به گزارش کسب و کار نیوز، به همت بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت مناظره اقتصادی با محوریت وضعیت اقتصادی دولت و راههای رسیدن به وضع مطلوب میان سعید لیلاز استاد دانشگاه و اقتصاددان و یاسر جبرئیلی پژوهشگر برگزار شد.
این مناظره که با حضور دانشجویان برپا شد با مطرح شدن موضوعاتی همچون برجام و اتفاقات سال ۸۸ حواشی سیاسی پیدا کرد.
در ابتدای این برنامه لیلاز اظهار کرد: برای اینکه اقتصاد یک کشور را ارزیابی کنیم باید به شاخصی به نام تولید ناخالص داخلی توجه کنیم؛ این شاخص نشان میدهد که آن کشور چقدر به لحاظ کمی رشد کرده است. در چهار سال گذشته تقریبا رشد متوسط ما چهار درصد بوده است که ۲٫۵ تا سه برابر دوره ریاستجمهوری پیشین بوده است. این رشد از رشد کشورهایی همچون ترکیه، مصر و عربستان بالاتر بوده است. به طور کلی متوسط رشد اقتصادی ما در چهار سال گذشته از متوسط رشد اقتصادی جهان بالاتر بوده و برای سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ نیز رشد بیشتری نسبت به کشورهای همسایه برای ایران پیشبینی شده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر درآمدهای نفتی ایران از نصف درآمدهای قبلی این کشور در دولتهای پیش از روحانی کمتر است. بهترین سال درآمد دولت حسن روحانی که سال ۹۶ میشود از بدترین سال دوران تحریم که سال ۹۲ است کمتر است.
این عضو حزب کارگزاران سازندگی سپس گفت: در پنج سال گذشته بدون وقفه به دستمزد کارگران، کارمندان و مستمریبگیران افزوده شده است. بر اساس آمارها باید گفت که از سال ۹۲ به بعد به صورت منظم قدرت خرید طبقه کارگر بدون وقفه افزایش پیدا کرده است.
جبرئیلی در واکنش به صحبتهای لیلاز، اظهار کرد: من با آقای لیلاز اختلاف نظر مبنایی دارم. مبنای استدلالهای ایشان این بوده که چون رشد ناخالص داخلی بالا بوده است پس مردم خوش و خرم بودند و خوش به حال ملت که این دوره نصیبشان شده است.
وی ادامه داد: صورت صحبتهای ایشان درست است. سال ۹۵ اعلام شد که ۱۲٫۵ درصد رشد داشتیم اما این نظر که هر کشوری که رشد دارد یعنی توسعه هم پیدا کرده است منسوخ شده است؛ چرا که رشد یک مساله کمی و پیشرفت یک مساله کیفی است. رشد قابل برگشت اما پیشرفت غیرقابل بازگشت است. متوسط نرخ رشد کشورهای در حال توسعه از کشورهای توسعه یافته خیلی بیشتر است.
این پژوهشگر حوزه اقتصاد همچنین گفت: ممکن است بر اثر فروش نفت در یک جامعه عدد رشد به دست بیاید. ۱۰ درصد افزایش ثروت طبقه ثروتمند در میزان عدد رشد اثر شدیدی میگذارد اما همین مقدار رشد در طبقه فقیر کمتر به چشم میآید. استراتژی دولت روحانی هم همین بوده یعنی هدفگذاریاش بالا بردن عدد رشد بوده است. این کار را با انواع و اقسام کارها خواستند که انجام دهند اما باید توجه داشته باشیم که رشد با پیشرفت فرق دارد.
وی افزود: آقای نیلی حرف تاریخی زدند که ما به رشد بالا میرسیم اما شکاف ماندگاری در تاریخ اقتصاد باقی میماند. این اتفاق رخ داده و جیب ثروتمندان پرتر شده است.
جبرئیلی سپس خاطرنشان کرد: از سال ۸۹ تا سال ۹۰، ۲۰۰ تومان به قیمت دلار اضافه شده است. از سال ۹۰ که تحریم شدیم دلار سه هزار و ۲۰۰ تومان شد و این اتفاق بر اساس تحریمها و ولنگاریهای اقتصادی دولت قبل به وقع پیوست ، حالا در طول پنج سال مدیریت تیم لیبرال و با وجود برجام قیمت دلار از سه هزار و ۲۰۰ تومان به شش هزار تومان رسیده است. چرا اینطور شد؟ به خاطر وجود دو تفکر حاکم در اقتصاد ایران است که من در ادامه درباره آن دو صحبت میکنم.
در بخش دیگری از این نشست لیلاز در پاسخ به صحبتهای جبرئیلی، گفت: من اینجا را محفل علمی میدانم و بنا نیست کار سیاسی انجام بدهم. در زندان اوین هم به بازجویم گفتم بعد از اینکه احمدینژاد برود انتقاد کردن در مورد او برای من فضیلت نیست به همین دلیل امروز اینجا در مورد دولت گذشته حرف نمیزنم چرا که آن زمان انتقادهایمان را کردهایم.
وی ادامه داد: ما در محفل علمی باید از درصدها صحبت کنیم. من میگویم خروجی ارزی ما کاهش و بیرونی آن افزایش پیدا کرده است. همچنین میگویم تراز تجاری بازرگانی خارجی ایران در چهار سال اخیر افزایش یافته است. اقتصاد مقاومتی که با گفتار زبانی به دست نمیآید، ما باید وابستگیهای ارزی و غذایی خود را کاهش دهیم. اینکه هم شغل و بازرگانی ایجاد کردیم و هم وابستگی خود را کم کردیم جز از راه رشد اتفاق میافتد؟
این فعال سیاسی و اقتصادی اصلاحطلب گفت: میزان قاچاق کم شده است. نسبت وصول مالیاتیمان از طبقه برخوردار افزایش یافته است. من نقد و ایرادات خود را به دولت روحانی دارم، با اینکه به او علاقهمند هستم اما اگر خطایی کند به او رحم نمیکنم. غیر از حوزه هزینههای جاری که هنوز به نظر من انضباط کافی در آن وجود ندارد حوزهای نبوده که پیشرفت مثبت و محسوسی در آن نداشته باشیم.
ادامه دارد