محمد برشان در گفت وگو با ایسنا، با بررسی نشست زمین در این دشت، گفت: پدیده لوله زایی یکی از تبعات خالی شدن سفرههای آب زیرزمینی در میناب به شمار می رود که با زدن چاههای عمیق در این شهرستان به وجود آمده است.
کارشناس تاریخ آب و آبیاری، عنوان کرد: در سال های ۶۵ تا۶۷ که مسئول امور عمومی سد میناب بودم با حضور در افتتاح کانالهای آبرسان، اولین قبضهای آب کشاورزی را صادر کردم.
برشان افزود: منطقه چلوگاومیشی که اکنون در آن حضور داریم در آن دوران از سرسبزترین و پرآب ترین مناطق این شهرستان بود که اکنون با برداشت بی رویه از آبهای زیرزمینی به دشتی پر از فروچاله تبدیل شده است.
وی تصریح کرد: در گذشته مردم از روش آبیاری سطحی استفاده میکردند و به معنای واقعی برداشت از چاههای عمیق زیرزمینی معنایی نداشت.
عضو مرکز بین المللی قنات و سازههای تاریخی آبی گفت: فروچالههای ایجادشده در دشت میناب بسیار نگران کننده است و در آیندهای نزدیک امکان تخلیه روستاهای این دشت را به دنبال خواهد داشت.
وی تاکید کرد: نشست های بسیاری را در دشت های مختلف ایران مشاهده کردام اما هیچکدام به وسعت و بحران ایجاد شده در دشت میناب نبوده است.
کارشناس تاریخ آب، بروز خشکسالی ها در این منطقه را از سال ۸۰ نام برد و تصریح کرد: تنها راه برون رفت و جلوگیری از پیشرفت فروچالهها در این شهرستان تغذیه مصنوعی دشت میناب است.
برشان با بیان اینکه تخلیه آبهای زیرزمینی در هیچ زمانی به سود نبوده است، خاطرنشان کرد: مهاجرت بسیار بزرگی در میناب در پیش است و این مهاجرت مطمئنا تبعات اجتماعی بسیار بدی را به دنبال خواهد شد.
به گزارش کسب و کار نیوز، روستاهای گورزانگ، محمودی، باغگُلان، تم بلوچان، نصیرایی، تالار، تمبانو، چلو گاومیشی، تم بساط، تم گوهر، کناران، میرآباد، کلو، کلیبی، سرباران و کلنتان ازجمله روستاهایی هستند که فرو چالهها مشکلاتی را برای مردم آنها ایجاد کردهاند و مسئولان امر علاوه بر اینکه باید به فکر چارهای برای جلوگیری از نابودی دشتهای میناب باشند باید خطراتی را که مردم روستاها را تهدید میکند، برطرف کنند.
۰۰:۰۰
انتهای پیام