تشکیل میدهند. در حالی که بسیاری از کالاهای تولیدشده در کشور با کالاهای مشابه
آن که وارداتی است برابری میکند، اما شاهد هستیم که مصرفکننده به سمت کالای خارجی میرود. هنگامی که کیفیت برابری میکند، چرا باید فرهنگسازی درباره استفاده از کالای ساخت ایران انجام نشود؟
بنابراین در ارتباط با حمایت از تولید داخل مردم و تولیدکنندگان همزمان نقش دارند، اگرچه فرهنگ استفاده از کالای ایرانی نیز باید مورد توجه همگان قرار گیرد تا شرایط برای اشتغال پایدار نیز برای مردم مهیا شود.